عصر نو
www.asre-nou.net

فراخوان مشترک نهادهای دموکراتیک و حقوق بشری ایرانیان برونمرزی

برای بزرگداشت دومین سالگرد جنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران

با همکاری و پشتیبانی بیش از ۷۰ نهاد و تشکل در سراسر جهان
۲۲ تا ۳۰ خرداد

Sat 4 06 2011



در روزهای آخر خرداد ۱۳۸۸، جنبش سبز دموکراسی خواهی مردم ایران با شرکت میلیون‌ها ایرانی و با شعار «رای من کجاست» آغاز شد و با گسترش خواست‌ها به انتخابات آزاد، حقوق شهروندی، گشایش فضای سیاسی و درخواست های اقتصادی اوج گرفت. مردم ایران پس از تقلب آشکار در انتخابات ۲۲ خرداد و کودتای انتخاباتی دولت علیه ملت، با رویکرد گسترده شان به خواست‌ها و برنامه هایی برای تامین آزادی‌های فردی و اجتماعی چون آزادی بیان، عقیده، اجتماعات، احزاب و نهادهای مدنی، برابری حقوق زن و مرد، تامین حقوق اقوام و اقلیت‌های مذهبی، حذف سانسور، آزادی زندانیان سیاسی، لغو مجازات اعدام و برای تامین عدالت اجتماعی به اعتراض و تظاهرات مسالمت آمیز میلیونی دست زدند و برای پایان دادن به دولت کودتا و استبداد دینی ـ نظامی حاکم به مقاومت گسترده مدنی برخاستند.
جنبش گسترده دادخواهانه و سبز مردم ایران از سویی مرحله ای جدید از رشد و بلوغ فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ملت ما را به نمایش گذاشت، و از سویی دیگر الهام بخش مبارزان منطقه جهت پایان دادن به دیکتاتوری‌های طولانی در کشورهای‌شان بود.
در تداوم سرکوب مبارزه مردم از ابتدای روی کارآمدنش، جمهوری اسلامی ایران در دو سال گذشته با استفاده از تمام امکانات خود و با تکیه بر نیروی سیاسی، تبلیغاتی، مالی و نظامی به سرکوب خشن و همه جانبه جنبش مسالمت آمیز مردم آگاه ایران برخاست. مردم ایران در طول این دو سال با شکیبایی و پرهیز از خشونت در برابر خشونت و جنایت‌های رژیم، لحظه ای از اعتراض دست برنداشتند. حرکت های عظیم مردمی که با شعار «رای من کو» آغاز شد، گرچه به دنبال سرکوب شدید و کشته شدن جوانان و مردم از خیابان‌ها عقب نشست، ولی در خانه ها و کارخانه ها تداوم یافت و در هر فرصتی خود را دوباره نشان داد. مردم ایران و به ویژه جوانان بیدار میهن در پی فرصت های مناسب هستند و به تدارک برآمدی دوباره می اندیشند. آنان در غائله جنگ درونی جناح های حکومت، فریب دیکتاتور بزرگ را نخواهند خورد و حتی در صورت حذف احمدی نژاد و یارانش از پیگیری خواست‌های برحقشان دست نخواهند کشید.
در خیابان‌ها و در زندان‌های رژیم، هزاران تن از فرزندان مبارز و فداکار میهن با ذره ذره های جسم و جان خویش به مقاومت و پایداری برخاسته اند. آنان یاد و خاطره نداها، سهراب‌ها، فرزادها، شیرین‌ها و ترانه ها، این ققنوس‌های جنبش دموکراسی خواهی ملت ایران را با ترنم و با قامت بلند آزادیحواهی در جان و روان مردممان جاری می‌کنند. پیکار آنان هر رور بیشتر از روز پیش، سیاهی و تباهی سرکوبگران ملت را به چشم جهانیان پدیدار می‌کند.
