زمان

 

روز ها را می شمارم ،

شصت و پنج روز دیگر ،

شصت و چهار روز دیگر ،

ای کاش ،

ای کاش روز ها دقیقه می شدند

سی روز دیگر،

بیست و نه روز دیگر ،

ای کاش ،

ای کاش روز ها دقیقه می شدند .

دو روز دیگر،

فردا ،

فردا از پس  هشت ماه دستگیریم  ،

                              ملاقات دارم .

ای کاش ،

ای کاش روز ها دقیقه می شدند

 سحر گا ه بیدارم

در انتظار  ملاقات .

ای کاش ،

ای کاش ساعت ها ثانیه می شدند

ساعت نه در سالن ملاقات  .

در میان ،

شیشه ای قطور ،

آن طرف

پدرم ، همسرم ، دخترم ، پسرم ،

این طرف ،

من پر از نگرانی ،

سر شار از شادی ،

گوشی را بر میدارم .

آن طرف گوشی دست به دست می چرخد .

این طرف ،

من پر از آرزو ،

که ،

ثانیه ها به بلندای روز شوند ،

که ،

دقیقه ها به بلندای سال .

اما ،

زمان ،

زمان ملاقات ،

فقط ده دقیقه است ،

همین و نه بیشتر .

 

 

علی شیرازی  9.6.95