يکشنبه ۲۰ ارديبهشت ١٣۸۳ - ۹ مه ٢٠٠۴

قاتلان زنان مکزيکی چه کسانی هستند؟

 

 

صدای آلمان - سازمان ملل متحد به سهل انگاری مقامات مکزيکی در روشن نکردن مسئله سسله قتل های زنان و دختران جوان در شمال مکزيک اعتراض کرد. اين قتل ها بطور پی درپی و در طی ساليان اخيرانجام گرفته اند. قربانيان اغلب زنان کارگر از بخش های فقير نشين شمال مکزيک هستند. بنا بر اطلاع سازمان عفو بين الملل در استان نامبرده از سال ۱۹۹۳تا کنون بيش از چهارصد زن به قتل رسيده اند. آنها ربوده شده، مدت زمانی در اسارت بسر برده و تحت آزار، تحقير، شکنجه و تجاوز جنسی قرارگرفته و به قتل رسيده اند.

در گزارش مستند نماينده سازمان ملل از اين منطقه، سهل انگاری و عدم توانايی اوليای امور شهر Ciudad Juarez تأييد شده است. سازمان ملل متحد از مقامات محلی و همچنين حکومت مکزيک خواستار استقلال کامل قوه قضائيه برای رسيدگی به اين پرونده ها و روشن ساختن نام قاتلان اين جنايات شده است.

يکی از سخنگويان رئيس جمهور مکزيک در مورد اين مسئله گفته است:

« از زمانی که حکومت مکزيک در چند ماه گذشته تعداد ۵۰۰ نفر پليس را به اين ناحيه و به شهر Ciudad Juarez ارسال داشته ، وضع در اين منطقه بهبود يافته است. »

در ماه های گذشته بعد از انتقادات شديد سازمان های طرفدار حقوق بشر يک دادستانی ويژه برای اين شهر در نظر گرفته شده است. ولی ناامنی و آدم ربايی در اين منطقه ادامه دارد و باندهای مواد مخدر با نفوذ زياد در اقتصاد و سياست مانع از کار مستقل قوه قضائيه می شوند.

سازمان عفو بين الملل نيز درمجله ماهيانه اخير خود به بررسی اين قتل ها پرداخته است. در موارد متعددی اجساد اين زنان چند ماه و حتی چند سال بعد از ربوده شدن در پشت کوه های زباله اطراف شهر ويا در خرابه ها پيدا شده اند. تعداد زيادی از اين دختران جوان تا به امروز هم جزء ناپديد شده ها هستند. اين زنان و دختران اغلب بين ۱۳ تا ۲۲ سال سن داشته اند و از خانواده های کارگری فقير می باشند. تعدادی از آن ها در کارخانه های نزديک مرز آمريکا کار می کرده اند. اين کارخانه ها توسط سرمايه داران آمريکايی و خارجی ، برای استفاده از نيروی کار ارزان در حوالی مرزهای شمالی مکزيک داير شده اند.

اوليای امور علاقه چندانی به روشن کردن اين جنايات و دستگيری عاملان آن از خود نشان نمی دهند و اطلاعات لازم را در اختيار گروه های تحقيق نمی گذارند و همينطور جريان بررسی کار را بسيار به کندی پيش می برند. اغلب خانواده اين زنانند که مجبور می شوند اين امر را ثابت کنند که دخترشان به دلخواه خانه را ترک نکرده است. در موارد زيادی دادگاه ها از پذيرش شکايت خانواده ها هم امتناع می کنند. اغلب شاهدان يا مورد سوال قرار نمی گيرند ويا پرس و جو بطور غير روشنی انجام می گيرد و مدارک ناپديد می گردند.

خانم يوديت گالارزا مدافع حقوق بشر و مبارز فعال عليه بکارگيری خشونت در مورد زنان در آمريکای لاتين که خود نيز خواهرش را در اين راستا از دست داده است می گويد:

« در زمانی که در ۲۵ سال پيش خواهرم ربوده شد، مشخص بود که چه کسانی به دنبال قتل فعالان سياسی و مبارزان حقوق بشر بودند. خواهر من نيز از فعالان سياسی بود. ولی امروزه موقعيت دشوارتر است. دشمن را امروزه نمی توان بطور دقيق مشخص کرد.

گروه های زنانی وجود دارند که اين قتل ها را به عهده مردهای سلطه گر می دانند. اما اين يک توضيح بسيار ساده از فاجعه است. بدون شک انسانهای بيمار روانی وجود دارند که زنان را برای ارضاء جنسی خود به قتل می رسانند يا برای ضبط ويدئويی و يا هدف های ساديستی مورد اجحاف و سوء استفاده و شکنجه قرار می دهند. ولی سوال اينجاست که چرا آن ها می توانند اين کارها را انجام دهند. اين بر عهده حکومت است که برای جلوگيری از اين موارد اقدامات مناسب را انجام دهد. اگر ما زنان در سياست دخالت نکنيم، اين موضوع مورد استفاده حاکمان فعلی قرار خواهد گرفت. اگر زنان از ترس از به قتل رسيدن، در خيابان ها ظاهر نشوند و ديگر در فعاليتی شرکت نکنند، نمی توانند توقع تغييرات جدی در سياست منطقه را داشته باشند.»

دليل اين امر را خانم گالارزا در عدم محاکمه و مجازات ناقضان حقوق بشر در مکزيک می داند. او می گويد اينها تقريبا همان کسانی هستند که در گذشته افراد خانواده های سياسی را ربوده و مورد شکنجه قرارداده اند و اکنون به تجارت مواد مخدر مشغولند و با گروه های قاچاق همکاری می کنند. در بسياری از مناطق مکزيک سياست و اقتصاد به شکل مستقيم ويا غير مستقيم با سازمان های جنايتکاران و تجار مواد مخدر ارتباط دارند. در ايالت Ciudad Juarez در مرز آمريکا نيز وضع چنين است. ساکنان اين منطقه اگر خود ارتباطی با اين شبکه های مواد مخدر ندارند، از ترس باندهای قاچاق اقدامی بر عليه شان انجام نمی دهند.

خانم گالارزا می گويد: « سازمان زنان ما به تنهايی نمی تواند در حد ملی در مکزيک کار کند. همه فعالان سازمان ما ترس از دست دادن خانواده و فاميل و اطرافيانشان را دارند. ما نمی توانيم بدون حمايت بين المللی اقدامی انجام دهيم.»

اقدام مناسب عليه اين خشونت و جنايت عليه زنان در مکزيک فقط با اعتراض بين المللی به اين موضوع امکان پذير است. به همين جهت سازمان عفو بين الملل با چاپ بيانيه ای از تمام گروه های زنان و افراد مبارز برای حقوق زنان خواستار اعتراض به اين امر و همکاری در به اطلاع عموم رساندن اين جنايات شده است.

شيرين جزايری