۳ مه ۲۰۱۱
امسال، اول ماه مه ۲۰۱۱ (۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۰)، بزرگداشت روز جهانی کارگر به وسیله ایرانیان برون مرزی از گستردگی و کیفیتی ویژه برخوردار بود. این کیفیت و گستردگی نتیجه مستقیم سه عامل مهم بود.
۱- فضای عمومی جنبش قدرتمند ضد دیکتاتوری در کشورهای عربی. نقش مهم، تعیین کننده و پیشرویی که جنبش کارگری و تشکل های مستقل اش در این روزها در بعضی از کشورهای عرب داشت، لزوم توجه و رویکرد به کارگران، زحمتکشان و تشکل‌های مستقل‌شان را به همه نیروهای ایرانی گوشزد کرد. بیش از پیش برای همه نیروها روشن شد که تا کارگران و تشکل‌های مستقل‌شان در مبارزه یِ سرنوشت‌سازی که در کشور ما برای آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی در جریان است، شرکت نکنند، پیروزی بر دیکتاتوری مذهبی حاکم و جایگزین کردن جمهوری اسلامی با نظامی برآمده از رای مستقیم مردم ممکن نخواهد بود.
۲- برآمد مبارزات کارگری در ماه های اخیر در ایران و به ویژه پیروزی بزرگ کارگران در تبریز و ماهشهر. گرچه در همه سال‌های حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی، کارگران به خاطر شرایط دشوار و طاقت فرسای زندگی خود و خانواده های شان مجبور بودند با این نظام ضد مردمی که از طریق ارگان‌های مختلف، بیشتر اقتصاد کشور را در اختیار دارد، و سرمایه داران وابسته به آن بجنگند، اما مبارزه آن ها در یک سال گذشته اوج تازه ای یافته است. در حقیقت کارگران پرچم مبارزه بزرگ دموکراسی‌خواهی مردم را که از یک سال پیش دچار افت نسبی شده بود، از خیابان به کارخانه بردند و به جهانیان نشان دادند که جمهوری اسلامی نمی‌تواند شعله مبارزه ای که برای دموکراسی و عدالت اجتماعی در ایران سر برکشیده است با سرکوب و زندان و کشتار فرو نشانَد. آنها همچنان در عمل و با برافراشته نگه داشتن پرچم مبارزه در کارخانه ها، و با پافشاری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و طرح تقاضاهای مشخص در دو حوزه رفاه اجتماعی و آزادی و دموکراسی، اهمیت و کارسازبودن پیوند مبارزه در این دو حوزه را روشن کردند.
۳- تلاش‌های نهادهای مدنی و دموکراتیک ایرانیان برون مرزی برای برگزاری حرکت‌های سراسری. در حقیقت، فراخوان سراسری ایرانیان برای بزرگداشت اول ماه مه ۲۰۱۱ که با شرکت و حمایت بیش از ۷۰ نهاد در ده ها شهر از کشورهای مختلف اروپا و آمریکا همراه گشت، ادامه تلاش‌هایی بود که از حرکت سراسریِ اعتراض علیه سرکوب در ایران در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ شروع شد و در سه شنبه های اعتراض و بزرگداشت روز جهانی زن تداوم یافت. نهادهای مدنی و دموکراتیک ایرانیان برون مرزی در این تلاش‌های مسئولانه شان نشان دادند که به رغم تفاوت‌ها در حوزه های فعالیت و یا زاویه های متفاوت نگاه اجتماعی و سیاسی، از آنجایی که همگی هدف اصلی خود را دفاع از مبارزات مردم برای آزادی، حقوق بشر و دموکراسی و اعتراض به سرکوب شهروندان در ایران می دانند، می‌توانند در عین حفظ خودمختاری محلی‌شان، تاثیر و توانمندی همبستگی و دفاع ایرانیان برون مرزی را از مبارزه در داخل کشور، در حرکت‌های سراسری نشان دهند.
«کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی» از اولین حرکت اعتراضی سراسری در ۲۵ بهمن، برای تدارک و برگزاری این حرکت‌ها در پاریس شرکت کرد. برای بزرگداشت اول ماه مه نیز در چهارچوب فراخوان سراسری که از امضاکنندگان آن بود، با چهار نهاد دیگر برای حرکتی مشترک به توافق رسید. همه ساله در پاریس راهپیمایی بزرگی به وسیله اتحادیه های کارگری فرانسوی برای بزرگداشت اول ماه مه برگزار می شود که ایرانیان هم در آن شرکت می‌کنند. به این دلیل، پرهیز از پراکندگی و رسیدن به توافق و شرکت یک جا و با هم، اهمیت داشت. کادر توافق هم بسیار روشن و ساده بود. شعارهای عمومی جنبش و مطالبات کارگران شعارهای هر پنج نهاد بود و اگر نهادی شعاری ویژه داشت با امضای آن نهاد عرضه می شد. به اینصورت هر نهادی مسئولیت شعار ویژه خودش را به عهده می گرفت.
کمیته مستقل ضد سرکوب که مسئولیت تدارک تظاهرات را به عهده گرفته بود، با توجه به فضای عمومی جنبش، مناسبت روز جهانی کارگر، تاکیدات در فراخوان سراسری و گفتگوهای محلی در پاریس، در تهیه باندرول‌ها و پلاکاردها به مطالبات کارگران و انعکاس مبارزات کارگری در ایران بیشترین توجه را نشان داد. یکی از باندرول های اصلی که شعار «زنده باد همبستگی جهانی با مبارزات کارگران ایران» به زبان فرانسه بر آن نقش بسته بود، صحنه هایی از مبارزات کارگران در ایران را نشان می داد. در این صحنه ها شعارهای کارگران بر روی باندرول های مختلف به چشم می خورد و مطالبات آنها را یادآوری می کرد. در پلاکاردها هم تلاش شده بود همین امر رعایت شود. در حقیقت، پلاکاردها هم صحنه هایی از مبارزه کارگران بود که ترجمه شعارهایی که در این تصویرها دیده می شد مثل «تشکل‌های مستقل کارگری ایجاد باید گردد» و یا «سندیکا حق مسلم ماست» و یا « بیکاری مساوی با فقر و گرسنگی است» و... به زبان فرانسه در پایین پلاکارد آمده بود.
در پلاکارد دوم، تصویری شکوهمند از جنبش سبز دمکراسی‌خواهی ایران همراه با تصویر رهبران جنبش کارگری که در زندان هستند آمده بود. شعار «زنده باد اتحاد گردِ مطالبات جنبش کارگری در ایران» به فرانسه، به این ترکیب معنای روشنی می بخشید. خواست آزادی کارگران زندانی هم در زیر عکس آنها به فرانسه آمده بود.
در طول راهپیمایی، کمیته مستقل ضد سرکوب صدها نسخه از «فراخوان سراسری» و «نامه خطاب به سندیکاها در باره منصور اسالو» را به زبان فرانسه پخش کرد.
سرودهای انقلابی یی که در تمام طول مسیر پخش می شد توجه را به خود جلب می کرد. راهپیمایی که ساعت ۱۴:۳۰ از میدان جمهوری شروع شده بود در ساعت ۱۸:۳۰ در میدان ملت تمام شد.
ما بی‌شماریم
کمیته ی مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
Comité indépendant contre la répression des citoyens iraniens
فیلم و عکس هایی از بزرگداشت این روز را در زیر می بینید
