شانزده آذر، روز دانشجو گرامی باد !

به مناسبت فرارسیدن روز دانشجو
Sun 7 12 2008

١٦ آذر هر سال، گرامیداشت روزی است که جنبش دانشجویی در سال ١٣٣٢ در مبارزه علیه استبداد و سلطه امپریالیستی، سه تن از عزیزان خود را از دست داد. تکرار هر ساله این گرامیداشت،تاکیدی است بر ضرورت مبارزه علیه این دو نیروی ارتجاع که چنگالشان همچنان و پس از گذشت دهها سال بر پیکر این مملکت فرو رفته و هر بار به رنگ دیگری در می آید. اگر دیروز ارتجاع سلطنتی در پیوند با سلطه امپریالیستی گلوی مردم کشور را می فشرد، امروز استبداد و ارتجاع فقاهتی کشور را به تباهی کشانده و سلطه طلبی امپریالیستی با شعار مبارزه با این ارتجاع سیاه، برنامه های شوم خود علیه مردم کشور را سازماندهی می کند. بغرنجی شرایط کنونی در این است که این دو نیروی ارتجاعی رودرروی هم ایستاده اند و علیرغم تعارضشان، در دشمنی با مردم این مرز و بوم، هدف های مشتکری دارند. ندیدن این اشتراک منافع ، می تواند برای جنبش دانشجویی و کل جنبش مردمی گران تمام شود. همین ندیدن اشتراک منافع دو نیروی دشمن است که بخشی از فعالین گذشته جنبش دانشجویی را به مبلغین ارتجاع امپریالیستی تبدیل کرده است.
جنبش دانشجویی در کشور استبداد زده ایران، همواره یکی از پایه های دفاع از آزادی و برابری بوده است. مبارزه علیه استبداد و برای آزادی چه در دوران استبداد سلطنتی و چه در دوران استبداد مذهبی ، عنصر وحدت بخش این جنبش بوده است. این عامل باعث شده تا بخش های گوناگون جنبش دانشجویی در کنار یکدیگر قرار گیرند. برای مقابله با چنین همگرائی است که سرکوبگران اسلامی علاوه بر بکارگیری انواع شیوه های سرکوب، از محروم کردن از تحصیل بطور موقت یا دائم یا اخراج دانشجویان و یا دستگیری و شکنجه آنان، نیروی ارتجاعی "بسیج دانشجویی" را نیز تقویت کرده اند تا فشار بر دانشجویان را از درون نیز افزایش دهند.
خصلت ضداستبدادی و برابری طلبانه جنبش دانشجویی، از سوی دیگر باعث شده تا این نیروی مبارزهمواره تلاش کند در کنار دیگر جنبش های اجتماعی، سنگر مقاومت توده ای در برابر ارتجاع را مستحکم سازد. نمونه های این همراهی و همگامی میان جنبش دانشجویی و جنبش کارگری و یا جنبش زنان و جنبش خلق های تحت ستم را در سال های اخیر به کرات دیده ایم. تقویت این پیوندهای مبارزاتی یکی از اصلی ترین وظایف این جنبش است. فراموش نباید کرد که دانشجویان با هزاران پیوند با قشر های گوناگون مردم مرتبط هستند. اکنون که در هر شهر و شهرستانی حداقل یک دانشکده و یا دانشگاه وجود دارد و تحصیلات دانشگاهی در انحصار بخش ممتاز نیست، این پیوند ها بیش از پیش تقویت شده است. جوانان دانشگاهی اگر در مراکز تحصیلی، دانشجو هستند، در بیرون از دانشگاه به نیروی جوانان تعلق دارند، در محلات به نیروی آگاه و معتمد محلی تبدیل می شوند، در محیط های کارگری در کنار خانواده هایشان، به ارتش کار تعلق دارند، در روستا ها در کنار دهقانان و کارگران کشاورزی به نیروی آگاه این بخش از جامعه تبدیل می شوند. و در کنار دانش آموزان به الگوهای این بخش از جوانان تبدیل می گردند. و همه این پیوند ها، جنبش دانشجویی را به یکی از موثرترین بخشهای مبارزات مردم کشور ما مبدل ساخته است . و همین ویژگی، رمز موفقیت و استواری جنبش دانشجویی در مقابله با تعرض ارتجاع می تواند باشد.
جنبش دانشجویی باید که از این امکانات بی نظیر خود و از آگاهی و نقش روشنفکرانه خود برای سازماندهی توده ای در محلات، در میان کارگران، در میان دانش آموزان، در میان زنان و خلق های تحت ستم به بهترین وجهی استفاده کند. اشکال سازماندهی توده ای مردم حول خواسته های بی واسطه شان آن چنان متنوع است که می توان از هر امکانی در این راستا استفاده کرد. واقعیت این است که برای مقابله با استبداد دینی که اکنون نیروهای بسیجی خود را به محلات و خیابان ها و کوچه ها فرستاده تا هر نوع حرکت مردمی را در نطفه خفه کنند، راهی جز پیوند هر چه عمیق تر و توده ای تر با مردم وجود ندارد. این نیروی سرکوب تلاش خود را بر آن متمرکز کرده است که جنبش های اجتماعی را از هم جدا کرده و به سرکوبشان مبادرت کند. باید این شیوه سرکوب را با عمق بخشیدن به پیوندهای توده ای، با گسترده تر کردن ارتباطات جنبش های اجتماعی، و بویژه با جنبش کارگری در هم شکست.
با در پیش گرفتن چنین راهی است که می توان سنت مبارزاتی ١٦ آذر را گرامی داشت.
گرامی باد شانزده آذر روز دانشجو!
سرنگون باد جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی!
زنده باد سوسیالیسم!

کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر )
١٥ آذرماه ١٣٨٧ - ٥ دسامبر٢٠٠٨