گزارشی از مراسم پانزدهمين سالگرد قتل عام ۶۷

کود کان سال ۶۷، گردانندگان و صاحبان اصلی مراسم بودند

 

ديروز پانزدهمين سالگرد کشتار زندانيان سياسی ، خاوران محل تجمع خانواده ها و بازماندگان آنان بود. خانواده جانباختگان سرگشته به زمين زير پای خويش خيره گشته و پريشان وجب به وجب خاک خاوران را با اين باور که هر گوشه اش ممکن است محل دفن عزيزی باشد، پوشيده از گلايل و رز کردند.

از اين ميان مادرانی بودند که خود محلی را نشانه کرده و به دقت و حساسيتی بسيار زياد اطراف آنرا سنگ چين کرده و عکسی بر بالای ان نصب نموده و با سليقه آنرا گل آرائی کرده بودند. آنان خاک تشنه را با گلاب سيراب کرده و در کنار حرمی که تصور می کردند جايگاه ابدی عزيزشان است چمپاتمه زده بودند. چهره اين مادران بر روی مزارها نقش دردناکی بر خاطره ها بجا می گذاشت.

آنچه که امسال بيش از هر چيز ديگر جلب توجه می کرد، حضور کودکان سال ۶۷ بود که اينک خود صاحبان اصلی مراسم شده اند. جوانانی که آب و شربت به ديگران تعارف می کردند و برای براه انداختن مراسم ، تلاش و تکاپوی آنها چشم گير بود.

در خاوران بازار ديد و بازديد گرم بود. ديروز به علت برخی موضعگيری ها و درج اطلاعيه يادمان سال ۶۷ به امضا جمعی از ياران در روزنامه ياس نو، حضور نيروهای اطلاعاتی در مراسم چشم گير بود.

مراسم با يک دقيقه سکوت به ياد جانباختگان و سپس با سرود "ای ايران" شروع و خاتمه يافت. يعنی اصلا مراسمی بمعنی مراسم در کار نبود. جوانان خواهان سرودخوانی نظير سرودهای سراومد زمستون ... بودند. عده ای از هرگونه شعار دادنی پرهيز می کردند.

بنظر من اين جمع خودجوش است. گرچه در برگزاری اينگونه مراسم، بالاخره سازماندهی حداقلی وجود دارد، ولی نمی توان آنرا سازماندهی شده دانست. تعداد شرکت کنندگان در مراسم، سال به سال افزايش يافته است. اما هنوز اکثريت خانواده هائی که مستقيما درگير مسائل سال ۶۷ بودند را به خود جذب نکرده است. برخی نيروهای روشنفکر در اين روز برای همبستگی در مراسم شرکت می کنند. نيروهای جوان يعنی بچه های قربانيان ۶۷ جذب اين محل شده اند. و برخی هم می کوشند جريانات خاصی را مطرح کنند. اگر با برخی از اين کج انديشی ها برخورد نشود، اين جمع آسيب پذير خواهد شد.

در خاوران بالاخره خط طرفدار سرودخوانی پيش رفت و سرودهای جمعی توسط برخی از شرکت کنندگان خوانده شد. عده ای که شمارشان هم کم نبود، خاوران را سرود خوانان دور زدند. شاخه های گلايل بر سينه ديوار کاشته شد. در خاوران جباری روزنامه نگار که اخيرا از زندان آزاد شده است، متنی را خواند و از وضع خودش گفت.