پنجشنبه ۲۰ فروردين ۱۳۸۳ – ۸ آوريل ٢٠٠۴

در ستايش زندگي

                                      به نسيم خاکسار

 

 

متشکرم

از اينکه گاه

لاي پنجره را مي‌گشاييد

و مشتي آب بر سرم مي‌پاشيد

 

از اينکه

در آخر خواب ها مي آييد

و شهري  تازه

                     بنا مي‌کنيد

بر چراغ هاي مهتابي

سه مجسمه ي بال دار مي‌گذاريد

شش حباب نور

و دو گوي از مفرغ

سکوت را

به صداي دريا ترجيح نمي دهيد

و مي‌گذاريد

تا بارش نرم برف

دستانتان را

                آب کند.

روشنک بيگناه