اظهارات آقاجری، خویینی، زرافشان و...
میزگرد آزادی بیان برگزارشد
خانواده دانشجویان بازداشت‌شده امیركبیر،رسیدگی به پرونده
فرزندانشان را دورازهیاهو خواستارشدند
- عبادی: آزادی بیان اولین گام دموكراسی است و نمی‌توان
تصور كرد حكومتی مدعی دموكراسی باشد اما آزادی بیان را سلب كند.
- آقاجری: بر اساس كرامت بشر، حق گزینش و انتخاب كه از
جمله‌ی آن حق آزادی بیان است، نتیجه می‌شود كه این حق، حقی است ذاتی و جدایی‌ناپذیر
از بشریت بشر، انسانیت انسان و آدمیت آدم.
- زرافشان: ما باید نگاه خود را نسبت به آزادی بیان و راهكارهای
اجرای آن نقد كنیم.
- هدی صابر، از فعالان سیاسی نیز در این میزگرد گفت: آزادی
بیان بیش از ۱۱۵ سال است كه در دستور كار جامعه‌ی آزادی‌خواه ایران قرار دارد
اما باید دید چه مقدار از آن محقق شده است؟
خبرگزاری
دانشجویان ایران - میزگرد «آزادی بیان»
با حضور جمعی از حقوقدانان و فعالان سیاسی، خانواده‌ی سه دانشجوی بازداشت‌شده‌ی
دانشگاه امیركبیر و برخی اعضای شورای مركزی دفتر تحكیم وحدت (طیف علامه) در محل
كانون مدافعان حقوق بشر برگزار شد.
به گزارش
خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در ابتدای این نشست، مادر احسان
منصوری (دانشجوی بازداشت‌شده‌ی دانشگاه امیركبیر) با ابراز نگرانی از وضعیت فرزندش
ابراز عقیده كرد: متاسفانه به جای رسیدگی به وضعیت فرزندان ما در كمیته‌ی انضباطی
دانشگاه با دامن زدن به این قضیه عنوان شد كه آنها مرتكب جرم شده‌اند در حالی كه
خودشان نوشتن مطالب توهین‌آمیز در نشریات را انكار و این اقدام را محكوم كرده‌اند.
مادر احسان
منصوری با اشاره به دیدارهای خانواده‌ی دانشجویان بازداشت‌شده‌ی امیركبیر با برخی
مقامات اجرایی و قضایی خاطرنشان كرد: ما از همه درخواست كردیم اجازه دهند پرونده‌ی
فرزندانمان به دور از هیاهو در دادگاهی صالح و با حضور وكلا رسیدگی شود اما
تاكنون وعده‌هایی كه شنیده‌ایم عملی نشده و هم‌چنان بر نگرانی ما افزوده می‌شود.
وی در ادامه
توضیحاتی درباره‌ی دیدار روز گذشته‌ی خانواده‌ی دانشجویان بازداشت‌شده با مرتضوی،
دادستان تهران ارائه و در پایان تصریح كرد: نگرانی‌های ما در مورد فرزندانمان هر
روز بیش از گذشته می‌شود زیرا در حال حاضر ملاقات و تماس تلفنی آنها قطع شده و ما
از وضعیت آنها كاملا بی‌خبر هستیم.
مادر احمد
قصابان نیز اظهار داشت: امیدوارم به زودی مشخص شود كه فرزندان ما بی‌گناه هستند و
جرمی مرتكب نشده‌اند تا تكلیف و وضعیت آنها زودتر مشخص شود.
در ادامه،
بهاره هدایت، عضو شورای مركزی دفتر تحكیم وحدت (طیف علامه) با اشاره به بازداشت
خود و 5 تن دیگر از اعضای شورای مركزی در روز هجدهم تیر، گفت: تحصن آرام ما در روز
18 تیر مربوط به وضعیت دانشجویان بازداشتی پلی‌تكنیك و نداشتن حق وكیل و ملاقات با
خانواده‌ی آنها بود اما متأسفانه هنوز ساعتی
از این تحصن نگذشته بود كه همه‌ی ما بازداشت شدیم و پس از مراجعه به چند كلانتری،
شب به زندان اوین منتقل شدیم.