رژیم جمهوری اسلامی ایران با بر باد دادن ثروت‌های کشور و غارت آن به دست کارگزارانش و با اتخاذ سیاست‌های خائنانه و نابخردانه، و مدیریت ناکارشناسانه موجبات ورشکستگی عمومی اقتصاد ایران را فراهم آورده است. بر باد رفتن ۴۴۲ میلیارد دلار درآمد نفتی کشور (تنها در ۶ ساله اخیر)، ورشکستگی سیستم بانکی، افزایش ۲ برابر حجم نقدینگی (پول)، افزایش معوقات بانکی به رقم پنجاه هزار میلیارد تومان، افزایش بیش از پیش تورم، ورشکستگی بنگاهها، گسترش بیش از پیش بیکاری، سقوط تولید، افزایش بی رویه و سرسام آور واردات به میزان ۸۰% درآمد ارزی، اختصاص و سپردن هشت هزار میلیارد تومان به ۸۴ شخصیت حقیقی و حقوقی، چنگ اندازی سپاه و نظامیان در اصلی‌ترین مراکز اقتصادی (از جمله مخابرات) نتیجه مستقیم سیاست‌های اقتصادی ضدمردمی این نظام است.
حاصل این روند، افزایش جنگ قدرت میان بالایی‌ها برای قبضه امکانات از یکسو و افزایش شکاف دولت ـ ملت و گسترش جنبش‌های اعتراضی مدنی ـ اقتصادی ـ اجتماعی از سوی دیگر است. امری که رژیم نظامی- ولایی جمهوری اسلامی را هرچه بیشتر به سقوط نزدیک می‌کند.
اکنون ایرانیان برای بزرگداشت جنبش شکوهمند ملی و سبز میلیونی تهران بزرگ و شهرستانها در خرداد ۱۳۸۸، به پیشواز روزهای پایانی خرداد می‌روند. دولت نفتی ـ نظامی کودتا که با حمایت دیکتاتور بزرگ و با فرمان آتش گشودن به روی مردم به کار گمارده شده بود، در نتیجه مبارزه و نفرت عمومی ملت و بحران های درونی در انزوا قرار گرفته و همچون دیو برفی آب می‌شود. دستگاه ولی فقیه پس از این جدال درونی و در نتیحه افزایش تحریم گسترده بین المللی و سقوط دیکتاتورهای منطقه، تهدیدها و تنگناها را هرچه بیشتر تجربه خواهد کرد.
در سال ۱۳۹۰، جنبش آزادیخواهی مردم ایران می‌تواند از فرصت‌های بزرگی بهره مند شود. با ترمیم شبکه های اجتماعی و اعمال اراده از راه مسالمت آمیز و پافشاری بر خواست‌های آزادیخواهانه و دموکراتیک، به ویژه آزادی فوری زندانیان سیاسی و پایان دادن به حبس خانگی چهره های شناخته شده جنبش سبز آقایان موسوی و کروبی، و خانم ها رهنورد و کروبی، جمهوری اسلامی را به عقب نشینی وادار نماید.
همراه با مردم ایران، ما خواهان گذار از حکومتِ دینی و قوانین قرون وسطایی موجود به نظامی دموکراتیک بر مبنای جدایی دین از حکومت هستیم. نظامی که در آن یکپارچگی ایران و شناسایی حقوق کامل و همه جانبه سیاسی ـ فرهنگی ـ اجتماعی ـ اقتصادی شهروندان در چهارچوب یک قانون اساسی مبتنی بر مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر و دیگر میثاق‌های بین المللی تضمین شود.
ما، نهادهای دموکراتیک ایرانیان برون مرزی، از همه ایرانیان آزاده در گوشه و کنار جهان می‌خواهیم تا در روزهای پایانی خرداد برای گرامی‌داشت سالگرد جنبش سبز دموکراسی خواهی مردم ایران و برای رساندن صدای حق طلبانه میلیون‌ها ایرانی به جهانیان، هرگونه که می‌توانند اقدام کنند و به نوبه خود با برپایی گردهمایی، تظاهرات، کنفرانس، نمایشگاه عکس و ... تلاش خواهیم کرد از ۲۲ تا ۳۰ خرداد در این حرکت بزرگ ملی شرکت کنیم.

