بیانیه کومه له به مناسبت اول ماه مه
اول ماه مه جشن همبستگی بین المللی کارگران گرامی باد
Sun 1 05 2011
اول ماه جشن همبستگی بین المللی کارگران، استثمارشوندگان سرتاسر جهان را بار دیگر به تکاپو انداخته است. در سرتاسر جهان طبقه کارگر و همه مزدبگیران اول ماه مه را رمز و فرصت و روز و میعادگاهی می دانند تا باردیگر بانگ برابری خواهی و دادخواهی خود را در برابر نظامی که آنان را به بند کشیده است، بلند کرده و بر صفوف میلیونی خود بیفزایند و آن را تحکیم بخشند.
در دهه دوم از سده بیست و یکم و در هزاره دوم در جهان سرمایه داری، طبقه کارگر و مردم زحمتکش بار یکی از سخت ترین بحران های معاصر را به دوش می کشند و در سرتاسر این کره خاکی تعرض دولت ها و کارگزاران سرمایه داری بر معیشت کارگران و زحمتکشان تشدید گردیده است. در اورپا بحران های پی در پی هر از گاهی یکی از کشورهای عضو آن را به سوی فروپاشی می راند و درآمریکا نارضایتی داخلی از عدم تحقق وعده های اصلاحات و بهبود زندگی مردم سیمای جهانی برنده صلح جهانی را خدشه دار کرده است. در اغلب کشورهای جهان کماکان دیکتاتورها و رژیم های سرکوبگر حافظ نظامی استثمارگر هستند که ولع سیری ناپذیری در میکدن رنج و هستی اکثریت مردم را دارند.
اول ماه مه 2011 مصادف است با موج انقلابات و شورش های بی سابقه در اغلب کشورهای عربی در شمال افریقا و خاورمیانه، شورش ها و تکان هایی که تاکنون سیما و معادلات منطقه ای و تا حدودی جهانی را به هم زده است. این شورش ها که از نارضایتی کارگران و زحمتکشان فوران گرفت به سرعت کشورهای متعددی را در برگرفت و کماکان ادامه دارد. نتایج ناشی از آن _ که همه قدرت های جهانی را برای کنترل و قاپیدن آن به حرکت انداخته است _ هرچه باشد مبارزات طبقه کارگر و مردم زحمتکش را در این بخش از جهان وارد دوره نوینی کرده است.
در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی، طبقه کارگر و مردم زحمتکش دشوراترین دوران خود را از لحاظ زندگی و معیشت سپری می کند. رژیم اسلامی با حذف یارانه ها بار بحران و تنگناهایش را بر دوش مردم گذاشته است و مصمم است که با سیاست مشت آهنین هر مانعی را از سر راه بردارد. تورم و گرانی که به هیج عنوان با راکد ماندن دستمزدها خوانایی ندارد و انباشته شدن ثروت های افسانه ای کارگزاران رده های گوناگون حکام اسلامی، زندگی اکثریت عظیمی را در ایران چنان به تباهی کشانده است که مردم جهنم واقعی را با گوشت و پوست خود لمس می کنند. سال فتنه و یا جهاد اقتصادی در واقع اسم رمز تدارک هجوم و تعرض فزونتر بر کارگران و جنبش کارگری و هرگونه دادخواهی است که بیش از همه سران جمهوری اسلامی انتظارش را می کشند.
با این وجود و با همه ی سرکوب و فشارهای طاقت فرسا بر فعالین و رهبران کارگران، شاهد آنیم که جنبش کارگری و مبارزات کارگری در ایران به رکن و ستون اصلی و محکمی در پیکارهای اجتماعی علیه رژیم اسلامی تبدیل شده اند. اعتصابات پی در پی کارگری و حضور رهبران کارگران در اعتراضات و جنبش های اجتماعی وزن و اعتبار رهبران کارگران و جنبش کارگری را افزایش داده است. نام رهبران کارگران در مجمامع جهانی چنان آوازه اش بلند شده که حکام اسلامی را در سرکوب و گستاخی و جنایت علیه رهبران و فعالین کارگری به زبونی انداخته است. مقاومت و ایستادگی اصانلو ها بر اعتبار و حقانیت خواسته ها و مطالبات کارگران افزوده و از سویی دیگر جنبش کارگری را در میان دیگر جنبش های اجتماعی از هژمونی و نقش محکم تری برخوردار کرده است.
سالی که پیش روست برای طبقه کارگر و جنبش کارگری سالی دشوار و در عین حال پر تحولی خواهد بود. سالی است که با تهدید مستقیم کارگران از سوی بالاترین مقامات ولایت و رژیم اسلامی روبرو گشت که معنایی جز تحمیل شرایط فلاکتبار و وخیم تری نخواهد داشت که با سرکوب و خشونت ممکن می گردد. در عین حال سالی است پر تحول که به جنبش کارگری این فرصت و امکان را می دهد تا در چنین دورانی پشتوانه سی سال مبارزه و ایستادگی اش را توشه حضورش در راس جنبش های اجتماعی و اعتراضی سازد.
در کردستان رژیم اسلامی که با یک مقاومت توده ای و وسیع روبرو است، با سیاست های دیگری علیه کارگران و زحمتکشان حاکمیتش را پیش می برد. رژیم اسلامی در کردستان به طور سیستماتیک مانع از آن بوده که این جامعه رشد اقتصادی و تولید پروسه طبیعی خود را طی کند. رژیم در این باره سیاست جاافتاده و نهادینه ای دارد که ثروت هایش را غضب، منابعش را غارت، سرمایه گذاری کلان را منع و کردستان را عقب نگه دارد و کارگران ناچارند که برای یافتن کار و تامین هزینه های زندگی شان راهی دورترین مناطق ایران گردند. کارگران در کردستان پراکنده اند و تنها جمعیت کمی از آنان در کردستان و در محدود مراکز تولید شاغل هستند. در کردستان فقر و بی کاری و حاشیه نشینی کارگران و زحمتکشان ابعاد گسترده تری به خود گرفته است. با این وجود فعالین کارگری در کردستان توانسته اند حرکت های کارگری را سازمان دهند، مطالبات و خواسته های کارگری را مطرح و پیوند با جنبش کارگری سراسری را برقرار کرده و تامین نمایند. جنبش کارگری کردستان با تمام موانع ها بیش از پیش عرض اندام کرده و به یکی از جنبش های اجتماعی کردستان با فعالین و رهبران و مطالبات خود تبدیل شده است.
اول ماه مه و روز جهانی کارگر فرصتی است برای تجدید اتحاد و همبستگی کارگران برای نان و آزادی و بدست آوردن حقوق و مطالبات خود. روز اول ماه مه را گرامی می داریم و با تمام توان خود و همگام با کارگران و زحمتکشان در راه دستیابی کارگران به خواسته های خود و دستیابی به دنیایی آزاد و برابر و فارغ از ستم و استثمار تلاش خواهیم کرد و در پیکار آنان خود را بخشی از این ارتش عظیم رنج و کار می دانیم.
روز جهانی کارگر را به همه ی کارگران جهان، ایران و کردستان تبریک می گویم. به همه جانباختگان جنبش کارگری و فعالین دربند و همه کسانی که در راه نظامی عادلانه و برابر پیکار می کنند درود می فرستیم.
زنده باد اول ماه مه
پرتوان باد جنبش کارگری ایران و کردستان
سرنگون باد رژیم حمهوری اسلامی
زنده باد سوسیالیسم
کومه له زحمتشکان کردستان
11 اردیبهشت 1390 برابر با اول ماه مه 2011