وی افزود: از اولین
روز بازداشت تا آخرین روز اغلب اعضا به صورت انفرادی در بند 209 نگهداری شدند اما
قطعا وضعیت ما مانند دانشجویان پلی تكنیك نبود و نگرانی ما در مورد دوستانمان هم‌چنان
باقی است.
هدایت ابراز امیدواری
كرد كه آنها زودتر آزاد شوند و به آغوش خانواده بازگردند.
مهدی عربشاهی،
عضو دیگر شورای مركزی دفتر تحكیم وحدت (طیف علامه) نیز گفت: روز هجدهم تیر 6 نفر
از اعضای شورای مركزی تحصن كردند و در مقابل آن هر كدام یك ماه بازداشت شدند؛ اما
حتی به فرض غیرقانونی بودن اقدام ما، آیا تناسبی بین این دو مورد دیده می‌شود؟
وی افزود: قطعا
همه‌ی ما خواسته‌ای جز سربلندی مردم كشورمان نداریم و آرزوی قلبی‌مان این است كه
مهرماه امسال همراه با دوستان پلی تكنیكی خود به كلاس‌های درس‌مان بازگردیم.
هدی صابر، از
فعالان سیاسی نیز در این میزگرد گفت: آزادی بیان بیش از 115 سال است كه در دستور
كار جامعه‌ی آزادی‌خواه ایران قرار دارد اما باید دید چه مقدار از آن محقق شده
است؟
وی افزود:
مطبوعات ایران پس از انقلاب لامحاله تنوعی را به خود دیدند كه در نتیجه‌ی انقلاب
پس از حكومت ضدبشری 2500 ساله بود اما پس از آن در دهه‌ی 60 سه روزنامه عرصه‌دار
جامعه‌ی مطبوعاتی بودند.
وی در ادامه
اظهار داشت: متأسفانه در سال‌های اخیر با دانشگاه آن‌چنان برخوردی شده كه در طول حیات
نهاد دانشگاه این اتفاقات نیفتاده است.
هدی صابر با بیان
اینكه تنوع و آزادی تنها راه حل جامعه‌ی ایران است گفت كه جامعه‌ی ما در دوره‌ی
معاصر برای اول بار پس از انقلاب به فاز صنفی رسیده به نوعی كه هر یك از صنوف
مطالبات خود را طلب می‌كنند پس راه‌حلی جز آزادباش باقی نیست تا تنوع در كشور
برقرار شود.
امیدواریم
با رفتار مسالمت‌آمیز و فعالیت مدنی به نتیجه‌ی مطلوب برسیم
دبیر كل سازمان
دانش‌آموختگان دفتر تحكیم وحدت گفت: خواسته‌های كسانی كه می‌خواهند طرفداران آزادی
بیان به ورطه‌ی خشونت و رادیكالیسم كور بیافتند، قطعا محقق نخواهد شد.
به گزارش
خبرنگار حقوقی ایسنا، سیدعلی اكبر موسوی خویینی در این میزگرد با كم‌سابقه خواندن
برخورد صورت گرفته در 18 تیرماه سال جاری با یك تشكل قانونی و بازداشت چند تن از
دانشجویان دانشگاه امیركبیر ابراز عقیده كرد: چنین برخوردی با یك تشكل قانونی كه
تاكنون حتی یك تذكر رسمی از وزارت كشور هم دریافت نكرده است، بسیار عجیب بود.
وی در ادامه به
نحوه بازداشت برخی اعضای سازمان در این روز و همچنین اقدامات انجام شده برای آزادی
آنها اشاره و خاطر نشان كرد: تنها درخواست ما این بود كه این دانشجویان آزاد شوند
و اجازه‌ی فعالیت سازمان را در همان مكان خود بدهند.
نماینده سابق
مجلس شورای اسلامی ابراز امیدواری كرد كه سه تن از دانشجویان باقیمانده در بازداشت
تا آغاز سال تحصیلی آزاد شوند و بتوانند در فضایی آرام به تحصیل خود ادامه بدهند.
موسوی خویینی
با بیان این كه در برابر منع فعالیت سازمان قطعا سكوت نخواهیم كرد و پیگیری خود را
تداوم می‌بخشیم تاكید كرد: ما با روشی مسالمت‌آمیز و فعالیت مدنی برای رسیدن به نتیجه‌ی
مطلوب تلاش می‌كنیم.
