شنبه ۱۹ ارديبهشت ١٣۸۳ - ۸ مه ٢٠٠۴

سيمين بهبهانی :

ما هيچ چيز جز سکوت تا به حال نديده ايم

 

مصاحبه گر: بهنام باوندپور

راديو آلمان

 

·         جمعی از اعضای «کانون نويسندگان ايران» با انتشار بيانيه ای خواستار کسب مجوز برای برگزاری مجمع عمومی سالانه خود، و نيز آزادی نويسندگان زندانی شدند. اين بيانيه در شرايطی منتشر می شود که تعداد زيادی از نويسندگان مستقل ايران، از طرف گروهی موسوم به «سپاه سربلند محمد» به مرگ تهديد شده اند. خانم سيمين بهبهانی شاعر سرشناس و از اعضای هيات دبيران «کانون نويسندگان ايران» در ارتباط با اين موضوعها به پرسشهای صدای آلمان پاسخ داده است.

 

 

دويچه وله: خانم سيمين بهبهانی، جمعی از اعضای کانون نويسندگان ايران طی بيانيه ای خواستار برگزاری مجمع عمومی سالانه ی کانون نويسندگان شده اند. با توجه به اين که هنوز مدت زيادی از احضار ۵ نفر از اعضای هيات دبيران کانون به وزارت اطلاعات و رد خواست کانون توسط مقامات اين وزارتخانه نمی گذرد، هدف از صدور اين بيانيه ی چه بوده و يا بهتر بپرسم با چه اميدی اين بيانيه ی صادر شده است؟

سيمين بهبهانی: الان دو سال و نيم از مسئوليت دبيران می گذرد و طبعا عده ای خسته شده اند و کناره گرفته اند. عده ی ديگری بيمار شده اند و بناچار استراحت می کنند. هيات دبيران کانون نويسندگان احتياج به پشتوانه بيشتری دارد. بنابراين ما سعی خودمان را می کنيم، بلکه بتوانيم تجديد انتخابات بکنيم. دوباره ما خواستار اين شده ايم که به ما اجازه ی تشکيل مجمع عمومی را بدهند، و اگر هم اين اجازه را ندهند مجبورم هستيم که از طريقهای ديگری انتخابات مجدد داشته باشيم و کانون نويسندگان را ادامه بدهيم. به اين خاطر که به مردم نمی شود زور گفت. واقعا عده ای از اين هيات دبيران بيمار هستند و عده ای هم خسته هستند. در حال حاضر فقط آقای سيدعلی صالحی و آقای جاهد جهانشاهی که هردو هم از دبيران فعال کانون هستند، هنوز احساس خستگی نکرده اند. ولی اين کافی نيست و ما به نيروی بيشتری نياز داريم. البته کسان ديگری هم هستند خارج از کادر دبيران، که بسيار فعال هستند و ما بايد از آنها استفاده کنيم و بهيچوجه اجازه ندهيم که کانون نويسندگان فعاليتش را متوقف کند.

 

دويچه وله: خانم بهبهانی اميدی هم داريد که وزارت اطلاعات با اين خواست کانون نويسندگان ايران موافقت بکند؟

سيمين بهبهانی: اميدوارم که موافقت بکند. اگر عاقل باشند که بايد اين اجازه را بدهد. ما که نمی خواهيم کاری خلاف قانون انجام بدهيم. مجمعی ست از عده ای نويسنده که جمع می شوند و انتخاباتی به عمل می آورند. اين حرکت چه زيانی به مملکت، يا به زيان نظام و يا هرچيز ديگری که می گويند، می رساند.

