عمر من
Tue 6 03 2012
آزاده بی پروا
دیگر تمام شد
دیگر آن شب رو به یخبندان سکوت
آب می شود
اینجا
شروع صبح من است
چشمم به روی رازقی دیوار کاهگلی
سرخاب می زند
اندام پر زتمنای رزهای قرمز وحشی
لرزه ی پر هوسی برلبان سرو می افشاند
همه جا عطر تو است
که مرا می خواند
تپش دلهره را
از پشت نم نم باران می شنوم
روی گونه ی چراغ لب ایوان
اشکی از شوق نشسته
چوب پنجره دستم را می بوسد
لب من
عشق را
به تمامی نفسهایی که عطر تو را می بویند
بوسه می زند
خورشید
پیراهنی از گنجه اش در می آورد
پُر از پولکهای درشت و براق
و به تن می پوشد
و نسیم بر او می خندد
چه برازنده ی اوست
*
عطر تو
روی تمام انتظار آینه
لایه ای می سازد
جلوی آینه می ایستم
و نشانی از قلب
که در آن شب تو به دستم دادی
روی موهای پریشان دل خود می آویزم
ابر فریاد زنان
خبر آمدنت را به همه می گوید
و من با لبخندی پر از لمس لبت
با انگشت به روی عطر آینه می نویسم
عمر من
می آید
فرودین 90
|
|