یك حكومت هرچه دارای اعتماد به نفس بیشتری
باشد، به آزادی بیان بیشتر احترام می‌گذارد
یك عضو سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی اظهار داشت:
اساس حق بشری از جمله حق آزادی، اصل كرامت انسان است و ما به عنوان افرادی موحد با
مبانی معنوی و توحیدی خودمان، كرامت انسان را بر كرامت ذاتی و هستی‌شناختی او به
عنوان آیینه‌ی خداوند مبتنی می‌كنیم.
به گزارش
خبرنگار حقوقی ایسنا، دكتر هاشم آقاجری در این میزگرد تصریح كرد: قرآن بسیار محكم
اصل كرامت انسان را با نزول آیه‌ی «لقد كرمنا بنی آدم» اعلام كرده است و این بنی‌آدم
بدون هیچ قید نژادی، جنسی، طبقاتی، مذهبی و... عنوان شده است.
وی افزود: كسانی
كه از منظر توحیدی به جهان نگاه می‌كنند نیز اصل را بر كرامت بشر گذاشته و در نتیجه،
موحدان و غیرموحدان بر سر كرامت بشر مشترك هستند و این اصل، اساس اعلامیه‌ی جهانی
حقوق بشر است.
این مدرس
دانشگاه با بیان اینكه انتخاب، آن ویژگی است كه به دلیل كرامت انسانی، انسان را
از غیر انسان جدا می‌كند، خاطر نشان كرد: این انتخاب در كنار عقل و خرد مفهوم دارد
و اگر خرد و عقل باشد اما انتخاب نباشد، خرد امری بلاموضوع است. خرد، خود را در گزینش
و انتخاب ابراز می‌كند و به همین دلیل ما در فلسفه‌ی انسان‌شناسی‌مان در قرآن
مشاهده می‌كنیم كه تاریخ فلسفی بشر با عصیان حتی در برابر خدا با خوردن میوه‌ی
ممنوعه آغاز می‌شود.
آقاجری ادامه
داد: بر اساس كرامت بشر، حق گزینش و انتخاب كه از جمله‌ی آن حق آزادی بیان است، نتیجه
می‌شود كه این حق، حقی است ذاتی و جدایی‌ناپذیر از بشریت بشر، انسانیت انسان و آدمیت
آدم.
عضو سازمان
مجاهدین انقلاب اسلامی با بیان اینكه تاسیس نظام جمهوری اسلامی بر پایه‌ی شعارها،
وعده‌ها و عهد و میثاق‌های مبتنی بر آزادی بیان بوده است، به یادآوری بیانات امام
خمینی (ره) كه در آن بسیار بر آزادی بیان تاكید شده است پرداخت و در ادامه به
فرازهایی از نهج‌البلاغه و سخنانی از امام علی (ع) در باب احترام به آزادی بیان
اشاره كرد و گفت: قدسی بودن یك نظام با مبنایی كه علی (ع) بیان می‌دارد امری مطلوب
است. این‌جا قدسی به معنای عرفی نیست بلكه به معنای منزه در برابر غیرمنزه است لذا
یك حكومت قدسی، حقوق ذاتی و انسانی افراد را مورد تجاوز قرار نمی‌دهد.
آقاجری ادامه
داد: حضرت علی (ع) در نامه‌ی خود به مالك اشتر می‌فرماید "ای مالك در مصر
مجلس عمومی تشكیل بده كه همه باشند و در این مجلس سپاه، اعوان و گزمه‌ها را از
مردم دور كن تا بتوانند بدون لكنت زبان خواسته‌ی خود را بیان كنند یعنی منظور حضرت
علی (ع) تامین آزادی بیان تا این حد بالاست."
عضو سازمان
مجاهدین انقلاب اسلامی، همچنین به روایتی از پیامبر (ص) كه حضرت علی (ع) آن را نقل
می‌كند اشاره و اظهار كرد: پیامبر(ص) می‌فرماید اگر در جامعه‌ای ضعفا نتوانند حق
خود را از قدرتمندان -كه در واقع قدرت سیاسی به عنوان اولین قدرت مدنظر است- بدون
لكنت دریافت كنند حكومت این جامعه مقدس نیست.
