شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
پیام به کنگره دهم سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
Thu 9 08 2012
رفقای گرامی!
شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، برگزاری دهمین کنگره سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران را تبریک می گوید، و درودهای صمیمانه اعضای سازمان را به شما و همه رفقای فدائی تقدیم می کند.
رفقا!
پیشینه تاریخی مشترک، مبارزه مشترک ما در راه آزادی، پایان دادن به جمهوری اسلامی، استقرار دمکراسی در کشور، عدالت اجتماعی، سوسیالیسم، ایجاد ایرانی دمکراتیک و پیشرفته و فارغ از ستم و تبعیض، آرمان های انسانی و اهداف بزرگی هستند که اعضای دو سازمان را به یکدیگر پیوند می دهند. دو سازمان علیرغم برخی تفاوت نظرها و مسیر مختلف طی شده، تحول مشابهی را پشت سرگذاشته اند که حاصل آن در نگرش، سیاست ورزی و عمل سیاسی آندو بازتاب دارد. در عرصه عمل و به هنگام تلاش برای تحقق اهداف مشترک، اعضای دو سازمان در یک جبهه، در یک سنگر و در کنارهم قرار می گیرند. آنان با هر برآمد مشترک، روند بالنده چپ دمکرات و سوسیالیست را در صحنه سیاسی جامعه به نمایش می گذارند. چپ جستجوگری که راه سوسیالیسم دمکراتیک را با بازنگری نقادانه نگرش ها و تاریخ طی شده خود می پوید. چپی که در مبارزه علیه بیدادگری نظام طبقاتی ، سیاست ورز است و می کوشد نیروی کنشگر، سازنده سیاست و تاثیر گذار برسرنوشت کشور باشد.
ما آرزمندیم کنگره دهم شما تصمیمات راهگشایی در جهت غلبه بر دشواری های پیش روی این روند بگیرد و به سهم خود امکانات فدائیان را برای همراهی با نسل جوان و پویای چپ، تحرک بخشیدن به همگرایی و وحدت چپ بیش از پیش غنی تر سازد.
رفقا!
اقدام کنگره شما مبنی بر ارزیابی اوضاع سیاسی کشور، بررسی روند گفتگوی وحدت چپ و اتحادهای سیاسی عملی ارزنده و در ضمن تائیدی بر ضرورت اجتناب ناپذیر وحدت چپ و عینیت نیاز به تلفیق سازنده بین مبارزه برای آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی و تقویت جبهه نیروهای دمکرات در برابر نیروی استبداد در کشور است. دفاع از آزادی و دمکراسی بدون رویکرد عدالتخواهانه در عمل به انحراف جنبش از هدف خود منجر می شود. بر بستر تحولات جاری در منطقه و با آرایش سیاسی کنونی نیروها در ایران، احتمال بروز هر جنبش و تحولی، قابل تصور است اما به دور از واقعیت می باشد که در غیاب یک نیروی متحد و نیرومند چپ مدرن، دگرگونی اساسی در جهت بهسازی کشور و بهبود وضع زندگی مردم و تامین مطالبات کارگران و مزدبگیران کشور رخ دهد. این فقط نیروی چپ مدرن است که می تواند خواست آزادی و عدالت اجتماعی دو مطالبه تاریخی جنبش دمکراتیک مردم ایران را باهم تلفیق کند و نگذارد نئولیبرال ها با شعار آزادی و بنیادگرایان مذهبی با عوامفریبی عدالت خواهانه جنبش دمکراتیک مردم را در جهت تامین اهداف خود سمت دهند.
