زنان ٣٠ سال پس از انقلاب بهمن

به مناسبت ٨ مارس، روز جهانی زن
Sun 8 03 2009

٣٠ سال از انقلاب بهمن ۵٧ گذشت؛ ۳۰ سال از اولین تظاهرات علیه حجاب اجباری، از لغو لایحه حمایت از خانواده و بازپس گیری حقوقی که زنان در نتیجه سالها مبارزه بدست آورده بودند؛ ۳۰ سال از اسلامی شدن حکومت، اجباری شدن حجاب، اسلامی شدن قوانین و قانونی شدن خشونت و تبعیض علیه زنان، رانده شدن زنان که در صفوف میلیونی تظاهرات قبل از انقلاب علیه شاه مشارکت داشتند به خانه ها و احیای سنت های منسوخ قرون وسطائی گذشت. اما به جرات میتوان گفت هیچ حکومت دیگری نمی توانست دیوارهای سنت را با تحمیل خشن آن بر جامعه و تکیه افراطی بر آن چنین بشکند، که امروزه شاهد گامهای بزرگ زنان کشورمان در شکستن سنتهای منسوخ، در فرارفتن از حصارهای تنگ تحمیل شده و رد و ابطال معیارهای حکومت اسلامی باشیم.

امروز پس از ٣٠ سال، چهره اجتماعی کشور ما بسیار زنانه تر شده و ما شاهد حضور قدرتمند زنان در همه عرصه های اجتماعی هستیم؛ نه فقط به عنوان یک جنبش سازمانیافته، بلکه در هیئت زنانی که الزاما رابطه مستقیمی با جنبش زنان ندارند، ولی در بطن جامعه و در دفاع از نقش اجتماعی و حقوق اولیه انسانی خود، در هرجا که هستند، در ادارات دولتی، بانکها، صحنه سینما، کتابفروشی ها، در جایگاه راننده اتوبوس یا راننده تاکسی، در بسیاری از رشته های ورزشی، هنری، علمی، اقتصادی و...، نظام مردسالار حاکم را به چالش میکشند. دختران عصر انقلاب، از مادرانشان بسیار پیشی گرفته اند و خواستار نقش مهمتری در اداره جامعه هستند و تلاش می کنند تا مهر تفکر مدرن خود را بر جامعه ای شدیدا سنتی که در حال ریزش و دگرگونی عمیق است، بکوبند. در آغاز انقلاب، کسی تصورش را هم نمی کرد نتیجه حکومت اسلامی، که زنان را به زور به کنج خانه ها میفرستد، حضور هرچه گستردهتر آنان در تمام مشاغلی باشد که از نظر رهبران مذهبی، امری غیرقابل پذیرش بود.

اگر سالها این حاکمیت بود که تلاش میکرد تا طرز لباس پوشیدن، طرز فکر، رفتار اجتماعی و... را به زنان دیکته کند و این زنان بودند که باید در واکنش به قوانین وضع شده، تلاش در مقابله با آن یا دور زدن آن بکنند، امروز این حکومت است که در برابر کنش ها و فعالیت های زنان و در مواجهه با رشد شتابان مبارزات آنان، ناتوانی خود را علیرغم بکارگیری همه امکانات خویش، به نمایش میگذارد. امروز حکومت اسلامی بیش از هر زمان دیگر با سرکوب و تبلیغات علیه جنبش زنان با استفاده از همه وسائل ارتباط جمعی وابسته به دولت، با زندانی کردن فعالین جنبش زنان، ممنوع الخروج کردن آنان و بستن روزنامه ها و وبلاگ هایشان، سردرگمی و کلافگی خود را هرچه بیشتر به نمایش گذاشته و در تقلای یافتن راه های جدیدی، همچون سهمیه بندی جنسیتی برای دانشگاه ها و یا بومی کردن آنها، در پی محصور کردن هر چه بیشتر زنان و تقلیل نقش آنان در جامعه است. اما این اقدامات در مواجهه با مقاومت زنان به ضد خود تبدیل شده و تنها انگیزه های مبارزاتی جدیدی برای فوران هر چه گسترده تر جنبش زنان تامین میکند و عزم آنان را در مبارزه مدنی خود جزم تر کرده و به حمایت هر چه بیشتر از حقوق اجتماعی زنان منجر میشود.

امروز پس از ٣٠ سال، جنبش زنان با سماجت و شجاعت به حرکت خویش تداوم بخشیده، با به کارگیری روشهای جدید، امکان سرکوب را هرچه محدودتر میکند. با همه گیر نمودن خواست های خویش و عمومی کردن این جنبش، هرچه بیشتر از ضربه پذیر بودن آن می کاهد. امروز این جنبش در خاک وطن ما ریشه دوانده است و اگر حکومت سرشاخه هایش را هم اینجا و آنجا بزند، قادر به مقابله با رشد درخت تنومندی که شتابان به دنبال نور سر به آسمان میکشد نخواهد بود.

٨ مارس، روز جهانی زن را به همه زنان ایران و جهان، به ویژه فعالین آن که راه را برای رسیدن زنان به خواست های خویش هموارتر می کنند، تبریک گفته، موفقیت هرچه بیشتر در پیکار خویش علیه نظام مردسالار، برای رهائی از قید و بندهای سنتی و ستم جنسی، برای حقوقی برابر، برای دمکراسی و دنیائی بهتر آرزو میکنیم.

کمیسیون زنان
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
٧ مارس ٢٠٠٩، ١٧ اسفند ١٣٨٧