این مدرس
دانشگاه در ادامه خودسانسوری را به مراتب بدتر از سانسور عنوان كرد و با تشریح
انواع حكومت‌های موجود در جهان، قدرت و آزادی را دارای رابطه‌ی همبستگی مثبت و
معناداری عنوان كرد و گفت: یك حكومت هر چقدر قوی‌تر و دارای اعتماد به نفس بیشتری
باشد بیشتر به آزادی بیان احترام می‌گذارد.
وی در بیان
صفات حكومت‌های قوی گفت: حكومتی قوی است كه متكی به حقیقت و خواست مردم باشد و
زمانی كه این حكومت متكی به اراده‌ی مردم نباشد از آزادی می‌ترسد چون در فضای آزادی
است كه حقیقت منكشف می‌شود. در عدم آزادی دروغ حاكم می‌شود.
نگاه خود را
نسبت به آزادی بیان نقد كنیم
باید در روش‌هایی
كه تاكنون در مقوله حقوق بشر حاكم بوده، تجدیدنظر كنیم
یك حقوقدان اظهار داشت: ما باید نگاه خود را نسبت به
آزادی بیان و راهكارهای اجرای آن نقد كنیم.
به گزارش
خبرنگار حقوقی ایسنا، ناصر زرافشان نیز تصریح كرد: حقوق بشر مقوله‌ای است فراملی.
از آنجا كه بشر بدون توجه به هیچ قیدی موضوع این حقوق است ناگزیر و به حكم ذات
خود این قانون كل‌نگر است. بنیادش هم در اجماع جهانی گذارده شده و چون جامعه‌ی
جهانی هنوز هم جامعه‌ای دولتی است تصمیمات آن در هیات، اجماع مردم نبوده و آنچه
جامعه‌ی جهانی فرض می‌شود واحدهای ملی است در حالی كه نه جمع این دولت‌ها، نه
اجماع‌شان و نه تصمیمات‌شان بیان و نماینده‌ی مردم جهان نیست.
این وكیل
دادگستری، با بیان اینكه مكانیسم اتخاذ تصمیمات این جامعه‌ی جهانی با اوصافی كه
ذكر شد خود كلی جای بحث دارد و نمی‌توان آن را اراده‌ی مردم تلقی كرد، اظهار داشت:
وضعیت فعلی یعنی تلقی دولت‌ها به جای مردم در زمینه‌ی حقوق بشر تضادی به وجود
آورده كه قابل حل نیست. متولی حقوق بشر در عمل دولت‌ها هستند و همچنین این دولت‌ها
هستند كه حقوق بشر را نقض می‌كنند بنابراین من هیچ اعتقادی به دستگاه‌هایی كه از
مراجع بین‌المللی در زمینه‌ی حقوق بشر الهام می‌گیرند، ندارم چون این بحث در جایی
ریشه ندارد كه صاحب حق در آن باشد.
زرافشان ابراز
عقیده كرد: اگر این تضاد كه بیان شد حل نشود ناگزیر چارچوب بحث حقوق بشر از مقوله‌ای
جهانی به مقوله‌ای ملی تبدیل می‌شود كه مجبوریم با جنبش اجتماعی و نیروی مردم و در
واقع از پایین به دنبال تضمین آن باشیم. متولیان جهانی حقوق بشر از این حقوق و
شعار دادن آن بیشتر برای تخدیر و ارضای
ذهنی انسان‌ها استفاده می‌كنند تا الزامات دارای ضمانت اجرایی.
این حقوقدان با
تاكید بر اینكه ضمانت اجرای واقعی كه حاكمیت را در زمینه‌ی حقوق بشر مجاب به تمكین
كند چیزی جز جنبش اجتماعی نیست، بیان داشت: نشستن و بحث حقوقی كردن درخصوص این
مساله اگر ملازم با جنبش اجتماعی و متكی بر نیروی مردم و سازماندهی برای رسیدن به
این مهم نباشد كار به جایی نخواهد رسید.
