ستون سهند
تقدیم به ملت بزرگ ایران
و پرچمداران سرفرازش
پروانه و داریوش فروهر که ناجوانمردانه کشته شدند.
فریدون مشیری
یلی بود آن سرور ارجمند
نماد ِ حماسه ستون سهند
به بالا همانند سهراب گـُرد
ز پیکار می گفت و پا می
فشرد
که باید بر انداخت بیم بدی
سراپا همه فره ایزدی
دلیری همه عمر ایران پرست
درفش گرانقدر ایران به دست
چو کوهی گران بود در سنگرش
که در راه ایران چه ارزد
سرش
دریغا دریغا
دریغا دریغ
که اهریمنان بر کشیدند تیغ
به ماوای آن یل شبیخون زدند
به نامردمی دشنه در خون
زدند
سحر در گشودند از آن قتلگاه
به خون غرقه دیدند خورشید و
ماه
مشبک ، تن از خنجر کین شده
تن همسرش دشنه آجین شده
کجا می توان برد این درد را
ستمکاری ناجوانمرد را
بگیر ای جوان جای سرو سهی ،
که سنگر نباید بماند تهی !
درفش سر افراز را بر فراز ،
که تا جاودان باد در اهتزاز
!
فریدون
مشیری
