اگر ما فراموش نکنیم.....

گردهمآیی، به مناسبت بیستمین سالگرد قتل عام  زندانیان سیاسی در سال ۶۷

Postfach  900423

D-51114 , Köln

Jdef_zendanian_siassi_iran@yahoo.com
Köln, den 15.08.08

 

اگر ما فراموش نکنیم.....جهان نیز فراموش نخواهد کرد!           

      اگر ما سکوت نکنیم.......جهان نیز سکوت نخواهد کرد!

شرکت در مراسم بیستمین سالگرد فاجعه ملی قتل عام زندانیان سیاسی در سال1367،فرصتی مناسب برای شکستن سکوت وگسترده تر کردن اعتراض  ایرانیان خارج از کشور به اعدام های روزانه،سرکوب،دستگیریها وتوحش  روزافزون جمهوری اسلامی درسراسرایران!

"مخالفت همراه باسکوت"با توحش جمهوری اسلامی،آن هم در خارج از ایران،درعمل، "موافقت همراه با سکوت"با این توحش است!

گردهمآیی، به مناسبت بیستمین سالگرد قتل عام  ،حداقل،4500 زندانی سیاسی درجمهوری اسلامی ،درتابستان وپاییزسال1367 به دستورروح الله خمینی-

ونیز

- برای محکوم  کردن آنچه طی سه دهه اخیر در جمهوری اسلامی جزِیی از زندگی روزانه مردم درایران است یعنی اعدام وانتقام گیری هر روزه حکومت ازمردم عادی ودگراندیشان ،آخرین نمونه اعدام روزنامه نگار هموطن بلوچ یعقوب میرنهاد28ساله، وهمچنین  در مواردی انتقام مردم از مردم بااستفاده از حق  قصاص یعنی تنها حقی که جمهوری اسلامی،در ازای سلب بسیاری ازحقوق دیگر، به مردم ایران عطا کرده است!

-وعلیه حکومت  جمهوری اسلامی، که با اعدام روزانه وپی در پی جوانان ،بیش از هر چیز یادآور حکومت افسانه ای ضحاک است!

شهر کلن –مقابل کلیسای دم-راس ساعت یک ربع به 2 بعداز ظهر شنبه 30 آگوست 2008-9 شهریور     1387، لطفا درصورت امکان به تعدادهرچه بیشتر گلهای سرخ به همراه داشته باشید.

******* ***********************************

همزمان با برگزاری این مراسم براین نکته تاکیدداریم که خطاب ما ومشکل  ما امروز فقط به حرکت درآوردن  وجدانهای بیدار درجهان نیست! مشکل "مخالفان ساکت" جمهوری اسلامی نیز هستند. جهان متمدن با مماشات بازهم بیشتر با اعمال جمهوری اسلامی ، متمدن بودن خود را زیر سوال می برد وبخشی از ما ایرانیان نیز.

عملکرد جمهوری اسلامی ،لااقل این حاصل رادارد که،  به ما درشناخت واقعی تر خود کمک می کند.

جمهوری اسلامی حرف آخر خود، یعنی سرکوب وتوحش بی مرز را زده است. آیا آن گروه از هموطنان ، به خصوص در خلرج از ایران که در مقابل این توحش تا به امروز سکوت کرده اند واز ظاهرشدن در انظار عمومی در اعتراض به آن ابا دارند نیز حرف آخر خودرا زده اند؟ عملکرد تا به امروز آنان خواسته یا نا خواسته  به سود توحش حاکم برایران  تمام شده است.

سوال امروز ،بدون کم وزیاد این است،  پذیرش  توحش آری یا نه؟ "مخالف ساکت"  توحش جمهوری                                                      اسلامی، آنهم در خارج از ایران وجود ندارد! واگر وجودداشته باشددرعمل،"موافق ساکت" آن است!