وی اضافه كرد:
این انتقاد به خودمان نیز وارد است و باید روش‌هایی كه تاكنون بر این مقوله حاكم
بوده است مورد تجدیدنظر واقع شود.
وی افزود: تصور
می‌كنم شرایط به گونه‌ای است كه باید روش‌های هشت سال گذشته را مورد تجدیدنظر قرار
دهیم.
برای رسیدن
به آزادی بیان جز عمل كردن در چارچوب قانون چاره‌ای نیست
یك فعال سیاسی گفت: آزادی بیان بخشی از حقوق ذاتی
انسان است همراه با سایر آزادی‌ها و وقتی صحبت از بیان می‌كنیم عبارت است از
انتقال اندیشه و خواست انسان یا انسان‌ها به انسان یا انسان‌های دیگر.
به گزارش
خبرنگار حقوقی ایسنا، ابوالفضل بازرگان نیز تصریح كرد: در باب اهمیت آزادی بیان ما
به مراجع و منابع مختلفی می‌توانیم مراجعه كنیم. اولین منبع قرآن است كه خداوند در
سوره‌ی الرحمان می‌فرماید «خلق الانسان علمه البیان» یعنی پس از خلقت بیان به
انسان آموخته می‌شود و وقتی این قدرت به انسان
داده شده به معنای آن است كه می‌تواند از آن استفاده كند. در جای دیگر نیز در سوره‌ی
نون به قلم و آنچه می‌نویسد سوگند خورده كه نوشتن نیز یكی از مظاهر بیان بوده و به
دلیل مقدس بودن آن خداوند به آن سوگند می‌خورد.
وی افزود: در
تمام این موارد خطاب خداوند به انسان یا بنی‌آدم است بدون هیچ امتیاز و تبعیضی. در
باب بحث انتخاب و گزینش نیز مساله‌ی بار امانت مطرح است كه انسان این بار را پذیرفت
و آن چیزی نیست جز مسوولیت‌پذیری و اختیار.
این فعال سیاسی
اضافه كرد: خداوند با اینكه بلند صحبت كردن و سب و لعن را دوست ندارد اما به كسی
كه به او ستمی شده اجازه می‌دهد كه بلند صحبت كند پس معلوم می‌شود كه استثنایی در
این زمینه وجود دارد.
بازرگان با اشاره
به اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر به عنوان مرجعی دیگر برای استناد به حق آزادی بیان،
تمام مواد آن را بر پایه‌ی آزادی بیان عنوان كرد و افزود: در مواد مختلف به طور
مستقیم یا غیر مستقیم بر آزادی بیان تاكید شده است اما با توجه به ماده‌ی 20 اعلامیه‌ی
حقوق بشر باید گفت علاوه بر آزادی بیان باید آزادی عدم بیان نیز وجود داشته باشد.
وی، قانون اساسی
را مرجعی دیگر در باب احترام به آزادی بیان عنوان و خاطر نشان كرد: در قانون اساسی
نیز به اندازه‌ی كافی در اصول مختلف بر حق آزادی بیان تاكید شده است اما یكی از
موارد قابل بحث، قانون مجازات اسلامی است كه در آن مسایلی مانند تشویش اذهان عمومی
و تبلیغ علیه نظام جرم تلقی شده است. مواردی مانند تشویش و تبلیغ اموری هستند كه
تشخیص‌شان سلیقه‌یی است و خود این قانون را در اصل آزادی بیان نقد می‌كند.
بازرگان در پایان
با بیان این كه چاره‌ای جز عمل كردن در چارچوب قانون برای رسیدن به آزادی بیان
نداریم گفت: خوشبختانه منافذی وجود دارد كه می‌توان به وسیله‌ی آنها از طریق قانونی
احقاق حق كرد.
خودسانسوری یك
گرایش انحرافی است كه میان اصحاب رسانه به وجود آمده است
یك روزنامه‌نگار ابراز عقیده كرد: امروز مهم‌ترین
سخن برای رسانه‌ها چگونه ماندن است.
به گزارش
خبرنگار حقوقی ایسنا، عبدالرضا تاجیك با بیان این مطلب در میزگرد «آزادی بیان»، به
مواردی از مصادیق محدودیت‌های روزنامه‌نگاران و مطبوعات اشاره و ابراز عقیده كرد: یكی
از مواردی كه باید بسیار مورد توجه قرار گیرد بحث خودسانسوری است. خودسانسوری یك
گرایش انحرافی است كه میان اصحاب رسانه به وجود آمده است.
