دستار خیانت
Thu 1 07 2010
جواد پارسای
به بانوان برازنده که با پیکان خامه می‌جنگند:
شکوه میرزادگی و الاهه‌ی بقراط
به دستار اعتماد کردیم
و
آنچه از نياکان به جاي مانده بود،
به بهايي اندك از كف دادیم.
اين ديباي به تن برازنده‌ي فرهنگ ايراني،
با شال ترمه‌ي بالندگي را،
كه نقش فراگير سرو سهي بر خود داشت،
زیر عباي شيخ رياكار، اهريمني از تبار ظلمت و جهل،
که با تار و پود خُبث و جنايت به هم تنيده بود،
پنهان کردیم.
چرا ندانستیم و ندانستیم
كه دستارِ حماقت
سرپوش شرارت و اندیشه‌ی اهریمنی است.
اينك، مشتهاي گره كرده را،
بر سر هر كوي و گذرگاهِ پر از خاطره‌هاي رؤيايي
شهر زيبايم، تهران،
به نشانه‌ي خشم و پشيماني،
به آسمان حواله می‌کنیم.
براي گشودن گرهِ كورِ حماقت،
این بار، آرشِ توانمندم!
خدنگ خویش را به چشم انیران روانه کن
چون، نیروی اهرمن
درپی تحقیر و تسخیر
خوی و خویش و کیش و کشورمان است.