چه می توانم به عنوان مقدّمه، بر فارسی شده ی مختصر اين گزارش روزنامه ی انگليسی
"اينديپندنت" بنويسم؟
هيچ.
به جز آن که فقط به خاطر يادآوری اضافه کنم که:
از تاريخ انتشار اين گزارش، يعنی از هشتم سپتامبر تا به امروز، اسراييل همچنان
دارد درپناه آمريکا و متّحدانش، و در زير نگاه های بی تفاوت جهان، به دور از هر
مزاحمتی، به همه ی آنچه در اينجا می خوانيم ادامه می دهد. و ما بد نيست اگر که اعداد و ارقامی به
اندازه ی هفت روز و هفت شب ديگر، بر همه ی اعداد و ارقام اين گزارش، اضافه کنيم.
تا هفت روز و هفت شب ديگرتر...
غزّه، يک زندان است. هيچکس حق ندارد که از آن خارج شود. و
حالا همه ی ما داريم از گرسنگی می ميريم...
Patrick Cockburn Gaza, 8 september 2006 The Independent
غزّه، در حال مردن است. اينجا، در ساحل مديترانه، تراژدی بزرگی
دارد شکل می گيرد. تراژدیبزرگی که جهان، به حساب نمی آوردش.
يک جامعه، در تماميّت آن، در حال نابود شدن است. يک ميليون و سيصد هزار فلسطينی، در
اين سرزمين که متراکم ترين جمعيت جهان را دارد، زندانی شده اند.
اسراييل، بر همه ی مبادلات تجاری در اينجا نقطه ی پايان گذاشته است. او حتّی ماهيگيران
را هم از فاصله گرفتن از ساحل منع کرده است. و آن ها ناچارند که در ميان خيزاب های
تار وتيره، به بيهودگی، قدم بزنند تا شايد مگر بتوانند ماهی يی به تور بياندازند.
بسياری از مردم عادّی در تهاجم های هر روزه ی اسراييل کشته می شوند. تهاجم از هوا
و از زمين.
از ۲۵ ماه ژوئن [تا هنگام تهيّه ی اين مطلب: هفتم يا هشتم سپتامبر ۲۰۰۶]، به وسيله
ی اسراييل، در غزّه:
۲۶۲ نفر به قتل رسيده اند؛ و ۱۲۰۰ نفر، لت و پار شده اند که ۶۰ نفر شان دست ها و
پاهاشان، قطع شده است.
اين را دکتر جمعه السّقا، مدير بيمارستان شفا، در شهر غزّه، برای ما تعريف می کند.
بيمارستانی که دارو هايش دارند به سرعت تمام می شوند.
در ميان کشته شدگان، شصت و چهار کود ک ديده می شوند وبيست و شش زن (...)
۲۵ ژوئن، روزی است که جنگاوران فلسطينی با استفاده از تونلی برای خروج از نوار
غزّه، سرباز "گيلاد شاليت" را دستگير کردند و دو سرباز ديگر را به قتل
رساندند. [سربازانی را که در جنگ با مردم فلسطين، و برای نسل کشی فلسطينيان، در آن
سرزمين فلسطينی حضور داشتند و بخشی از انجام وظيفه ی نسل کشی را بر عهده گرفته
بودند.]
و در پی اين واقعه است که آنطور که روزنامه نگار اسراييلی Gideon Levy در روزنامه ی اسراييلی " هاآرتص" نوشته است، ارتش اسراييل
"در سراسر غزّه افسار، پاره کرد (اصطلاح ديگری برای تشريح اين حرکت اسراييل پيدا
نمی شود) [مطلب داخل پرانتز، از خود متن است؛ و ضمناً کلام آمده در ترجمه، معادل has been
rampaging through Gaza آورده شده
است]، و افسارگسيخته، کشت، ويران ساخت، بمباران کرد، و بدون نگاه کردن به زير پا
همه چيز را لگدمال ساخت."
غزّه، به صورت تقريباً تمام عيار، باز به اشغال در آمد. به حدّی که از آن زمان تا
به حال، گروه های ارتش اسراييل و تانک هاشان هر طور که دلشان بخواهد به آنجا وارد
می شوند و از آنجا خارج می شوند.
در بخش شمالی "شجاعيه"، در هفته ی پيش [هفته ی پيش از هشتم سپتامبر دو
هزار و شش] سرباز های اسراييلی وارد بسياری از خانه ها شدند و آن ها را تحت اشغال
خود در آوردند و به مدّت پنج روز در آن خانه ها باقی ماندند.
