|
عصر نو
www.asre-nou.net |
سيمين دانشور (۱۳۹۰-۱۳۰۰) نويسنده‌ي توانا، استاد دانشگاه، هنرشناس و مترجم برجسته، عضو ديرين كانون نويسندگان ايران، نخستين زن رمان‌نويس ايراني و شخصيتي مستقل و شيفته‌ي آزادي، در ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ (۸ مارس ۲۰۱۲) درگذشت. او كه در ۱۴ سالگي با مقاله‌ي «زمستان بي‌شباهت به زندگي ما نيست» كار مطبوعاتي را آغاز كرده بود، با مجموعه‌داستان آتش خاموش به طور جدي پا به عرصه‌ي ادبيات گذاشت؛ پس از ترجمه‌ي داستان‌هايي از چخوف و پيتون و هاثورن و شنيتسلر، مجموعه‌داستان شهري چون بهشت را منتشر كرد؛ با رمان سووشون در سال ۱۳۴۸ در ادبيات ايران خوش درخشيد؛ و تا جزيره‌ي سرگرداني و ساربان سرگردان داستان‌نويسي را ادامه داد (آخرين رمان او كوه سرگردان به دلايل نامعلوم ناپديد شد و رنگ چاپ به خود نديد). او با جسارت ادبي خويش و چاپ آثار متعدد، راه را براي زنان نويسنده‌ي ايراني پس از خود هموار ساخت و، گذشته از اين، پيوسته پشتيبان آنان بود. در نخستين مجمع عمومي كانون نويسندگان ايران در سال ۱۳۴۷، سيمين دانشور به عنوان رييس كانون برگزيده شد. او كه از بنيان‌گذاران اصلي اين كانون بود و چندين دوره در مقام عضوي از هيئت دبيران آن فعاليت داشت، تا آخرين دمِ زندگي توجه و علاقه‌ي خود را به آزادي انديشه و بيان و قلم حفظ كرد. و اگرچه در چند سالِ گذشته به دليل كهولت سنّ نمي‌توانست در جلسات كانون نويسندگان ايران حضور يابد، هرگاه امكان برگزاري مجمع عمومي فراهم شد با ارسال پيامي هم‌دلانه بر حضور خود به عنوان عضوي از كانون در كنار ديگر اعضاي آن پافشاري كرد. كانون نويسندگان ايران درگذشت سيمين دانشور را به خانواده‌ي او، اعضاي كانون و جامعه‌ي فرهنگي مستقل كشور تسليت مي‌گويد و در مراسم بزرگداشت او در كنار خانواده و يارانش خواهد بود. كانون نويسندگان ايران ۲۰ اسفند ۱۳۹۰ www.kanoon-nevisandegan-iran.org |
