چون رودخانه ای......
Mon 12 12 2011
جعفر شفیعی نسب
سر چشمه های ِ جهان را
نوشیده ام
تا رودخانه ای گردم
روان
بر بستری ِ تشنه.
بگو بسویت روان میشوم.
کلمات را می جویم
واژه گانی را که در هوا
پر پر میزنند
از برای ِ آنکه شعری بگویم.
بگو که ترا بسرایم.
میدانم
که خشکسالی ِ جهان نزدیک ست
بگذار در پستانهایت روان شوم.
بگو که پستانهایت آبشخورِ خشکسالی ِ جهانند
در پشتِ پنجرهِ فردا.
چون رودخانه ای
که سرچشمه های ِ جهان را
نوشیده است
بگذار بسویت روان شوم.
برلین2007. 1. 15
|
|
