علی شمس
یاد و سپاس
من از یادت نمی کاهم
Sat 28 08 2010
من اما مرگ نابهنگام مهربان دوست ونازنین خواهرم زهره عزیز را باور ندارم.
یاد او همیشه مرا ومارا به باغ کودکی مان مهمان میکند.
تا در شکفتن گل نرگس ،« به ازدحام کوچه خوشبخت بنگریم ».
کردار ، گفته ها و شعرهایش و آنچه از او در زندگی کوتاهش برای ما بجا مانده ، همه وهمه گواه
راز و رمز امیدها و رویاهای شیرین دوران کودکی وجوانی ماست.
واز این سبب حضور زهره در میان همه آنانی که کرامت انسانی ، شادی و امیدهای انسان را پاس میدارند جاری و ساری است.
او سرود پیوستن به رهروان بی پایان را آموخت. اینگونه می خواست و اینگونه زیست.
او از آنچه هست گسست تا روشنا بخشد و بگوید.
قلب من در آن سوی زمان جاریست.
گل نرگس و زندگی قلب مرا تکرار خواهد کرد.
وگل قاصدک که بر دریاچه های باد می راند، مرا تکرار خواهد کرد.
من اما ، ماندگاری اورا یاد می دارم.
او در صدا وخنده کودکان ، در اندیشه و شادی مردمان زنده است.
من او را دیروز و امروز و فرداها یاد می دارم.
من او را بخاطر همه انچه به من بخشید یاد می دارم . او را در مهر و دوستی،در اندیشیدن و همدلی با مردمان، یاد می دارم . و از این سبب من مرگ هیچ عزیزی را باور نمی کنم.
وسپاس دارم و قدردان مهر همه شما عزیزان ، مهربان دوستان گرامی هستم که مرا در رنج جان سوز فقدان خواهر عزیزم یاد داشتید .
و از این رو صمیمانه دستتان را می فشارم ومهر همدردی و همدلی تان را فروتنانه سر فرود می آورم .
پنجم شهریور 1389
علی شمس