***

                                        دراین رابطه برای عمل به حداقل وظیفۀ         

مهم تر ازهمه اخلاقی که به  عنوان یک مدافع حقوق بشر، یک ایرانی آزادیخواه ، یک مخالف توحش و یا یک تبعیدی سیاسی داشته و داریم، به مناسبت بیستمین سالگرد قتل عام *هزاران تن از فرزندان دربند مردم ایران در تابستان وپاییز سال 1367 درزندانهای سراسر ایران به دستور روح الله خمینی ، ولی فقیه ، که حتی خارج از" قوانین" وبا نقض احکام "دادگاههای" خود این حکومت، انجام شد، و در اعتراض به  جمهوری اسلامی که درطی 30 سال اخیر حتی تعدادی بیش از 200 سال گذشته  را در ایران به جوخه های اعدام سپرده است و  دارای بالا ترین درصد اعدام ،  ودومین تعداد اعدام سالانه در جهان بوده  و تنها اعدام کننده کودکان درجهان است، و در محکومیت تمامی موارد اعدام ، شکنجه و دستگیری و....در همه سالهای بالا تراز سیاه جمهوری اسلامی،

برای بیستمین بار به عنوان بخشی از دادخواهان بیدادی که برهم میهنان ما رفته ومیرود،گردهم می آییم.

***

آغاز مراسم با یک دقیقه  سکوت به یاد همه قربانیان سرکوب جمهوری اسلامی  و پس از آن یک دقیقه  کف زدن در تحسین همه کوشندگان وجانباختگان راه آزادی در ایران خواهد بود، درادامه افکار عمومی ووسایل ارتباط جمعی را در جریان آنچه درایران می گذرد قرار می دهیم ، از هر شرکت کننده تقاضای صحبت وهمکاری دراین مورد راداریم، و در پایان  با حرکت به طرف رود راین، گلهای سرخی را که به تعداد هر چه بیشتر به همراه خواهیم داشت، به سنت هرسال به آبهای راین خواهیم سپرد. در طول مراسم لیست طولانی نام وعکسهای تعدادی اززندانیان سیاسی  قتل عام شده*** به صورت یک نوار بسیار طولانی به هم پیوسته ،به بلندی برجهای کلیسای دم، بلند در آسمان محل معلق خواهد بود .

***

آن چه سران جمهوری اسلامی دل به فراموش شدن آن خوش کرده اند ،فراموش شدنی نیست. از فاجعه ملی 1367 دورتر ولی به روز محاکمه اوامر وعوامل آن نزدیک تر می شویم!              

 با وجود همه فرازونشیبها و تاخیر ها، نمونه هایی مانند  محاکمه  ومجازات  مسولان قتل عامهای جمعی در یوگسلاوی، کردستان عراق- حلبچه، کامبوج، آرژانتین، شیلی و رواندا و...، بعضا بعد از 30 سال، نشان می دهد که آن چه که سران جمهوری اسلامی به فراموش شدن آن دلخوش کرده اند، فراموش شدنی نیست. وظیفه ما استفاده از موقعیتهایی نظیر سالگرد فاجعه قتل عام 1367 برای یادآوری و تحت تاثیر قرار دادن وجدان بیدار افکار عمومی و وسایل ارتباط  جمعی با بهترین وموثرترین شکل ممکن  و در بهترین مکان ،ونه فقط  صدور بیانیه ، می باشد. مانند همه نمونه های دیگر، سیرآتی حوادث در صورت پی گیری ما در نهایت  به چیزی به جز پیروزی حقوق بشر و مدافعان آن  منجر نخواهد شد. ** این اعتقاد درهمگی ما راسخ است که هر چه به لحاظ زمانی از فاجعه ملی 1367 دورتر میشویم، به روز محاکمه آمران وعاملان آن و سایر جنایات جمهوری اسلامی نزدیک تر می شویم.

کدامیک از مسولان  محاکمه ومجازات شده حکومتهای مشابه تصور فرارسیدن چنین روزی را داشتند؟

***

جهان متمدن، جمهوری اسلامی، مبارزه حقوق بشری علیه توحش این رژِیم وهد فها و نتایج آن!

