|
عصر نو
www.asre-nou.net |
مراسم باپخش بخش هائی از صدای محمد مختاری در باره شعر و چند مساله اجتماعی و همچنین صدای برخی دیگر از اعضا کانون نویسندگان در مراسم بخاکسپاری محمد مختاری آغاز و باخیر مقدم به حضارویک دقیقیه سکوت برای گرامی داشت، یادهمه جانباختگان راه آزادی، دموکراسی، و سوسیالیسم ادامه پیدا کرد. در همان ابتدای برنامه، متن کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران- سوئیس در باره اعتراض به احکام صادره ازسوی رژیم جمهوری اسلامی درباره دو جوان کرد زانیارو لقمان مرادی قرائت گردید، که در آن علاوه بر خواست لغو حکم اعدام آنان بر همبستگی و پشتیبانی از اعتراضات برای آزادی بی‌قید و شرط و فوری آنان تاکید شده بود. در ادامه با اشاره مختصر بر مبارزه روشنفکران مردمی و کانون نویسندگان ایران برای آزادی اندیشه و بیان، بی‌هیچ حصر و حدی و از جمله بر مبارزه این کانون، ازانتشار بیانیه «ما نویسنده‌ایم» تا قتل بسیاری از اعضای کانون توسط جمهوری اسلامی تاکیدگردید. همچنین بردلایل و چرائی چنین قتل هائی در جمهوری اسلامی از جمله قتل و کشتار مخالفین و فعالین سیاسی تا نویسندگان و دگر اندیشان و کشتار‌های جمعی در زندان‌ها و کشتاردر کردستان و... اشاره شد. علاوه بر این بااشاره به نوشته‌ها و نظرات مختاری و پوینده، وتاکیدبراین مساله که، در مبارزه با ساخت دیرینهٔ استبدادو شناخت چگونگی باز تولید آن و پیکار برای برپائی و تکوین ساختی که در همه عرصه‌های زندگی اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، مشروط ومتکی برحاکمیت اراده مردم و تعیین سرنوشت از سوی آنان باشد، نیازمند بازخوانی فرهنگ و بعبارت دیگر بازخوانی موقعیت جامعه و علل و عوامل و روابط آن هستیم. توجه به چنین فکر و نظرگاهی بیان آشتی ناپذیری مختاری‌ها و پوینده‌ها با نظام استبدادی ولایت فقیه و جمهوری اسلامی خواهد بود وخود شاید اصلیترین دلیل قتل آنان. سخنران این مراسم آقای اسد سیف نویسنده وپژوهشگرچپ، دربحث خودتحت عنوان فرهنگ حذف در بازخوانی یک کشتار، به دلایل و چرایی وزمینه هائی که شرایط مساعدرا برای مبادرت به این قتل‌ها فراهم ساخت، پرداخت. وی با تاکید بر اینکه از «می‌ان نیروهای عمدهٔ شرکت‌کننده در انقلاب، مسلمانان طرفدار خمینی به قدرت دست یافتند. آنان که واپسگرا‌ترین و مرتجع‌ترین نیروهای شرکت‌کننده در انقلاب بودند، هیچ هویتی برای خویش در تاریخ و فرهنگ ایران نمی‌یافتند.» اسد سیف از جمله بر این تاکید داشت که: «در اینکه چرا پوینده و مختاری را کشتند، به حتم جمهوری اسلامی دلایلی برای خود دارد، به نظر من اما؛ این افراد نگاهی بنیادین به مفاهیم هستی انسان ایرانی داشتند. نگاه سطحی را می‌توان فریفت، به انحراف کشاند و حتا بر ضد خویش به کار گرفت. نگاه بنیادین در ژرف‌نگری خویش، هرآیینه امکان‌های تازه‌ای را بر انسان پویا آشکار می‌گرداند، ایستایی نمی‌شناسد، به دامچاله روزمره‌گی گرفتار نمی‌آید و مصلحت‌اندیش نیست.» «توده‌گرایی از ویژه‌گی‌های انقلاب بود. همه می‌خواستند آرزوهای توده‌ها را برآورند. برآوردن آرزوهای توده‌ها اما بدان معنا بود که خود را هم‌سطح آنان کرده، همراه و هم‌فکر آنان، جهان معهود را برپا دارند. همه می‌کوشیدند فریاد ستمدیدگان باشند، آرزوی خلق برآورند، حکومت پابرهنه‌ها برقرار دارند، دولت مستضعفین بر مسند بنشانند و به محرومیت‌ها و بی‌عدالتی‌ها پایان دهند.» «پوپولیسم به شکل ویژه‌ای در فکر بخش اعظم مبارزان خانه کرده بود. مذهبی‌ها و غیرمذهبی‌ها برداشت واحدی از آن داشتند. جنبش ضداستبدادی ما در ناآگاهی سیاسی خویش عامیانه بود. نگاه ما به بغرنج‌ترین پدیده‌های هستی از شکل عامیانه خویش فرا‌تر نرفت، توان آن نیز نداشت. شناخت از «جامعه بی‌طبقه توحیدی» همان‌قدر عامیانه بود که شناخت از سوسیالیسم و جامعه بی‌طبقهٔ پس از آن. و این هر دو شکل در شعارهای عامیانه و عوامفریبانه خمینی رنگ باختند و سرانجام به خون، تسلیم شدند.» و بالاخره «با نگاه به چند جنبش اعتراضی در دهه گذشته، نادانی ماست که برجسته می‌شود. دخیل بستن به آدم‌هایی که نقش آن‌ها را در تاریخ معاصر به فراموشی سپرده‌ایم. جامعه زمانی اسیر لبخندهای خاتمی شد و زمانی دیگر در سیمای موسوی و کروبی ناجی بزرگ را دید، پنداری در این سال‌های سیاه خواست‌های حاکمان و محکومان یکی بوده است. من نمی‌دانم، آیا شما می‌توانید به من بگویید؛ چرا و در چه شرایطی به سر می‌بریم که جامعه به قاتلان فرزندان خویش پناه می‌برد و در وجود آنان ناجی و رهبر می‌جوید. اگر این افراد ناجی و قهرمان دوران هستند، پس ده‌ها هزار قربانی و کشته‌شدگان این رژیم در کجای تاریخ ایستاده‌اند؟ آیا به نسبت سال ۵۷ که مرتجعانه از ارتجاع دفاع کردیم، عقب‌تر نرفته‌ایم؟» درادامه با توجه به نکات مطروحه از سوی سخنران، حضار پرسش‌های فراوانی را مطرح کردند و با مشارکت آنان در بحث از جمله باطرح این پرسش که امروز خواست مردم ایران کدام است و چگونه آن را متحقق خواهد نمود، جلسه پایان یافت. کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران – سوئیس ژانویه ۲۰۱۳ |