اگر به عنوان یک نهاد می‌خواهید با سازماندهی حرکتی در شهرتان به صورت مستقل، و یا در همکاری با نهادهایی از شهر شما که در حرکت سراسری بزرگداشت جنبش شرکت دارند، به لیست برگزارکنندگان این حرکت بپیوندید، و یا می‌خواهید از این حرکت پشتیبانی کنید، با ایمیل زیر تماس بگیرید :
free.iran.for.all.iranians@gmail.com

برگزار کنندگان:

1- اتحاد برای ایران / بلژیک
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 18
تظاهرات در برابر سفارت ایران در بروکسل

2- اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران / آمریکای شمالی
شنبه 11 ژوئن 2011 (21 خرداد 1390) از ساعت 10 تا 12 (به وقت شرق آمریکا)
گفتگوی تلویزیونی پیرامون جنبش دموکراسی خواهی درایران، توان ها و ناتوانایی ها
کورش عرفانی، محمد امینی و مهرداد حریری (در برنامه پویش - تلویزیون اندیشه)
یکشنبه 12 ژوئن 2011 (22 خرداد 1390) از ساعت 11 تا 13 (به وقت شرق آمریکا)
بحث آزاد پالتاکی : نگاهی به چالش‌های جنبش سبز و پاسخ سکولار دموکراسی به آن
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 10 تا 12 (به وقت شرق آمریکا)
گفتگوی تلویزیونی پیرامون زندانیان سیاسی و خانواده های آنان در جنبش دموکراسی خواهی ایران
فرشته قاضی و مازیار بهاری (در برنامه پویش - تلویزیون اندیشه)
یکشنبه 19 ژوئن 2011 (29 خرداد 1390) از ساعت 11 تا 13 (به وقت شرق آمریکا)
بحث آزاد پالتاکی : نگاهی به چالش‌های جنبش سبز و پاسخ سکولار دموکراسی به آن
یکشنبه 19 ژوئن 2011 (29 خرداد 1390) از ساعت 14 تا 16 (به وقت شرق آمریکا)
بحث آزاد پالتاکی : درباره طرح ایجاد آلترناتیو جمهوری اسلامی؛ سخنرانان : فرهنگ قسمی و محمد امینی

3- انجمن خود رهاگران / لس آنجلس
یکشنبه 19 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ساعت 18
سخنرانی : توان و ناتوانایی های جنبش دموکراسی خواهی درایران
کامونیتی سنتر، دانشگاه پارک، شماره 4530 خیابان ساندبرگ
4- انجمن زنان ایرانی / مونترآل
5- انجمن سکو لار دموکراسی / اورنج کانتی به وقت شرق آمریکا
یکشنبه 19 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ساعت 18
سخنرانی : توان و ناتوانایی های جنبش دموکراسی خواهی درایران
کامونیتی سنتر، دانشگاه پارک، شماره 4530 خیابان ساندبرگ
6- انجمن سکولار دمکراسی / شیکاگو
7- انجمن همبستگی / دالاس
یکشنبه 19 ژوئن 2011 (29 خرداد 1390) از ساعت 13:30 تا 16:30
کتابخانه عمومی پلینو، شماره 6200 ویندهاون پارک‌وی، پلانو
8- ایران آزاد- کانون دفاع از حقوق بشر، آزادی و دمکراسی / آلمان
9- بنیاد اسماعیل خویی / آتلانتا
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 16:30
5920 جاده رازول، شماره 111 آ
10- پشتیبانان دموکراسی و آزادی برای ایران/ آتلانتا
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 16:30
5920 جاده رازول، شماره 111 آا
11- جبهه‌ متحده دانشجویی / تورونتو
12- جمعیت پشتیبانان دمکراسی و حقوق بشر در ایران / اسن
13- جمعیت پشتیبانی از جنبش دموکراسی خواهی مردم ایران / برلین
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ساعت 18
کلیسای گداختنیس، میدان برایتشنید
14- جمعیت پشتیبانی از مبارزات مردم ایران / استکهلم
15- جنبش سبز لندن / لندن
یکشنبه 12 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ساعت 16 تا 18
مقابل سفارت جمهوری اسلامی ایران در لندن
یکشنبه 19 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ساعت 16 تا 18
مقابل سفارت جمهوری اسلامی ایران در لندن
16- حامیان جنبش سبز ایران / استکهلم
17- حامیان مادران پارک لاله / اسلو
18- حامیان مادران پارک لاله / دورتموند
چهارشنبه 15 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ساعت 20
نمایش فیلم و سخترانی در سینما شابورگ - خیابان بروک، شماره 66
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 15 تا 16
گردهمایی، خیابان کاتارینِن
19- حامیان مادران پارک لاله / ژنو
20- حامیان مادران پارک لاله /لس آنجلس-ولی
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 14 تا 16
گردهمایی، کنار دریاچه پارک بلبوا/ انسینو- ولی
21- حامیان مادران پارک لاله / لندن
22- حامیان مادران پارک لاله / وین
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390)
از ساعت 15 تا 16 در میدان آلبرتینا
23- دانشجویان سبز / برمن
24- شبکه همبستگی ملی ایرانیان / فرزنو
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 14 تا 17
مرکز شبکه همبستگی ملی ، جنب رستوران زلفرد، شماره 4030 خیابان سیاه سنگ
25- کانون دفاع ازحقوق بشر در ایران – دورتموند
چهارشنبه 15 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ساعت 20
نمایش فیلم و سخترانی در سینما شابورگ - خیابان بروک، شماره 66
26- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی / پاریس
چهارشنبه 15 ژوئن 2011 (25 خرداد 1390) از ساعت 19 تا 20
دوچرخه سواری سبز اعتراض از میدان باستیل به میدان سن میشل،
تظاهرات در میدان سن میشل از ساعت 19:30 تا 21
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 19 تا 21
تظاهرات میدان حقوق بشر (تروکادرو) – مترو تروکادرو
27- کمیته همبستگی با مبارزات مردم ایران / شیکاگو
چهارشنبه 15 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ساعت 19
نمایش فیلم، گزارش و بحث ازاد – کافه بدون خروج، شماره 6970 ن. گلن‌وود
28- گروه ۲۲ خرداد / ‌هامبورگ
29- گروه مدافعان حقوق بشر برای ایران / فلوریدا
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 10 تا 12
آلتامونته مال 436 – آلتامونته اسپرینگ
30- مادران ایرانی‌ / هامبورگ
31- مرکز بین‌المللی حقوق بشر / تورونتو
32- مونیخ همیار ایران / مونیخ
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 18 تا 20
گردهمایی میدان کارل (اشتاخوس)
33- همایش ایرانیان / هامبورگ

