پروژه اتمی و انتخابات در ايران

 

حسن صادقيان

 

صحنه سياسی ايران همچنان آبستن حوادث عجيب و غريب خواهد بود زيرا در آنجا هيچيز سر جايش نيست به همين دليل هم مخالفان جمهوری اسلامی همچنان يک نفس به دنبال قدرتهای خارجی برای سرنگون کردن اين رژيم خواهند بود چه مانند مجاهدين خلق و سلطنت طلبان چه مانند گروه ههای ديگر که چهره خود را در پوشش مخالفان حمله نظامی جنگ طلبان واشنگتن آرايش داده اند ولی هر چه هست اين کار کردههای جمهوری اسلامی است که در نهايت مردم ايران وجامعه جهانی را بر سر اين مسئله به يک نقطه نظر مشترک خواهد رساند .اگر همچنان که در چشم انداز می بينيم سران نظام جمهوری اسلامی در تلاش باشند که از طريق دلسرد کردن مردم و وارد کردن ضربات سنگين از طريق دادگاههای فرمايشی ملی مذهبيها يعنی تنها گروه مشروع و خوش نام وباسبقه فعاليتهای سياسی در داخل ايران را از دور خارج کنند اين ديگر آخر راه است زيرا ما در پيش رو انتخاباتی را داريم که تماميت خواهان گام بلندی بر داشته اند که در آن انتخابات کار رايکسره کنند البته به اين اميد که خود در زدو بند با امريکايها شرکت کرده و تمامی مشکلات را با آنها کنار بزنند و دوران جديدی را آغاز کنند.ودر اين بين سر مردم ايران را کلاهی بگذارند که با آن حداقل يک بيست سالی بر گرده مردم سوار شوند ولی اين چشم انداز چقدر واقعی است را کسی نمی داند ولی تنها يک چيز در اين بين مهم است وآن اين است که حتی اگر تماميت خواهان در اين بين به تمامی اهداف خود برسند و با امريکايها هم کنار بيايند با مردم ايران همچنان مشکل خواهند داشت واين مشکل را ه حلی ندارد زيرا دستيابی به آزادی و دمکراسی چيزی نيست که بشود با قول قرار با قدرتهای خارجی آن را منتفی کرد زيرا جمهوری اسلامی با مردمی روبرو است که ديگر به هيچ قيمتی حاضر به پذيرش شرايطی که نظام حاکم می خواهد به زور سر نيزه بر تمامی زوايا ی زندگی خصوصی آنها داشته باشد موافق نيستند و تنها راه منطقی آن تن دادن حاکمان فعلی به يکسری اصلاحات ورفرمهای هرچند سطحی  است که اين رفرمها ی سطحی البته در يک نقطه متوقف نخواهد شد ودر نهايت به استحاله کل آن منجر خواهد شد ولی در اين راه حداقل برای تماميت خواهان فعلی اين منفعت موجود است که در طول زندگی نه چندان تميز خود شاهد بر پا بودن اين سيستم ضد انسانی خواهند بود و استحاله آن مربوط به نسل دوم ويا سوم خواهد بود. جمهوری اسلامی هم مانند تمام نظامهايی به اين شکل در پايان عمر تاريخی خود حتی اگر در اوج هم که باشند با سر برزمين خواهد خورد  که ما تجربه آن را در شوروی سابق داريم داريم بايد اميد وار بود در اين انتخابات پيش روی اتفاق قابل ملاحضه ای به وجود بيايد مثلا باطل شدن کل انتخابات و برگزاری مجدد آن البته با شرکت اپوزيسيون در داخل ايران در غير اين صورت چشم انداز راه حل مشکلات ايران بسيار پيچيده خواهد شد و گروههای فاشيستی چه در داخل ايران وچه در خارج از آن قدرت خواهند گرفت و در اين بين تنها مردم ايران بازنده خواهد بود .اگر چنانچه در آينده نزديک ما شاهد تحريمهای بين المللی و محاصره هوايی و دريايی  ايران باشيم و در اين بين پنتاگون از فکر بکارگيری گروههايی مانند مجاهدين خلق صرفه نظر کند تغيير و تحولات در ايران سرعت خواهد گرفت و فشارهای بين المللی باعث روی کار آمدن عناصر اصلاح طلب خواهد شد بنابر اين بهترين اتفاق در آينده نزديک برای مردم ايران در جبهه های داخلی تحريم يکپارچه انتخابات ويا دادن رای سفيد است ودر جبهه های خارجی اگر چنانچه جمهوری اسلامی پروتکل الحاقی را امضاء نکند فشار های بين المللی است هر چند که اگر آن را هم امضاء کند نهايتا بازهم فشار بين المللی به کمک مردم ايران خواهد آمداما با سرعت کمتر در اين دوره تاريخی از عمر جمهوری اسلامی به اين شکل چيزی باقی نمانده تنها چيزی که آينده را تيره تار می کند ماجراجويهای پنتاگون در ايران با کمک گروههای تروريستی است که بعداز سقوط بغداد به دست آنها افتاده است .