یکی دیگر از مادران خاوران از میان ما رفت
Sat 8 09 2012
مادر نورالدین ریاحی در تاریخ ۱۱ شهریور ۱۳۹۱ فوت کرد. او تا روزهای قبل از مرگش با عصا روی پاهای خودش راه می رفت و روحیه بسیار بالایی داشت. او آرزو داشت روزی را ببیند که قاتلین فرزندانش محاکمه شوند و به او پاسخ دهند که آنها را چگونه و به چه جرمی کشتند؟
فرزندش نوری از چریک های فدایی خلق ایران بود که در زمان شاه در سال ۱۳۵۰ بارداشت شد و مدتی در کمیته مشترک و زندان قصر و ... بود تا اینکه او را برای اجرای حکم به زندان عادل آباد شیراز منتقل کردند. مادر و خواهران اش ماهی دو بار بایستی این راه طولانی را طی می کردند تا دیداری کوتاه با عزیزشان داشته باشند، تا اینکه در زمان انقلاب ۵۷ از زندان شیراز آزاد شد.
نورالدین پس از انقلاب ازدواج کرد و در سال ۱۳۶۱ به اتفاق همسرش طاهره سیداحمدی در منزل بازداشت شدند. همسر او طاهره را در ششم اردیبهشت ۱۳۶۲ در جلوی چشمان نورالدین کشتند و خود نورالدین را در بهمن ۱۳۶۲ در زندان اوین اعدام کردند و محل دفن هر دو در خاوران است.
مادر در طی این سال ها همواره به خاوران می رفت تا یاد عزیزان اش را زنده نگاه دارد، ولی از زمانی که پیرتر شده بود و نیاز به کمک داشت، کمتر می توانست به دیدار فرزندانش در خاوران برود، ولی برای روز دادخواهی لحظه شماری می کرد و قلب اش سرشار از عشق و امید به آینده ای روشن بود که روزهای خوب را نیز به چشم خود ببیند و جنایت کاران محاکمه و مجازات شوند.
او صد سال دوام آورد، ولی دریغ و درد که آن روز را ندید و از میان ما رفت.
یاد و نامش همواره در دل های ما زنده و گرامی است!
توضیح عصرنو:
این اطلاعیه توسط مادران پارک لاله منتشر شده است. در آن اشاره ای به فعالیت نورالدین ریاحی در صفوف راه کارگر نشده است. ماه هم متاسفانه به این امر دقت نکرده ایم. نورالدین ریاحی از بنیانگذاران سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر و از اعضای موثر آن بود.
دوستان راه کارگر در این مورد توضیحی فرستاده اند که عینا منتشر می شود:
لطفا به خوانندگان تان توضیح دهید!
سایت خبری جنبش خرداد: در پی مرگ خانم زری نصیری ، مادر رفیق شهید نورالدین ریاحی یکی از بنیان گذاران اصلی سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر ) ، شاهد موجی از تاثر واندوه در میان خانواده های شهدا و بویژه مادران خاوران ، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی ، سازمان های سیاسی و برخی سایت های ایرانی بوده ایم .سخن از مرگ مادری است در جرگه خانواده بزرگ خاوران ، مادری که همچون دیگر خانواده های زندانیان سیاسی چه در دوران رژیم ستم شاهی و چه طی حاکمیت اسلامی رنج های فراوانی را متحمل شده بود. وی بهمراه سایر مادران شهدا و داغداران بهترین فرزندان این آب و خاک که در تابستان خونین 67 به جوخه های اعدام سپرده شده و در گورهای دسته جمعی در خاوران مدفون گردیدند ، با عزمی راسخ و استوار نام خاوران را برای روز دادخواهی بزرگ زنده نگه داشته بود . او هر چند که چنین روزی را ندید ، ولی زندگان و هم پیمانان شهدا راه او را ادامه داده و یاد و خاطره او را همواره زنده نگه خواهند داشت .
متاسفانه اما از میان سایت های ایرانی ، آنان که در رثای مادر نوشتند ، از جمله سایت اخبار روز ، عصر نو و سایت مادران پارک لاله بودند که اطلاعیه ای را با این مضمون منتشر کردند که نه تنها وابستگی سازمانی رفیق نورالدین ریاحی ( راه کارگر ) را از قلم می اندازند ، بلکه او را عضوی از » چریکهای فدائی خلق ایران» معرفی می کنند . درباره زندگی نامه این رفیق، بر اساس آنچه که در «دفتر یاد بود جانباختگان راه کارگر» و با عنوان » نورالدین ریاحی،سازمان گر مقاومت » مندرج است ، می خوانیم : «… با آغاز جنبش چریکی میهن مان، به مثابۀ یک انقلابی حرفه ای با شوری وصف ناپذیر به عضویت » سازمان چریک های فدائی خلق» درآمد و در کنار شهدائی همچون رفیق مناف فلکی و دیگران در سنگر مبارزه مسلحانه علیه رژیم پهلوی و نظام سرمایه داری، مبارزۀ انقلابی خود را ادامه داد …. » . این درحالی بوده است که وی سپس و در دوران زندان از موضع مارکسیسم – لنینیسم ، مشی چریکی را نقد و با حفظ وفاداری به سنت انقلابی حاصل از دورۀ مشی چریکی، مصمم تر و با آگاهی بیشتر، مبارزۀ انقلابی خود را تداوم بخشد. در بخشی دیگر از همین زندگی نامه می خوانیم که رفیق نوری از بنیان گذاران اصلی سازمان راه کارگر بوده و چه به عنوان عضو کمیتۀ مرکزی سازمان و چه به عنوان یکی از اعضای اصلی هیئت تحریریۀ نشریۀ » راه کارگر»، نقش عظیمی در ساختن و هدایت ایدئولوژیک – سیاسی سازمان ایفا نمود. تعداد کثیری از سرمقاله ها و مجادلات نظری با جریانات راست و «چپ» که در دورۀ اول نشریۀ » راه کارگر» در ج گردیده است، حاصل اندیشه و قلم رفیق نورالدین ریاحی بوده است .
به نظر نمی رسد که مسئولین سایت های مذکور هیچ شناختی از این رفیق نداشته اند . بویژه که نورالدین ریاحی نامی شناخته شده در میان طیف جریانات فعال چپ و کمونیست و حتی در میان جریانات راست بوده است . بنابراین از حداقلِ های اخلاق رسانه ای یکی هم آنست که سایت های نامبرده ضمن توضیح این خطای فاحش به خوانندگان شان ، به رفع و اصلاح آن مبادرت ورزند
|
|
