ویــژهء روحــانــی
Wed 17 12 2008
م. سحر
حقیقت این شکم از آز پـُر نخواهد شد
اگر به مُلکِ همه عــالمش بینبــاری !
مولوی
خویش و «خودی» خوانی
خیل ِ اجیران را
«غیرخودی» نامی
مردم ایران را
□
هستی یک ملـّت
مِجری و دالانت
طعمهء تاراجت
سفرهء تالانت
□
جور مُجابت را
ظلم ِ مُجازت را
پُر نکند ایران
حُـفرهء آزت را
□
درکِ تو از ملـّت
تودهء «محجوران»
همره چوپانان
گلّهء مقهوران
□
محکمهء عدلت
مطلق ِ بیدادی
غایتِ انصافت
نَصفتِ شدّادی
□
هردو جهان بینت
هرچه جهان بیند
«ویژهء روحانی »
رونق خوان بیند
□
هرچه خدا جوید
هرچه خدا بیند
رزق و نوا جوید
رزق و نوا بیند :
□
هستی ِ ایرانی
تاوهء بریانی
بر طبقی رنگین
«ویژهء روحاانی»
□
ویژه تر از ویژه
خاصه تر از خاصه
کوزه تر از کوزه
کاسه تر از کاسه
□
پر نشود هرگز
هرچه بینباری
کوزه ز افزونی
کاسه زبسیاری
□
لطف ِ خدا گویی
حرص ِ مجسّم را
ارث ِ پدر دانی
کـُلّ دو عالم را
□
ویژهء روحانی
عرشی و لاهوتی
ویژهء روحانی
فرشی و ناسوتی
□
مطبخِ دنیــاوی
لقمهء ربــــاّنی
عـُرفی و ایمـانی
ویژهء روحانی !
پاریس 1999
..............................................................................
یادداشت:
این شعر نیز بخشی ست از کتاب «قمار در محراب »که ده سال پیش نوشته و در پاریس انتشار یافته است.
اگر می بینید که مضمون آن همچنان موضوع روز و مبتلابه ما ایرانیان است ،از آنروست که در ، همچنان بر همان پاشنه می گردد و همچنان عده ای نعلین پوش بر مقدرات و بر سرنوشت وبر نیک و بدِ ملت ایران حاکم اند ، بی آنکه به احدی از ابنای روزگار پاسخگو باشند و در برابر هیچ نیرویی خودرامسئول و مکلّف بدانند.
آنان خود را نمایندهء خدا بر زمین می شمارند و به نام اوست که جان و مال و هست و نیست ایرانیان را در چنگال بی مسئولیتی و نادانی و عداوت و قساوت و آزمندی و قدرت طلبی و جهانخوارگی خود می فشارند و تا زمانی که «دورگردون برمراد آنان» خواهد گشت ، ایرانیان روز خوش نخواهند دید . حتی کسانی که به جهالت پروری حُکـّام ، تن سپرده و سر در آخور حقارت آنان دارند نیز آخر و عاقبت خوشی نخواهند داشت اگرچه اکنون به عالاف و علوفِ تحقیر آمیزی که ازآنان دریافت می کنند دلخوشند و نشخوار این جیفهء خون آلود به مذاقشان سازگار می نماید!ـ (م.س)
|
|