وقتی آن ها از آن خانه ها خارج شدند که:
ـ بيست ودو فلسطينی، کشته شده بودند؛
ـ سه خانه، ويران شده بودند؛
ـ و کشتزار های زيتون، مرکبّات، و بادام، به وسيله ی بولدوزر ها، با خاک يکسان شده
بودند.
فؤاد الطّوبی، کشاورز شصت و يک ساله يی که در آنجا مزرعه يی دارد، چنين حکايت می کند:
"آن ها، بيست و دو کندوی مرا، و همينطور چهار گوسفند مرا از بين بردند."
او، سرشار از اندوه، مزرعه يی را به ما نشان می دهد:
ـ خاک هايی قهوه يی و شن آلود که به وسيله ی بولدوزر ها زير و رو شده اند؛
ـ باقی مانده ی تنه های درختان بريده شده؛
ـ شاخه های شکسته، با برگ های پژمرده. فرو افتاده برزمين. انباشته بر روی هم.
ـ و در فاصله يی بسيار نزديک، يک اتوموبيل ِ واژگون شده و ايستاده روی سر، در ميان
توده های درهم انباشته شده ی بلوک های بتونی يی که روزی خانه يی کوچک بودند.
پسر او، باهر الطّوبی، حکايت می کند که چه طور سربازان اسراييلی، او و خانواده اش
را در يکی از اتاق های خانه ی آن ها، به مدّت پنج روز، زندانی کرده بودند. و اين
که چه طور آن ها توانستند که با نوشيدن آب يک تنگ ماهی، زنده بمانند.
"تير اندازانِ پنهان شده، در کنار پنجره موضع گرفته بودند و بر روی هرکسی که
به خانه نزديک می شد آتش می گشودند.
"آن ها يکی از همسايگان ما را، به نام فتحی ابوقمبوز، که پنجاه و شش ساله بود،
کشتند. درست در وقتی که بيرون آمده بود تا اندکی آب نوشيدنی پيدا کند."
بعضی وقت ها اتّفاق می افتد که سربازان قبل از ويران کردن يک خانه به اهالی آن
اطّلاع می دهند:
صدايی که فلسطينی ها بيش از همه چيز از آن می ترسند، يک صدای ناشناس، بر روی تلفن
های دستی، به آن ها می گويد که شما نيمساعت وقت داريد تا خانه را پيش از آنکه با
بمب يا موشک ويران شود ترک کنيد.
امکان هيچ تماس دوطرفه يی وجود ندارد.
امّا، اين فقط تعدّی مستقيم اسراييل نيست که غزّه را ويران می کند.
مطابق يک گزارش کوچک که بانک جهانی در ماه گذشته [اوت ۲۰۰۶] منتشر کرده است:
کرانه ی باختری رود اردن، و نوار غزّه، دست به گريبان "يک سال، رکود اقتصادی بی
سابقه هستند. منابع حياتی، در سال ۲۰۰۶، در خطر نابودی تا حدّ يک سوّم قرار دارند؛
و فقر، حدّ اقل، نزديک به دو سوّم مردم اين مناطق را در بر خواهد گرفت."
در اين گزارش، سطح فقر، معادل روزانه فقط دو دلار برای هر نفر در نظر گرفته شده
است.
(...)
دکتر ماجد ابو رمضان، چشم پزشک پيشين که فعلاً شهردار غزّه است می گويد:
"از سال ۱۹۴۸ـ وقتی که پناهندگان فلسطينی به سمت غزّه روانه شدند ـ تا به
حال، امسال بدترين سال ماست.
"غزّه، يک زندان است. نه مردم و نه مواد قابل فروش حق ندارند ار آن خارج
شوند. مردم، از هم اکنون دارند گرسنگی را تحمّل می کنند. آن ها سعی می کنند تا
بتوانند با نان و فلفل و چند گوجه فرنگی و خياری که خودشان می کارند زندگی کنند."
امکان های ناچيزی که مردم غزّه برای گذران زندگی خود و به دست آوردن اندکی پول
داشته اند از ميان رفته اند.
دکتر ابو رمضان می گويد:
"اسراييلی ها هفتاد درصد از کشتزار های مرکّبات ما را برای ايجادمناطق امنيّتی،
ويران کرده اند."
ميخک و توت فرنگی، دو مادّه ی اصلی صادراتی غزّه، يا به دور انداخته شده اند و يا
رها شده اند تا بپوسند.
پنجاه و پنج درصد منابع توليد الکتريسيته را اسراييل در يک حمله ی هوايی، ويران
کرده است...