وی ابراز عقیده
كرد: مطبوعات تا وقتی در پوسته‌ی بی‌مسوولیتی قرار دارند و به عنوان نیرو و قدرت
مطرح نیستند، دشمن ندارند و حتی می‌توانند برای سرگرم كردن مردم به كار آیند كه
البته این برای هر قدرت حاكمه‌ای مفید است اما اگر یك رسانه بخواهد به صورت موج
درآمده و مسوولیت‌پذیر شود، آن وقت است كه دشمن به حساب می‌آید و خطرناك می‌شود.
تاجیك با اشاره
به نشریات توقیف شده، بر وجود تنگناهایی برای روزنامه‌نگاران اشاره و خاطر نشان
كرد: در حال حاضر برخی مدیران مسوولان نشریات به این نتیجه رسیده‌اند كه باید از
سردبیران غیرسیاسی استفاده كنند و مشاهده می‌شود كه همین سردبیران غیرسیاسی گاه
باعث توقیف یك روزنامه شده‌اند.
وی در پایان
ابراز داشت: این موارد به قدری اهمیت دارد كه الان مهم‌ترین مساله بحث چگونه ماندن
است چون خود ماندن بنا به گفته‌ی دكتر شریعتی یك ضرورت است و باز هم به قول وی این
سوال باید مطرح شود كه چگونه امروز باید یك روزنامه‌نگار متعهد بود؟
با توجه به
شرایط موجود، مطبوعات به نشریات زرد سوق یافته‌اند
عضو انجمن دفاع
از آزادی مطبوعات ابراز عقیده كرد: وضع آزادی بیان در جامعه‌ی كنونی ما مشخص است
مگر برای كسانی كه خود را به خواب زده‌اند.
به گزارش
خبرنگار حقوقی ایسنا، مرتضی كاظمیان تصریح كرد: نمی‌توان تردید كرد كه در حال حاضر
در یكی از افسوس برانگیزترین دوره‌ها برای جامعه‌ی مطبوعاتی به سر می‌بریم.
وی افزود:
خودسانسوری به مراتب دردناك‌تر از سانسور و اعمال فشار مستقیم از سوی قدرت‌هاست. عملا
با توجه به شرایط موجود مطبوعات ما به نشریات زرد سوق یافته‌اند و تنها برای بقا،
خود را بازتولید می‌كنند.
كاظمیان،
مشكلات معیشتی روزنامه‌نگاران را یكی از عوامل بسیار مهم در تولید نشریاتی دانست
كه از حداقل استانداردهای یك روزنامه فاصله دارند و افزود: باید امیدوار بود كه
جنبش‌های اجتماعی ساخت قدرت را وادار به اعطای امتیازات بیشتر به اهالی مطبوعات
كند.
آزادی بیان
و عقیده جزو مصوبات قانونی كشور است
یك حقوقدان با بیان اینكه علی‌رغم مبارزه‌ی حضرت علی
(ع) با سه جبهه‌ی قاسطین، مارقین و ناكثین، تاریخ به یاد ندارد كه حقوقی از آنها
از بیت‌المال قطع شده باشد، به اهمیت آزادی بیان در اندیشه‌ی حضرت علی (ع) و بحث
حقوق بشر از منظر عمومی پرداخت.
به گزارش
خبرنگار حقوقی ایسنا، دكتر محمد سیف‌زاده با طرح این مقدمه در میزگرد آزادی بیان
تصریح كرد: شارع اسلام انتقاد از حكومت را نه تنها حق كه تكلیف می‌داند تا آنجا كه
می‌گوید اگر صدای مظلومی را شنیدی و كمك نكردی مسلمان نیستی.
وی افزود: مرز
آزادی بیان بحث هتك حرمت دیگران است. در قانون اساسی، اصلی با عنوان اصل آزادی بیان
وجود ندارد اما در اصول مختلف به انحای گوناگون بر این امر تاكید شده است.
