چهارشنبه ۲ ارديبهشت ۱۳۸۳ – ۲۱ آوريل ٢٠٠۴

فراخوان:

 

آستين ها را بايد بالا زد

                نفسي تازه نمود.

                                روز را از نو بايد ساخت.

وقت بيهوده طلا نيست،

                صبر تا فردا، خيلي دير است.....

                                آنچه بوده ست، دگر نيست..... گذشته ست

                                ماندني گر بايد، مانده بايد ماند، در حافظه ها

                                                                كه بكار آيد شايد، روزي...

آن سبوئي كه شكسته ست، فراموشش كن

                روغن ريخته را،

                                ديگر ارجي نيست، بي سبب نذر و نيازي نكنيم..

غصه آنچه كه ديروز و پريروز « نشد»، « بايد مي شد»

                يا كه « شد» ليك، « نمي بايد مي شد»، نبايد بخوريم..

زندگي زيباتر از آنست و گرامي تر كه چنين خوار شود

كار امروز كنيم، فكر فردا باشيم...

خستگي در بكنيم ... وبسازيمش..... بهتر و زيباتر

آنچه خواهد آمد، اكنون نيست، ليك، آنچه اكنون نيست،

 فردا خواهد آمد...

خوب يا بد، ريش و هم قيچي....

                                دست خود ماست...

نيك گفتند...

                گشتگر مي درود آنچه كه كاشت...

زندگي مزرعه ايست .....

                مزرعه را دريابيم...

آنچه حالا هست، لحظه اي ديگر نيست...

                                لحظه ها مي ميرند...

زندگي چيزي غير از اين دمها..... لحظه ها نيست،

                                                همه شان ميرنده...

زندگي، اما، مي ماند.

                و جزاين راهي نيست...

زندگي شايد، گذر شبدر باشد در مسلخ داس......

زندگي شايد، سرك دزدانة شبنم باشد،

                                    در كورة خورشيد حريص.......

زندگي شايد، رقص خون آلودة آلاله نورس باشد،

                                     در قربان گه باد.....

                                    هر چه باشد، گو باشد...

زندگي را دريابيم....

كار امروز كنيم.... فكر فردا باشيم....

 زندگي مي ماند،

زندگي ماندني ست...

لحظه ها ... مي ميرند....

اكتبر

۱۹۹۰