کلن
34- انجمن پویا براي حمایت از جامعه مدنی ایران و مشارکت مردمی
35- جمعیت پشتیبانی از مبارزات دمکراتیک مردم ایران
36- خانه همبستگی مهر
37- دانشجویان و جوانان موج سبز
38- کمیته جمعی از ایرانیان نورد راین وستفالن
39- حامیان مادران پارک لاله
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) از ساعت 17
روبروی درب اصلی ایستگاه مرکزی قطار کلن

لس آنجلس
40- اتحاد برای ایران
41- اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران
42- اتحادیه دفاع از حقوق بشر در ایران
43- انجمن مدافع دمکراسی در ایران
44- جامعه دفاع از حقوق بشر جنوب کالیفرنیا
45- حامیان مادران پارک لاله /لس آنجلس-ولی
46- دیده بان حقوق بشر
47- عفو بین الملل
48- کمیته بین المللی بهائیان
شنبه 11 ژوئن 2011 (21 خرداد 1390) از ساعت 14 تا 16
تظاهرات در تقاطع خیابان های وست وود و ویلشیر

وین
49- حامیان مادران پارک لاله در وین – اتریش
50- جمعیت دفاع از حقوق مردم ایران در اتریش
51- کمیته ی دفاع از حقوق بشر در ایران - اتریش‎
52- نسل آزادیخواه ایران‎ - اتریش
53- نهاد دفاع از دمكراسى و آزادى در ايران - نداى ايران
شنبه 18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390)
ساعت 17 مقابل سفارت جمهوری اسلامی


پشتیبانان
54- انتشارات خاوران / پاریس
55- انجمن بیان / بلژیک
56- انجمن تئاتر ایران و آلمان / کلن
57- انجمن زنان ایرانی - آلمانی / کلن
58- انجمن سکولاردمکراسی/ واشنگتن
59- ایرانیان صلح طلب / دالاس
60- جامعه ی دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ایران / سوئد
61- جامعه مدافعان حقوق بشر و دموکراسی / هامبورگ
62- جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران / کلن
63- چهره ایرانی / وین
64- رادیو همصدا / اتاوا
65- سایت انقلاب مشروطیت ایران
66- سایت ایران ما
67- سایت زندگی، کار و پیکار دکتر محمد مصدق
68- سایت همبستګی شهروندان
69- شبکه فرهنگی ايرانيان اروپا / سوئد
70- فدراسیون اروپرس
71- کانون پژوهش فرهنگ ايران / گوتنبرگ
72- کانون دموکراتیک ایرانیان / دالاس
73- کانون گفتگو و بحث آزاد ایرانیان / نیویورک
74- کمیته 31 برای دفاع از جنبش حقوق مدنی در ایران / تولوز
75- کمیته آمریکاییان- ایرانیان پیشرو / آمریکا
76- کمیته ایران / بوستون
77- گروه پزشکان حقوق بشر ایرانی/ اتریش
78- ندای برای ایران آزاد /جهانی
79- همبستگی جهانی برای جامعه سکولار


Call for global actions
on the Commemoration of the Second Anniversary of the Iranian People’s Green Movement for Freedom and Democracy

