آن ها از یادبود جانباختگان ما نیز در هراس اند

خانم فروغ تاجبخش (مادر لطفی) در حمله مامورا اطلاعاتی به منزلش دچار سکته شده و در بیمارستان بستری شده اند
Fri 28 05 2010

بیداران: در روز های گذشته به روال هر سال مادر لطفی، قصد برگزاری مراسم سالگرد اعدام انوشیروان لطفی را داشت که بر اساس روش کار ماموران اطلاعاتی در سالهای اخیر، وزارت اطلاعات ضمن تماس با ایشان وی را از برگزاری مراسم منع می نمایند. مادر لطفی ضمن تماس با خانواده های دیگر، مراسم را لغو نموده و تنها با حضور اعضای خانواده خود، مراسم خصوصی را برگزار می کنند. در ساعت ۱۱شب گذشته، ماموران به منزل ایشان هجوم برده و هر چند به داخل منزل نمی روند، اما از همه می خواهند که خانه را ترک کنند. ماموران با ضبط مدارک افراد، مراسم خصوصی مادر لطفی را به هم می زنند.
مادر لطفی دچار حمله قلبی شده و به بیمارستان منتقل می شوند. بر اساس اطلاعات موجود، ایشان در بیمارستان ایرانمهر بستری هستند.

و این بار نیز بخیر گذشت
در رخوت بازداشتن از شرکت نکردن درمراسم سالگرد انوش بودیم که خبر ناگواری رسید. خبر ناگوار زود وسریع می رسد. قرار شد امسال بخاطررعایت حال و شرائط مادرفروغ درمراسم انوش شرکت نکنیم .گفتیم بگذار مراسم بدانگونه برگزار شود که گفته اند. تاکنون همه ساله درمراسمی شرکت می کردیم که اراده مادرفروغ(مادر مادران) می خواست .خبر ناگوار آمد که روز پنجشنبه 6/3/89 حدود ساعت چهارعصر( ساعاتی قبل ازبرگزاری مراسم محدود سالگرد انوشیروان لطفی ) نیروهای انتظامی بابستن خیابان محل سکونت مادرلطفی، بدرون مجتمع مسکونی او وارد شده وخواستار پراکنده شدن اندک اقوام ودوستان مادر که بعضاَ سالمند نیز بودند شدند. مضاعف برآنکه حتی به حضور بستگان نسبی مادر فروغ اعتراض داشتند."این داد به کجا بریم ؟"
می گویند مراسم جان باختگان محدود برگزار شود. می خواهند موضوع جان باختگان سوژه فعالیت سیاسی اندک هموندان فکری و رهروان آنان نباشد. با همه عقب نشینی ها معلوم نیست اینان از کدام نهاد وارگان مامور به هم زدن مراسم سالگرد درمحدوده مسکونی مادر فروغ شدند. در برابر شوک وارده به مادرفروغ، مامورین هراسان زده به تکاپو افتاده وبا فراخواندن آمبولانس اورژانس تهران، اورا به بیمارستان منتفل می کنند و ساعاتی بعد با بازجوئی مقدماتی اقوام وبستگان مادر از محل زندگی مادرخارج می شوند. حال عمومی مادر تا حدودی رضایت بخش است، ولی عوارض شوک وارده وهیجانات ناشی ازیورش غیرانسانی به منزل وی بروری گویش و تکلم اش تاثیر گذاشته است. باید گفت که وجود مراکز متعدد قدرت ولایه های آن باعث گردیده که در ششم خرداد سالگرد انوش، باردیگر شاهد تصمیمات متفاوت دربرابر موضوع واحدی باشیم. درشرائطی که عوامل امنیتی، برگزاری مراسم خانوادگی انوشیروان یکی ازجان باختگان سال ۶۷را پذیرفته بودند، اما حضور نیروهای انتظامی واصرار آنان برلغو مراسم در دقایق آخر حاکی از چیست؟
آیا تاوان ناهماهنگی مراکز قدرت را باید مادر فروغ لطفی پرداخت نماید؟ مادری که چه قبل وبعد ازانقلاب لحظه ای ازانجام رسالت تاریخی خود غفلت نکرده است.

گروهی از همراهان مادر فروغ و مادران جان باخته گان، تهران
٧ خرداد ١٣۸۹

مادر لطفی به دنبال یورش ماموران به منزلش در بیمارستان بستری شد
روز پنچشنبه ششم خرداد، مادر لطفی بنا برسنت هرسال، در صدد بود مراسم سال گرد یادبود فرزند جان باخته اش انوشیرون لطفی را در منزل برگزار کند. چند روز پیش از مراسم ماموران وزارت اطلاعات با وی تماس می گیرند و وی را برای لغو مراسم تحت فشار قرار می دهند و تهدید می کنند در صورت برگزاری مراسم همه شرکت کنندگان در آن را دستگیر خواهند. کرد. با اصرار و پافشاری مادر، آن ها با برگزاری مراسم خانوادگی موافقت می کنند. مادر مراسم را لغو و به خانواده ها اطلاع می دهد. ماموران انتظامی و امنیتی از بعداز ظهر روز پنچشنبه در اطراف منزل مادر لطفی مستقر می شوند. نزدیکی های پایان مراسم زنگ منزل مادر را به صدا در می آورند. دو نفر از ماموران وارد منزل می شوند و مهمانان را برای ترک مراسم خانوادگی تحت فشار قرار می دهند. با مقاومت مادر لطفی مواجه می شوند. مهمانان را تهدید به دستگیری می کنند و مدارک شناسائی آن ها را ضبط می کنند. در اثر درگیری و فضای متشنجی که ایجاد می کنند، مادر در ناحیه سر دچار درد شدید شده و بیهوش می شود. وی را به بیمارستان منتقل می کنند. مادر لطفی در حال حاضر لکنت زبان پیدا کرده و در بخش مراقبت های ویژه نگه داری می شود.
انوشیران لطفی، فرزند مادر لطفی(فروغ تاجبخش)را رژیم جمهوری اسلامی همراه هزاران زندانی سیاسی دیگر در تابستان ۶۷ به قتل رساند. مادر لطفی یکی از مادران خاوران و ستون اصلی مراسم های سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در خاوران است. وی همه ی این سال ها از سوی عوامل اطلاعاتی و سرکوب رژیم تحت فشار و مراقبت بوده است. ده ها بار وی را تهدید و احضار کرده اند. اما هرگز دست از مقاومت و مبارزه برای حفظ خاوران و برگزاری مراسم های سالگرد برنداشت. او همه ی این سال ها یار و یاور بسیاری از خانواده های جان باخته گان بوده است.

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
٧ خرداد ١٣۸۹ برابر با ۲٨ مه ۲٠١٠