لک لک
Thu 13 01 2011
جهان آزاد
از اواسط بهار، هرسال لک لک ها همراه با هزاران پرنده ی مهاجر دیگر به کرانه ای دریاچه های بختگان و طشک، منطقه ی پاسارگاد و حوالی تـَنگ بلاغی می آیند.
اطراف رودخانه های سیوند (شادکام)، مرغاب و تالابهای دور و بر رودخانه کـُر وگستره ی دهستان "کمین" مسکن و شکارگاه لک لک ها این پرندگان بلند بالای زیباست که بر بلندیها با خس و خاشاک آشیانه می سازند و پروایی از حضور انسان در همسایگی خود ندارند.
ساختن سد سیوند نه تنها حوزه ی باستانی پاسارگاد و آرامگاه کوروش کبیر را به مخاطره می اندازد بلکه خشکیدن دریاچه ی نیریز( بختگان و طشک) و انهدام زیستگاه پرندگان بومی و مهاجررا نیز در پی دارد.
*****
پروازِ بامدادی لک لکها
در آسمان آبی چشم انداز،
آرام و دلنواز!
وان سایه ها، بلند
درآبهای سربی سیوند
چون لکه های راز
امواج آب، آینه ی دق،
و رودِ بیقرار،
دشتِ عبوس و ابری پرواز،
مهمانسرای شادی لک لکها
♥♥♥♥
جنبنده ای سپید
در آسمان آبی
با شاهبالکی زسیاهی!
آنگاه
موج غریب تشویش
در گله های کوچک ماهی
♥♥♥
روی عظیم ترین قله، لانه می سازد
و جلگه زیر پای بلندش
خمیازه می کشد.
لک لک!
در دور دستِ دشت
ابرِغروب روی سرش
هردم
دیوانه وار و درهم
گلبوته های پنبه ای تازه می کشد
لک لک!
♥♥♥♥
رویای آفتابی پرواز، روز وشب
در ذهن اوست
در ذهن بومی اش.
و ز بادهای گرم جنوبی
آشفته می شود
خوابش
خواب نجومی اش!
لک لک!
♥♥♥♥
خاشاک دره های "کمین" آشیانه اش
آوازبادهای مهاجر، ترانه اش
اندیشه، بی خبر زفسون زمانه اش!
♥♥♥
مغرور تر زکوه
می ایستد بروی دوپا
لک لک
گه نیز از کشاله ی زانو
تا می کند،
یک پای زردفام درازش را
لک لک!
گاهی سبک تر از پَـر مرغابی
در آسمان دشت رها،
لک لک!
آ رام ترز دریا - پیش از توفان-
همراه باد، موج زنان، بال می زند
خاموش، پرغرور، شکیبا
چون ناخدای کشتیِ بی بادبان روز
در راستای شط زمان
بال می زند
♥♥♥♥
وقتی که روی شاخ سپیدار
می ایستد،
منقار زردرنگش
تصویر دلنشینی ترسیم می کند
درقاب آسمان،
آنگاه
با نیزه ی دولایه ی منقارش
ناگاه
آواری از هیاهو می ریزد
در خواب آسمان!
تا دور دست فاصله درزیر بالهاش
تالابهای طشک
تا انتهای خط افق پیش چشمهاش
تالاب آسمان!
♥♥♥♥
سالی دوفصل
یک فصل، در حوالی گرما
مهمان ماست
لک لک
سال دگر، دوباره همان فصلها!
♥♥♥♥
سال نود ولی
سال سکوت ماهی ها است
در شادکام و مرغاب
و خواب آب تالاب!
سی ام دسامبر وهزار و ده
|
|
