خواب...
Fri 13 04 2012
جعفر شفیعی نسب
پروانهُ تنها
جهان را بخواب می بیند
سپید و ابریشمین
از پیله اش.
دانهُ تاریک
رویای ِ بیشه ها
وجنگل ها را بخواب می بیند.
در کنجِ ِ دنج ِ شبانه
شبتاب
امّا می بیند
سوسو فشان
جهان را روشن می کند.
و من که انسانم
خواب رستگاری ِ جهان را می بینم.
خوابِ رستگاری ِ جهان را دیده ام
آنگاه که چون نطفه ای
در بطن بیقرارِِ مادرم بودم.
برلین نوامبر ۲۰۰۵
|
|
