جووانی سارتوری
انسان نظاره گر، تلویزیون و پسا ـ اندیشه

در بطن انقلابهای چندرسانه ای تکامل یافته و سریع هستیم. فرایندی با شاخه های متعدد (اینترنت "تارنما"، رایانه های شخصی، فضای مجازی)، که اما، مشخصۀ اصلی خود را در یک مخرج مشترک، بیان میکنند: دیدن و نظاره از دور (tele-vedere)، و بدینسان زیست ـ تصویری (video-vivere) [در تمام این متن ویدئو به معنای کلی صفحۀ الکترونیکی آمده است که تصاویر برآن دیده میشود، اعم از تلویزیون، ویدئو،کامپیوتر، و نظایر آن. م.]. اما در این کتاب بحث بر روی تلویزیون متمرکز شده، و هستۀ اصلی بحث و نظریۀ بنیادی این است که ویدئو در حال تبدیل انسان خردورز (sapiens l'homo)؛ محصول فرهنگ نوشتاری، به انسان نظاره گر (homo videns) است ـ که با کلمۀ قربانی تعریف میشودـ و از نقش اصلی خود دور میشود. همۀ چیزها نشان داده میشود. ولی در این حال چه بر سر آن چیزهایی میآید که غیرقابل نشان دادن است (که بسیار هم بیشترند)؟ به این ترتیب در حالی که ما دلمشغول آنیم که چه کسی وسائل ارتباط جمعی را کنترل میکند، متوجه نیستیم که خود ابزار، در خود و بر خود، است که از اختیار ما گریخته است. ...

این کتاب را می توانید از این جا دریافت کنید.
جووانی سارتوری
انسان نظاره گر، تلویزیون و پسا ـ اندیشه