این وكیل
دادگستری خاطر نشان كرد: آزادی بیان و عقیده جزو مصوبات قانونی كشور ماست كه باید
به آن احترام گذاشته و از آن پاسداری شود.
آزادی بیان
اولین گام دموكراسی است
به گزارش ایسنا،
همچنین شیرین عبادی، حقوقدان و وكیل دادگستری در این میزگرد، ابراز عقیده كرد:
آزادی بیان باید برای مخالفان وجود داشته باشد. ما این اصل مهم را سال‌هاست فراموش
كرده‌ایم. آزادی بیان یعنی اینكه بگوییم مخالف ما حق دارد حرف بزند.
وی با انتقاد
از یكی از مواد قانون مطبوعات مبنی بر ممنوعیت نقد اصولی از قانون اساسی از سوی
مطبوعات افزود: در قانون مطبوعات می‌خوانیم نقد اصول قانون اساسی ممنوع است حال
آنكه در خود قانون اساسی قابل بازنگری بودن این قانون پیش‌بینی شده است.
عبادی پایه‌ی
حقوق بشر را آزادی بیان دانست و گفت: آزادی بیان اولین گام دموكراسی است و نمی‌توان
تصور كرد حكومتی مدعی دموكراسی باشد اما آزادی بیان را سلب كند.
در پایان میزگرد
آزادی بیان، بیانیه‌ای صادر شد.
به گزارش
خبرنگار حقوقی ایسنا، در این بیانیه آمده است كه پیوستگی و درهم تنیدگی «حیات
انسان» و «آزادی» چنان است كه تصور هرگونه مرزی را ناممكن می‌كند. تاریخ گواهی می‌دهد
هر زمان كه امكان آزادی گفتار و ترویج اندیشه در اجتماع فراهم شده، توسعه و آرامش
و آسایش عمومی به ارمغان آمده است و هرگاه با فشار و تسلط، آن را در تنگنا قرار
داده‌اند جامعه به ركودهای مختلف گرفتار شده است. این امر را می‌توان با مقایسه‌ای
میان وضع كشورهای بلوك شرق سابق و كشورهایی كه در نتیجه تحولات عمیق اجتماعی و سیاسی،
نسیم آزادی به گونه‌ای در آنها وزیده است، به درستی درك كرد.
این بیانیه می‌افزاید:
در اصل 24 قانون اساسی و دیگر اصول این قانون، آزادی بیان و اندیشه مورد تاكید
قرار گرفته است. اكنون در تقلا و تلاش انسان برای بهروزی در زیست جهان امروز و در
شرایطی كه برخی از صاحب نظران، قدرت را نه زور و سرمایه كه اطلاعات و دانایی می‌دانند
آزادی اندیشه‌های آزاد را نخستین سنگ بنا باید دانست. همان‌گونه كه ماده‌ی 19
اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر 1948 بر این مهم پای فشرده است كه هر فردی حق آزادی عقیده
و بیان دارد و این حق مستلزم آن است كه كسی از داشتن عقیده خود بیم و نگرانی
نداشته باشد و در كسب، دریافت و انتشار اطلاعات و افكار از طریق رسانه‌ها و بدون
ملاحظات مرزی آزاد باشد.
در بخش دیگری
از این بیانیه آمده است: میثاق حقوق مدنی و سیاسی 1966 نیز در موضع آزادی بیان
اعلام داشته كه هر كس حق آزادی بیان دارد. این حق شامل آزادی جست‌وجو، دریافت و
ارسال اطلاعات و عقاید، صرف‌نظر از ملاحظات مرزی، خواه شفاهی، كتبی در قالب‌های
هنری یا از طریق هر رسانه‌ی دیگر به انتخاب خود است. بر این پایه باید اعلام داشت
آزادی بیان و اندیشه در زمره‌ی حقوقی است كه نهادهای بین‌المللی، دولتی و غیردولتی
آن‌را به رسمیت شناخته‌اند.
در پایان این بیانیه
از نحوه برخورد با برخی گروه‌ها و صنوف از جمله دانشجویان و مطبوعات انتقاد شده و
با خلاف قانون خواندن این رویه، آزادی افراد بازداشت‌شده و رفع توقیف از مطبوعات
از مسوولان درخواست شده است.