 

دويچه وله: خواست ديگری که در بيانيه ی کانون نويسندگان ايران مطرح شده، آزادی نويسندگان زندانی و نيز دادن حداقل اجازه ی مرخصی به آنها است. آيا برای اين زندانيان با «انجمن دفاع از حقوق زندانيان»، که آقای عمادالدين باقی به رياست آن انتخاب شده اند، تماس گرفته ايد؟ و يا اصلا اعضايی از کانون به نشست عمومی اين انجمن دعوت شده بودند؟

سيمين بهبهانی: خير، تا به حال ما برای نشست عمومی اين کانون دعوت نشده ايم، ولی ما همچنان در هر اعلاميه ای که برای زندانيان کانون داده ايم از همه ی زندانيها دفاع کرده ايم. يعنی هميشه مطمح نظر ما دفاع از تمام زندانيهای سياسی بوده اند، از دانشجويان، از ملی _ مذهبی ها و از ديگر زندانيهايی که به خاطر گفتارشان و انديشه هايشان گرفتار زندان شده اند. خصوصا از آقای دکتر ناصر زرافشان و آقای عليرضا جباری با ذکر نام دفاع کرده ايم و خواستار آزادی آنها شده ايم. اگرچه قاعدتا بنابر آن قانونی که پيش از سال ۸۲ تصويب شده، می بايست اين افراد آزاد می شدند. متاسفانه هنوز آزاد نشده اند. نه تنها آنها آزاد نشده اند، محسن حکيمی به عنوان اينکه در اتحاديه ی «خباز»ها دعوتی داشته و در آنجا شرکت کرده زندانی شده است و از او وثيقه ی گرانقيمتی خواسته اند. چنين امکاناتی در يد قدرت خانواده ی يک نويسنده نيست و اين رفتار جز آزار چيز ديگری نيست.

 

دويچه وله: پس آقای حکيمی هنوز آزاد نشده اند، يعنی هنوز نتوانسته اند اين وثيقه را تهيه بکنند؟

سيمين بهبهانی: تا ديروز که من با خانم ايشان صحبتی داشته ام، آزاد نشده بودند و وثيقه را هم نتوانسته بودند تهيه بکنند.

 

دويچه وله: در بيانيه از جمله بر اين مسئله تاکيد شده است، که چنانچه کانون پاسخ مناسب را دريافت نکند «برای رساندن فرياد دادخواهی خود به سازمانها و نهادهای مسئول جهانی» مراجعه خواهد کرد. آيا اين جمله نشان دهنده ی قطع اميد کانون نويسندگان ايران از نهادهای داخلی و دولتی نيست؟

سيمين بهبهانی: ما نبايد قطع اميد از امکانات داخلی خود بکنيم. بايد اميدوار باشيم. ولی وقتی که خود اين نهادها نشانه ای از اين اميدواری را نشان ندهند، چه می شود کرد؟ غير از اين کار ديگری می توان کرد؟

 

دويچه وله: آيا در ارتباط با تهديدشدن نويسندگان ايرانی به مرگ توسط گروه موسوم به «سپاه سربلند محمد» از طرف نهادهای دولتی ايران تاکنون اقدامی انجام گرفته است؟

سيمين بهبهانی: هيچ. حتا در مصاحبه ای که هفته ی پيش من داشتم، گفتم آنهايی که مسلمان هستند و واقعا مسلمانی را به راستی ادعا می کنند بايستی مقابل اين نوع اعلاميه ها را که توهين مستقيم به محمد است بگيرند. به چه مناسبت کسی اعلاميه می دهد و اسمش را «سپاه سربلند محمد» می گذارد و در آن چندين نفر را که اصلا معلوم نيست گناه آنها چيست، تهديد به قتل می کند. آيا اين درست است؟

 

دويچه وله: بنابراين حتا هيچ تماسی با کانون نويسندگان ايران از سوی مقامات امنيتی گرفته نشده است؟

سيمين بهبهانی: تا آنجايی که من اطلاع دارم، خير. ما هيچ چيز جز سکوت تا به حال نديده ايم.

 

دويچه وله: با سپاس از شما خانم بهبهانی که با وجود بيماری وقتتان را در اختيار ما گذاشته ايد.