Joint Invitation by Iranian Expatriate Democratic and Human Rights Organizations

In the final days of Khordad, 1388 (June, 2009), the Iranian Green Movement for democracy was born with the slogan “where is my vote.” The movement expanded to include the call for open elections, free civil society, political openness, and economic improvements. The blatant election fraud during the presidential elections on 12 June 2009 and the “electoral coup d’etat” of the government prompted the mass mobilization of large numbers of people who demanded individual and social rights including freedom of speech, religion and assembly, equality of men and women, equality for religious and cultural minorities, freedom of political prisoners, and an end to censorship and executions. Millions mobilized peaceful demonstrations against the illegitimate government and the military-religious dictatorship. The Green Movement’s call for justice and human rights not only demonstrated the growth and maturity of the Iranian people’s social, cultural and political aspirations but also eventually became the inspiration for many in the region to rise up against long standing dictatorships in their countries.
Since its inception, the Islamic Republic has consistently responded to all forms of dissent through violent acts of suppression and propaganda campaigns. Faced with brutal oppression and violence, the people of Iran have consistently refrained from resorting to violence and remained steadfast in their struggle against the regime. After a sustained and brutal crackdown, the movement has moved from the public arena to private spaces, where it continues to grow and flourish among households and communities.
The Iranian people, especially the youth, are planning to emerge once again in the public sphere and demonstrate the determination and resiliency of the movement. They remain unmoved by the theater of internal fighting between the president and the supreme leader and will not be fooled by this dictatorship. Even the removal of Ahmadinejad will not stop the people from pursuing their goals.
In the streets and jails, thousands of our people have put up a heroic resistance against tyranny. They have kept the memories of Nedas, Sohrabs, Farzads, Shirins and Taraneh’s, these phoenixes of the Iranian democracy movement, alive. Day by day, through their resistance, they expose this brutal dictatorship more and more to the world.
Through theft, mismanagement, and incompetence the Islamic regime has wasted away much of the country’s wealth and natural resources, leaving the country at the brink of bankruptcy and economic collapse. The expenditure of 442 billion dollars of oil revenue over the past 6 years alone, a bankrupt banking system, doubling the amount of currency in the market, rampant inflation, growth in unemployment, the collapse of industrial production, an 80% growth in imports, transfer of ownership of major economic sectors to the military and Revolutionary Guard, are all the direct result of this government’s economic policies.
These polices have resulted in increased competition in government factions over the country’s riches and a greater chasm between the government and its people. Public outcries and strikes in reaction to the consequences of such irresponsible policies are also bringing the military-Islamic government closer to the brink of collapse.
In the next few weeks, Iranians are preparing to commemorate the second anniversary of their uprising in Tehran and many other cities in Iran. The military-Islamic government who had been commanded by the Supreme Leader to open fire on dissidents and peaceful demonstrators is now isolated and plagued with infighting. With the expansion of international sanctions and the collapse of dictatorships in the region, the Supreme Leader is under increased threat and pressure.
The Iranian people’s movement may benefit from opportunities in the next year. By rebuilding many social networks and maintaining non-violent pressure, the people’s movement can force the Islamic Republic to retreat and give in to the demands for freedom and human rights, especially the immediate release of political prisoners and an end to the house arrest of Mousavi and Karroubi, known figures in the green movement.
Together with the people of Iran , we seek a transition from a religious government with medieval laws, to a democratic system based on the separation of religion and state. A system that maintains the territorial integrity of our borders and recognizes the full political, cultural, social and economic rights of its people with a constitution based on the United Nation’s Universal Declaration of Human Rights and other universally accepted standards.
On June 12th, the second anniversary of Iranian uprising, we invite all human rights organizations and individuals who seek justice worldwide, especially Iranians who long for our country’s freedom, to celebrate the Iranian people’s movement for freedom and democracy by participating in demonstrations, conferences, photo exhibitions, or by any other means. Let us all join the Iranian people’s freedom movement.
Organized by 52 human rights and democracy organizations in Europe and North America
Supported by 25 human rights and democracy groups in Europe and North America
Please email us if you need more information about these actions in different cities or if you would like to join this action and an organizing organization in your city.

free.iran.for.all.iranians@gmail.com



Appel commun des organisations démocratiques et
de défense des droits humains de la diaspora iranienne

En commémoration du soulèvement du peuple iranien
pour la liberté et la démocratie, contre la dictature,
après la falsification des élections électorale de juin 2009,

