تظاهرات خشونتبار در تورنتو
جمع آوری و ترجمه ناهید جعفرپور
Mon 28 06 2010
اتومبیل های متلاشی شده، بمب های آتش زا، سنگ: بعد از تظاهرات صلح آمیز بر علیه کنفرانس سران گ 20 سیل عظیمی از تظاهرات زد و خوردی به راه افتاد. پلیس از گسترش بی سابقه خشونت صحبت نمود و طبق گزارش خود حداقل 150 نفر از اعتراض کنندگان را دستگیر نمود.
تظاهرات کننده با پرتاب سنگ بسوی ماموران پلیس و آتش زدن اتومبیل ها اعتراض خویش را به این کنفرانس اعلام نمودند. پلیس با گاز اشک آور و باتوم های شوک انگیز بر علیه تظاهرکنندگان حرکت نمود. حداقل 120 نفر دستگیر گشتند. طبق گزارش رویتر نیروهای امنیتی همچنین گلوله های پلاستیکی بر علیه تک تک تظاهرکنندگان استفاده نمودند. همچنین شب این روز همواره زد و خورد های پراکنده ادامه داشت. پلیس تظاهرکنندگان را از پارک "کوئین" اخراج نمود و طبق گزارش تظاهرکنندگان بیش از 500 نفر را دستگیر نمودند.
جنگ بر علیه تهیدستان را کنار بگذارید
اعتراضات در ابتدا بیشتر صلح آمیز بود. این خیل عظیم تظاهرکننده شامل هزاران نفر از پارلمان بسوی پارک " کوئین" از مسیر مرکز شهر در حرکت بود. گروه های بسیاری در این تظاهرات عظیم شرکت داشتند: مخالفین جهانی سازی نئولیبرالی، فعالان زیست محیطی، اتحادیه های کارگری و سازمان های زنان با شعار جنگ با تهیدستان را کنار بگذارید و بگذارید ثروتمندان بپردازند.
همچنین تعداد بیشماری از تبعیدی های ساکن کانادا که بر علیه خدجه کردن حقوق بشر و نا عدالتی ها در کشورهای محل تولد خود مبارزه می نمایند در این تظاهرات عظیم با شعارهائی چون در هندوستان دمکراسی وجود ندارد یا کشمیر را آزاد کنید یا دیکتاتور اتیوپی را بر دارید، شرکت داشتند.
کارگران فلز کار و کارگران حفاری هم بر علیه افتادن کارخانه جات کانادائی بدستان کنسرن های خارجی در این تظاهرات شرکت نموده بودند.
در کنفرانس گ 20 قوی ترین کشورهای اقتصادی جهان شرکت داشتند. در سال گذشته غالبا در کنفرانس های کوچک سران گ 8 همواره مراقبت های بسیار شدید انجام پذیرفت. در تورنتو برای محافظت در اطراف مرکز کنفرانس روئسای دولت ها حصاری 3 متری کشیده شده بود. مغازه ها و رستوران ها در مرکز شهربرای محافظت نرده های چوبی جلوی ویترین و پنجره هایشان میخ کرده بودند.
پلیس با در دست داشتن اختیارات خاص که به آنها اجازه می داد تظاهرکنندگان را در محل حصار ها دستگیر نمایند، محل را محاصره نموده بود. اگر تظاهرکنندگان بیش از 5 متر به حصار نزدیک می شدند می بایست کلا کنترل شخصی وبدنی بشوند. تظاهرکنندگان به دستورعمل های سخت که قبلا اعلام نشده بود شدیدا اعتراض داشتند. ازیک استودیوی قدیمی فیلم بعنوان زندان موقتی برای دستگیرشدگان در تظاهرات استفاده می شد. تنها این اقدامات امنیتی برای شهر تورنتو 930 میلیون دلار کانادائی هزینه برداشته بود. چیزی در حدود 729 میلیون یورو.
کنفرانس سران گ 20 شنبه شب آغاز گشت. در این کنفرانس رهبران کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه گ 20 می بایست بیشتر از همه در باره تعدیل های بازار های مالی و یک سیاست رشد پایدار با هم مشورت نمایند. قبل از کنفرانس گروهی کوچک از 8 کشور رهبری کننده صنعتی جهان گ 8 ـ آمریکا، آلمان، فرانسه، بریتانیا، ایتالیا، ژاپن و روسیه در هونتسویله ملاقات نمودند.
بیانیه آتاک آلمان در باره کنفرانس گ 20
" سیستم با اهمیت" و " شکست های بزرگ" جملاتی هستند که از قول سیاستمداران و کارشناسان در سرتاسر جهان برای توجیح صدها میلیارد یورو برای نجات بانک های بزرگ، در سرمقاله رسانه ها درج می گردد. با این توجیهات دولت اسبق آلمان تنها برای بنگاه مالی املاک " ها ار ا" 102 میلیارد یورو در اختیار قرار داد.
آنجلا مرکل صدر اعظم آلمان در سال 2008 در این باره گفت "هرگز بانک ها اجازه ندارند آنچنان بزرگ شوند که بتوانند دولت ها را تحت فشار قرار دهند". از آن زمان تا به حال هیج اتفاقی نیافتاده است. بلکه برعکس دولت آلمان حتی اجازه داد تا "کمرزبانکی" که با پول مالیات نجات یافته بود بتواند "دردسنر بانک" را بخرد و بدینوسیله غول بانک ها به یک دیوی بزرگتر تبدیل گردد.
سیاست دولت آلمان همواره اگر با دولت مهمان کنفرانس گ20 یعنی کشور کانادا مقایسه کنیم غیر قابل فهم تر می شود. حتی پارلمان اروپا هم در پیش نویس گزارشش در ماه مه امسال به این نتیجه رسید که کانادا که از سال های 90 هیچ اجازه ای برای ادغام بانک ها در کشورش نداده است، سیستم بانکی اش با ثبات ترین سیستم بانکی جهان است.
جامی کارونا رئیس بانک بین المللی:
Bank for International Settlements
همزمان اعلام نمود که" در موارد مشخص می بایست ادارات مسئول از این امکان برخوردار باشند که برای بزرگ شدن بانکها محدودیت ایجاد نمایند و همچنین بانک ها را منشعب سازند". همچنین خواست انشعاب بانکها را در ماه ژانویه پایول فولکررئیس اسبق بانک آمریکائی ناشر اسکناس "اف ا د " بیان نمود.
تا زمانی که بانکها می دانند که دولت ها سود های خود را برای آنها حفظ می کنند و زیان های خود را سرشکن مردم می سازند، همچنان چون همیشه سفته بازی و سهام بازی کرده و در هم ادغام می شوند و با رقابتشان تا سر حد اعلا منافع تمامی اقتصاد های مردمی را به خطر می اندازند.
|
|
