انجماد
Wed 8 02 2012
بهمن پارسا
انجماد شب ِ بهمن شده از طاقت بیش
آتشی کو که زنم شعله از آن بر شب ِ خویش
کار ِ تحمیق گذشت از حرم و صحن و ضریح
علنن گشته به پا بت ز مقّوی و سریش!
فصلهای وطنم خسته و خاکستری است
قاتل شور و نشاط این فقهای بد کیش
منبری عقرب و مار است ندارد بد و خوب
مار و عقرب چه کند گر نزند مرد نیش
وطن آزادی و صلح است وعدالت طلبی
به فنا میبرد این قافله ی کج اندیش
مظهر فسق و ولی مدعی درویشی
همگی مدّعیانند بسی نادروش
بذر در مزرعه ی سنگی اینان مفشان
شخم در سنگ مزن بشکند این مزرعه خیش
خیمه در باد برافراشته جان در نبرد
روز آرام شما را شب ِ طوفان در پیش