این واقعیت دارد که چپ در ایران پراکنده است و نیروی آن پیوسته از سوی رژیم سرکوب شده است. جمهوری اسلامی با سرکوب خشن دگراندیشان به ویژه نیروهای چپ مانع هرگونه روشنگری و سازمانگری یک جریان نیرومند چپ در جامعه می باشد. با توجه به بحرانی که رژیم در عرصه مناسبات جهانی و در داخل در عرصه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آفریده، جامعه برای برون رفت از این بحران ها و شکاف هایی که فعال شده اند ،چشم به نیرویی دارد که نه تنها حکومت را نفی کند، بلکه برای عبور از این بحران ها راه حل ارائه دهد، بگوید چگونه می توان ثروت عظیم کشور را از انحصار گروه کوچکی از جامعه خارج کرد و وضعیتی به وجود آورد که همه شهروندان، صاحبان و سازندگان ثروت مادی و معنوی کشور، از زندگی در شان انسان برخوردار شوند. چپ متحد و نیرومند چنین نیرویی است. اما چپ متفرق در میان ده ها و صدها حزب، سازمان، انجمن و فعال منفرد هر اندازه هم برنامه جامع ارائه دهد، از آنجا که متفرق است، نه سخنش به گوش کسی می رسد و اگر معدود شنونده ای هم بیابد، به دلیل ناشناخته بودن در مقیاس جمعیت چند ده میلیونی ایران، نمی تواند نیروی کافی برای تاثیرگذاری واقعا موثر در سرنوشت کشور بسیج کند.
رفقا!
همگامی ما و شما در دعوت از احزاب و سازمان ها و فعالین چپ برای آغاز گفتگوی وحدت بر این باور متکی است که پراکندگی و در حاشیه بودن، سرنوشت مقدر و درمان ناپذیر چپ دمکرات ایران نیست. درمان این درد مزمن مبارزه با هرنوع واگرایی و تقویت اندیشه و گفتمان همگرایی در جنبش چپ است. این گفتمان یک شبه پدیدار نخواهد شد که بخواهیم اقداماتی را که تا به حال در راستای نزدیکی و ائتلاف انجام داده ایم ، متوقف کنیم و به انتظار بنشینیم. همگرایی با گام های کوچک، با وحدت این و آن دو و یا چند سازمان چپ، با پیوستن این و آن فعال چپ به روند تشکل یابی ها است که به گفتمان غالب جنبش چپ فراخواهد روئید. نیروی چپ کشور به اعضای سه و یا چهار سازمان و جمعیتی از فعالان منفرد محدود نیست که گفتگو و راه حل ها در جهت پوشش آن متمرکز شود. چپ در کشور ما دارای پایه اجتماعی است و متناسب با این پایه اجتماعی نیروی فعال خود را بازتولید می کند که باید متشکل شود و تلاش هماهنگی را در دفاع از منافع اردوی کار پیش ببرد. به این اعتبار هر حزب، سازمان، انجمن و فعال منفردی که با دیگری بیشترین نزدیکی را دارد باید گام پیش بگذارد و کار ساختن تشکل بزرگ را آغاز کند.موکول کردن اقدام مشخص و ممکن در راستای ایجاد تشکل بزرگ
چپ به تحقق وعده های بزرگ، تعلیق به محال کردن وظیفه ای است که همه بر انجام بلادرنگ آن تاکید داریم.
همگرایی چپ محدود به یک شکل نیست. نیروهای چپ در چارچوب پروژه های مختلف و در اشکال ابتکاری می توانند با هم کار مشترک انجام دهند و در عمل شکل همکاری را ارتقا دهند. هیچ یک از اشکال همکاری، نافی دیگری نیست. آنچه اهمیت دارد تقویت فرآیند همگرایی، جلب اعتماد مردم به توانایی نیروی چپ برای قبول مسئولیت است.
ما براین باور هستیم که پاسخ به وظایف جنبش چپ، نه کار یک سازمان، بلکه مسئولیت مشترک همه احزاب، سازمان ها، انجمن ها، فعالان و روشنفکران چپ است و هر اقدام مشترک آنها را در هر شکلی، گامی ارزنده در راه بسترسازی برای تدارک تشکل بزرگ و نیرومند چپ تلقی می کنیم.
رفقای گرامی!
ما براى دهمین کنگره شما در تدوین برنامه عملى براى حضور بیش از پیش فدائیان در صحنه مبارزه سیاسى جاری در کشور، تقویت مناسبات با احزاب و سازمان ها و به سرانجام رساندن پروژه وحدت که به همت مشارکت جمعی تا به حال پیگیری کرده ایم، بار دیگر صمیمانه آرزوى موفقیت مى کنیم.
با گرم ترین درود هاى رفیقانه
شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
سه‌شنبه ٣ مرداد ۱٣۹۱ – ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۲