شهردار هیروشیما در شصت وسومین سالگرد کشته شدن هزاران تن در انفجار اولین بمب اتمی ، یولای 2008، به درستی عنوان کرد که وجود بمب اتم برروی کره زمین بقای نوع انسان را به خطر انداخته است، براین سخن باید افزود که تحمل عملکرد و نیز حضور حکومتی مانند جمهوری اسلامی در جهان امروز،  که مروج علنی توحش است، از سوی جهان و نیز ایرانیان متمدن، اکنون اساس تمدن و حتی  باور به ادعای متمدن بودن را ،به مفهوم واقعی آن، به زیر سوال برده است. دراین میان وظیفه  ما برای رسیدن به یک حکومت متعهد ومعتقد به حقوق بشر، کماکان ادامه مسیر 20 سال گذشته در جلب توجه باز هم بیشتر افکارعمومی و وسایل ارتباط  جمعی  به نقض خشن حقوق بشر در ایران و نیز تبلیغ برای حقوق  بشر، مدارا، صلح جویی و دوری از خشونت  و.... در بین جامعه ایرانی و تبلیغ رسومی مانند سنت" خون بس" است****،کشور ما به عنوان رکورددار اعدام واعدام کودکان و...به" خون بسی " نه  در مقیاس یک روستا  که در سطح ایران نیاز دارد!

مانند مجازاتهایی نظیر سنگسار وقطع اعضای بدن که جمهوری اسلامی تاکنون چند بار اجرای آن را زیر فشار بین المللی متوقف کرده است، درصورت  تلاش وسیع تر وهماهنگ تر ما مدافعان حقوق بشر قطعا بخشی از اعدام ودستگیریها در ایران قابل جلوگیری است .میزان تاثیر هرحرکت اعتراضی، وقتی آن را درکنار مجموعه  اعتراضات در ایران وجهان بگذاریم، بهتر قابل درک است.

                        

    جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران –کلن 25 مرداد 1387

 

 

* 30 آگوست 2008، درساعت 16 نیز مراسم یادبودی نیز برای قربانیان فاجعه ملی در  سالنی درشهر کلن در اشتولتز اشتراسه برقرار است که بعد از پایان مراسم در صورت تمایل می توان در آن نیز شرکت کرد ودر ساعت 18 همان روز در کلن-کاپلن اشتراسه نیز.

**ازروز 10اکتبر روز جهانی مبارزه علیه حکم اعدام را، ایرانیان آزادیخواه می توانند و باید حداکثر استفاده را در جهت مبارزه علیه  صدور واجرای احکام اعدام در ایران، به خصوص در مورد زندانیان سیاسی، کودکان و زنان بنمایند.

***آخرین زندانی سیاسی اعدام شده، تا به امروز، یعقوب مهرنهاد  28 ساله روزنامه نگار بلوچ در4 آگوست، آخرین کودک اعدام شده محمد حسن زاده 16 ساله کرد ایرانی، وآخرین فردسنگسار شده جعفر کیانی  اهل قزوین ،می باشد. معلم هموطن کرد فرزاد کمانگر نیز ازجمله بسیار زندانیان سیاسی است که در خطر جدی اعدام است . آخرین زندانی سیاسی که به اعدام محکوم شده حبیب الله لطیفی 26 ساله دانشجوی هموطن کرد است. حکم اعدام محمد فدایی که در  16 سالگی  مرتکب  قتل شده  و نیز بهنود شجاعی نوجوان دیگر تایید شد ه است. بیش از صد نوجوان زیر 18 سال درایران درانتظار اعدامند.

فقط در 27 یولی  29  تن در تهران، و در 29 یولی  9 تن دیگر درقم، اصفهان، بوشهر و زاهدان اعدام شدند. هویت ،چگونگی دادگاه و اتهام بسیاری  از آنان نامعلوم است. همچنین درآخرین توطئه چینی خطرناک برای هموطنان دربند بهایی، وزارت اطلاعات آنان را به شرکت دربمب گذاری متهم کرده است. لیست نسبتا کامل  زندانیان سیاسی  قتل عام شده در سا ل 1367 در سایت عصر نوموجود است (اسامی 4485تن).

****2هفته قبل در یک روستای کوچک استان ایلام،پدر ومادر ی که فرزند آنان به دست یک نوجوان زیر 18 سال به نام حسین جزی به قتل رسیده بود، در مراسمی به نام خون بس قاتل فرزندشان را، که موقع وقوع جرم زیر 18سال داشت، عفو کردند.

همزمان با گردهمآیی به روال همیشگی،بیانیه های مطبوعاتی به زبان آلمانی برای تمامی رسانه ها ی خبری ارسال می گردد.