رفيق حسين ترابى ٥٦ساله بود او از طرف پدر بابلى و از طرف مادر آملى بود و بزرگ شده تهران.
حسين در سالهاى انقلاب با شور و شعور جوانيش به جنبش فداييان خلق پيوست و در سازمان جوانان پيشگام در تهران فعال بود.
حسين در انشعاب ١٦آذر با اين گروه از سازمان جدا شد ولى بعدها و در جريان سركوبيهاى ده شصت مجبور به مهاجرت اجباري از كشور شده و ساكن فرانسه شد.
در فرانسه هر چه بيشتر به سازمان اكثريت نزديك شده و با آرمانهاى سازمان إعلام وفادارى كرده و در كنار كار و زندگى براى تأمين معاش خود و دو دختر نازنينش كه عاشقانه آن ها را دوست مي داشت، كه حتى خود و سلامتي اش را در اين بين فراموش مي كرد،در فعاليت هاى سازمان براى برگزارى ساليانه جشن "اومانيته"از هيچ كمكى دريغ نمي كرد و هميشه هم مي گفت كه شرمنده است كه بيشتر نتوانسته كمك كند.
رفيق حسين علاقه شديدى هم به شعر وفرهنگ فارسى داشته و در يكى دو سايت مخصوص معرفى شعر كلاسيك شاعران ايران را فعال بوده است.
از حسين ميشود خيلى بيشتر و بيشتر نوشت از ازادگى اش از انسانيتش از معرفتش از.......واز.......
كه حتما اين كار در فرصت ديگرى انجام خواهد شد.
ضمن تسليت به مادر و خواهر ش و دخترانش و همه رفقا و دوستانش،
روح و روانش شاد باد.
روح و روانش پاك
