|
عصر نو
www.asre-nou.net |
آسمان کلاغی شد با قارقاراش بر منقار من از آشیانه گریختم. آیا کسی راه را به خانه یافت؟ - من، نه مرغی شدم که جای نشستن نداشت و ندارد پَر می زنم پَر پَرپَرزدن (دردی که ندیدی و ندانی) در جستجوی شاخه ای از ماه با چتری از آینه شب راو روز را پَر می زنم پَر پَرپَر. |