در دو ماه اخير [تا تاريخ نگارش اين مقاله، يعنی تا هفتم يا هشتم سپتامبر]، حمله ی
اسراييل، جامعه يی را نشانه گرفته است که پيشاپيش، آن را اتّحاديّه ی اروپا با حذف
کمک های اروپا به مردم فلسطين، به زير ضرب گرفته است. به خاطر آن که مردم فلسطين
به حماس رأی داده اند.
اسراييل، همچنان، فلسطينيان را از درآمد های مربوط به معادلات تجاری محروم نگاه
داشته است.
و تحت فشار آمريکا، بانکهای عَرَبی خارجی، از پردا خت ذخيره های دولت فلسطين، به اين
دولت، دريغ می کنند.
دوسوّم مردم، بی کارند؛ و آن يک سوّم هم که بيشترشان برای دولت کار می کنند
حقوقشان را دريافت نمی کنند.
غزّه، امروز، فقيرترين سرزمين مديترانه است.
درآمد سالانه ی يک نفر، فقط معادل هفتصد دلار است؛ در حالی که درآمد سرانه ی هر
نفر در اسراييل، معادل است با بيست هزار دلار.
محاصره ی اسراييلی، و بايکوت اروپايی، مجازات جمعی همه ی مردم غزّه است.
(...)
اينچنين که اينک غزّه را ويران می کنند، ديگر امکان هيچ صلحی در خاورميانه برای نسل
های بعدی باقی نخواهد ماند.
و بهای اين همه:
زندگی آدميان است.
٭ اسراييل، تجاوز خود به غزّه را، و محاصره و بستن
اين سرزمين را، بعد از دستگيری سرباز "گيلدا شاليت" در ۲۵ ژوئن، با نام
"باران های تابستانی"، آغاز کرده است.
٭ يک ميليون و سيصد هزار ساکنان غزّه ـ که سی و سه
در صدشان را ساکنان اردوگاه های پناهندگی تشکيل می دهند ـ در حال حاضر [هفتم يا
هشتم سپتامبر ۲۰۰۶]، هفتاد و چهار روز است که مورد حملات اسراييل قرار دارند.
٭ از ۲۵ ژوئن تا امروز [هفتم يا هشتم سپتامبر
۲۰۰۶]، بيش از دويست و شصت فلسطينی که شصت و چهار نفر آن ها کودک، و بيست و شش نفر
آن ها زن بوده اند، به وسيله ی اسراييل کشته شده اند.
از هر پنج کشته، يک کشته، کودک است.
يک سرباز اسراييلی کشته و ۲۶ سرباز اسراييلی، زخمی شده اند.
٭ تا اين تاريخ [هفتم يا هشتم سپتامبر ۲۰۰۶]، هزار
و دويست فلسطينی، مجروح شده اند؛ و اعضای بدن شصت نفر آن ها قطع شده است.
يک سوّم قربانيانی که به بيمارستان منتقل شده اند، اطفال بوده اند.
٭ تا اين تاريخ [هفتم يا هشتم سپتامبر ۲۰۰۶]، هواپيما
های جنگی اسراييل، بيش از دويست و پنجاه حمله بر فراز غزّه انجام داده اند. دو
سانترال الکتريسيته، و دو وزارتخانه ی امور خارجه، و انفورماسيون را بمباران کرده
اند.
٭ تا اين تاريخ [هفتم يا هشتم سپتامبر ۲۰۰۶]، حدّ
اقل، صد و بيست ساختمان فلسطينی، از جمله خانه، آتليه، و محلّ نگاهداری گياهان، ويران،
و صد وشصت تای ديگر هم درب و داغان شده اند.
٭ سازمان ملل، از بمباران های اسراييل که تا اين
تاريخ [هفتم يا هشتم سپتامبر ۲۰۰۶]، يک ميليارد و هشتصد ميليون دلار خسارت بر شبکه
ی الکتريک وارد آورده اند، و نيز بيش از يک ميليون نفر را از دسترسی منظّم به آب
آشاميدنی محروم کرده اند، انتقاد کرده است!
٭ سازمان حقوق بشری B’Tselem
اعلام کرده است که فقط در ظرف يک ماه اوت، نوزده کودک فلسطينی به وسيله ی نيروهای اسراييلی
کشته شده اند؛ درحالی که برطبق شواهد، پنجاه و سه درصد اين کودکان، در برابر
تجاوزگری اسراييل، حتّی هيچ عکس العمل اعتراضی يی هم انجام نداده بودند....
