عصر نو
www.asre-nou.net

امیر معماریان

گزارشی از مبارزات یک سال گذشته جنبش دانشجویی در ایران


Sun 12 12 2010

پنجاه و هفت سال پیش در چنین روزی و درست چند ماه پس از کودتایی که طی آن دولت قانونی و مردمی دکتر محمد مصدق سرنگون شد و شاه دوباره بر تخت نشست، معاون رئیس جمهور آمریکا، ریچارد نیکسون سفری به ایران کرد که دانشجویان دانشگاه تهران با تقدیم سه آذر اهورایی، سه شهید عشق، سه ستاره تابان آسمان آزادی خواهی در ایران و سه برهان قاطع اندیشه و تفکر جنبش دانشجویی در ایران، به این سفر اعتراض کردند. رژیم پهلوی با بیرحمانه ترین شکل ممکن اقدام به سرکوب اولین نسل دانشجویان معترض و آزادی خواه کرد.
از آن پس ۱۶ آذر همواره تاریخ فریاد حق طلبی و آزادی خواهی دانشجو و نفس عمیق زندگی و شادابی جنبش دانشجویی بوده است.
از آن تاریخ بیش از نیم قرن می گذرد و مردم و دانشجویان ایران هنوز به خواسته های اساسی خود، یعنی آزادی و دموکراسی دست نیافته اند.

خانم ها، آقایان!
سال گذشته، دیگر بار کودتایی در کشور من رخ داد.اما این بار تمام مردم ایران با رفتن به خیابان به این کودتا و به این تقلب گسترده در یک شبه انتخابات، اعتراض کردند. مردم سرزمین من تنها یک سلاح برای اعتراض خود داشتند و آن هم سکوت بود. آنها با خود تفنگ نداشتند. ماشین آتش نزدند. شیشه نشکستند. کسی را نکشتند. هیچ مادری را داغ دار نکردند. آنها یک سوال داشتند و آن هم اینکه رای من کو؟
اما در مقابل، حکومت به وحشیانه ترین شکل ممکن اقدام به سرکوب این قوم رنج دیده در طول تاریخ کرد، و این شاهدی بود بر اینکه حاکمان آن سزمین رسم ملت کشی را به غایت نیک فرا گرفته بودند و این آخری – عریان ترین شکل دیکتاتوری – که بر آن سرزمین حکم می راند و بیداد را بر جای جای آن خاک گسترانیده، دیکتاتوری مذهب بر انسان.

خانم ها و آقایان!
سیستم اطلاعاتی و امنیتی این دیکتاتوری مذهبی، جنبش دانشجویی را به حق به عنوان موتور محرک و قدرتمند جنبش های آزادی خواهی و حق طلبی توده های مردم ایران شناخته است و از این رو کمر به از هم پاشیدن و ریشه کن کردن آن نموده، غافل از آنکه جنبش دانشجویی به لحاظ ماهیت دائماً در حال رویش ان غیر قابل مهار است.
بازداشت های خود سرانه و وحشیانه، زندان های انفرادی نا محدود، شکنجه های سبعانه و رفتار غیر انسانی با دانشجویان، صدور احکام طویل المدت زندان و حمله شبانه و راهزن وار نیروها و اراذل و اوباش حکومتی به خوابگاه دانشجویانی که قرار است آینده آن سرزمین را بسازند. زندان های در تبعید همه و همه جزئی از برنامه های سیستم امنیتی برای تبدیل کردن دانشگاه به پادگان، و کشاندن فضای دانشگاه به سمت خفقان و رعب و وحشت در یک سال گذشته است.
نسل جوان و قدرتمند کشور، فرزندان شما، خواهران و برادران شما با ایستادن در مقابل تمام این فشارها خود را به ۱۶ آذر امسال رساندند. روزی بزرگ برای جنبش دانشجویی و همزمان روز محک زدن شیوه های جدید بازجویی و شکنجه و سرکوب برای سیستم اطلاعاتی و امنیتی حکومت.
دانشجویان آگاه و مبارز ایرانی، با بر پایی تجمعات اعتراضی و سر دادن شعار مرگ بر دیکتاتور، بار دیگر به دیو مهیب استبداد نشان دادند که کشتن و سرکوب روح آزادی خواهی در نسل جوان، خیال خامی است که در مخیله بیمار دیکتاتور می گذرد و هیچگاه عملی نخواهد شد.

خانم ها و آقایان!
بیشتر از ۷۰ نفر از فعالین سر شناس دانشجویی، که همگی از نخبگان علمی کشور نیزهستند و بیشتر از صدها تن از فعالین گمنام دانشجویی با احکام بسیار سنگین، در حال گذراندن شکنجه و دوران بسیار طاقت فرسای زندان هستند.
دانشجویانی که رویا و آرمانی جز نیکبختی میهن و رسیدن هوای پاک آزادی به آسمان ایران ندارند.

خانم باربارا یوخ بیلر، نماینده محترم پارلمان اروپا!
من به نام جنبش دانشجویی ایران بسیار از شما سپاسگزارم که مسئله حقوق بشر در ایران و همچنین مسائل نقض حقوق بشری در بین دانشجویان و فضای دانشگاه برای شما مهم است و برای رفع آن تلاش می کنید. کما اینکه شاید این وظیفه شما نیز هست چون ما معتقدیم تا آزاد شدن آخرین زندانی سیاسی در سراسر جهان، نمی توان ادعای زندگی در جهان آزاد را داشت.

آری؛ خانم نماینده!
جمهوری اسلامی با بحران سازی های منطقه ای و فرا منطقه ای و علم کردن مسئله هسته ای به عنوان مهمترین دغدغه غرب، قصد دارد با دادن امتیازات هسته ای، جامعه جهانی چشم بر نقض فاحش حقوق بشر و سرکوب سنگین و وحشیانه در داخل ایران ببندد. و شاید تا حدودی نیز در پیشبرد این هدف موفق بوده است.

خانم باربارا یوخ بیلر!
من از شما می خواهم که نگذارید قراردادهایتان با این سیستم آدمخوار، بوی خون همکلاسی های ما را بدهد. ما از شما می خواهیم چشم بر نقض سیستماتیک و مزمن حقوق بشر در کشور ما نبندید. ما از شما می خواهیم به صورت موردی – آن هم اگر وقتی وکیلی فداکار به قیمت از دست دادن وطن خود موضوِعی را علنی و اطلاع رسانی کند – بحث حقوق بشر در ایران را بررسی نکنید.
در پایان مایلم این مطلب را قاطعانه بگویم که جنبش حق طلبی و آزادی خواهی و دموکراسی خواهی مردم ایران دیر یا زود به پیروزی خواهد رسید.اما آنچه که هرگز فراموش نخواهد شد، نوع رفتار جهانی در برابر هیولای جمهوری اسلامی است.
به قیمت دانشگاه شدن اوین، دانشگاه این آخرین سنگر آزادی را زنده نگاه خواهیم داشت. (مهدیه گلرو)

ما در قلب استبداد سخن می گوییم
ما با تکیه بر ایمانمان فریاد میزنیم
ما در کنار هم هستیم ...
آمده ایم تاریخ مان را بنویسیم ...
ما آمده ایم آینده مان را بسازیم
ما آمده ایم ملت مان را جاودانه کنیم...
به یاد مجید توکلی، شرف جنبش دانشجویی

امیر معماریان
۱۱ دسامبر ۲۰۱۰