مادرم چون نسيم ﻤﻰآيد
Wed 11 05 2011
جواد پارسای
جسم خود پيچيده در لفاف مذهب
با ﭡﻨﻰ بس خسته از بار توان‌فرساﻯ تحميل،
دل شكسته، قدّ خم گشته
ولي با روح وارسته
دو چشم مخفي از ديدار ناپاكان
همانا جستجوگر
كوچه به كوچه
سر هر كوﻯ و برزن
در پي گم گشتگان راه آزادﻯ است.
*
مادرم
همچون نسيم صبحگاهي
رهسپار راه ناپيداﻯ آزادﻯ است.
وين، بهار 1367
|
|