Le mouvement du peuple iranien pour la démocratie, « le Mouvement vert », a débuté, après la falsification des élections présidentielles de juin 2009, par une question : « Où est passée ma voix ? » Cette réclamation pour des élections libres s’est vite étendue aux autres droits civiques, à l’ouverture politique, et aux revendications économiques.
Après ce coup d’Etat électoral, les Iraniens se sont soulevés pour demander des mesures concrètes afin d’assurer leurs droits essentiels, comme la liberté d’opinion, d’expression et d’association. Ils demandaient l’égalité des droits pour les femmes, les groupes ethniques et religieux. Ils réclamaient l’élimination de la censure de la presse, la libération des prisonniers politiques, l’abolition de la peine de mort et la justice sociale. Des millions d’Iraniens ont affiché leur refus de la dictature militaro-religieuse par des manifestations pacifiques et par la résistance civile.
Le grand mouvement civique et pacifique du peuple iranien pour la justice et la liberté marque le niveau élevé de développement et la maturité politique de la société iranienne. Il a aussi été une source d’inspiration pour les soulèvements populaires actuels contre les dictatures dans toute la région.
Le régime de la République islamique, fidèle à sa pratique habituelle et en s’appuyant sur toutes ses ressources, n’a épargné aucun moyen, durant ces deux dernières années, pour réprimer violemment le mouvement pacifique du peuple iranien. Les Iraniens, en revanche, ont tout fait pour persévérer dans leurs protestations de manière non violente.
De jeunes patriotes mettent leur vie en jeu et poursuivent la lutte et la résistance dans toutes les arènes, la rue et la prison. Ils sont incarnés par les Néda, les Sohrab, les Farzad, les Shirin, les Taraneh, les "phénix de la démocratie et de la liberté". C’est leur lutte qui démasque de plus en plus la nature sombre et corrompue des oppresseurs aux yeux du monde entier.
La République islamique, par l’incompétence, la corruption, la mauvaise gestion et l’absence d’intérêt pour le bien public, a détruit les richesses de la nation, pillées par ses agents. La dilapidation de 442 milliards de dollars des revenus pétroliers (rien que ces six dernières années), la faillite du système bancaire, le redoublement de la liquidité monétaire, l’inflation croissante, les faillites d’entreprises, l’augmentation du chômage, la mainmise des gardiens de la révolution sur les principaux centres économiques y compris les télécommunications, sont les conséquences de cette politique désastreuse du régime. Cet état de fait a conduit à une fracture qui s’accentue entre le peuple et ses dirigeants. Ce qui précipite le régime clérico-militaire vers l’abîme.
Ces jours-ci, les Iraniens se préparent à commémorer ce glorieux Mouvement vert de juin 2009. Le régime, issu du coup d’Etat électoral, qui s’installa par la force brute avec la bénédiction du "guide suprême", est maintenant, sous l’effet combiné de la crise interne, de l’isolement international et du mécontentement populaire, en mauvaise posture. La lutte entre factions rivales, les sanctions internationales et l’effondrement d’autres régimes dictatoriaux de la région ne manqueront pas de le soumettre à des épreuves encore plus graves.
Le deuxième anniversaire du Mouvement vert s’annonce avec de nouveaux espoirs. La lutte pour les libertés démocratiques peut se fixer le but, à court terme, de faire reculer la République islamique en demandant la libération immédiate des prisonniers politiques.
En tant qu’institutions démocratiques de la diaspora iranienne, et aux côtés de notre peuple, nous demandons la fin de l’Etat théocratique et des lois moyenâgeuses, et l’établissement d’un régime démocratique et laïque. Un régime qui garantisse l’intégrité territoriale du pays et les droits sociaux, politiques, économiques et culturels de tous les citoyens par une Constitution basée sur la Déclaration universelle des droits humains et respectant les autres conventions internationales.
Nous demandons, à tous les démocrates, d’œuvrer par tous les moyens, pour célébrer l’anniversaire du « Mouvement vert » et faire entendre, à travers le monde, la voix des millions d’Iraniens qui demandent de vivre en liberté. Nous essayerons de participer à notre tour à cette grande campagne nationale, qui durera du 12 au 20 juin, par des réunions, des manifestations, des conférences, des expositions de photos, etc.
Premiers signataires :
77 associations et organisations démocratiques et des comités de défense des droits de l’homme à travers le monde, dont le Comité indépendant contre la répression des citoyens iraniens - Paris

free.iran.for.all.iranians@gmail.com