دوشنبه ۱ ارديبهشت ۱۳۸۲ - ۲۱ آوريل ۲۰۰۳
موضع آمريکا در برابر مجاهدين خلق

موضع آمريکا در برابر مجاهدين خلق

 از نگاه گری سيک

گفت و گوی محمد منظرپور با گری سيک عضو پيشين شورای امنيت ملی آمريکا

 

بی بی سی - در واشنگتن، نحوه برخورد با سازمان مجاهدين خلق به يکی از موضوعات بحث برانگيز تبديل شده است.

وزارت خارجه آمريکا اين سازمان را از سال ۱۹۹۷ ميلادی در فهرست سازمانهای تروريستی طبقه بندی کرد و شاخه سياسی اين سازمان نيز که تحت عنوان شورای ملی مقاومت فعاليت می کند از سال ۱۹۹۹ در زمره گروههای تروريستی شمرده شد.

در دهه هفتاد ميلادی و پيش از انقلاب ايران، سازمان مجاهدين خلق در چند نوبت به مستشاران نظامی و غير نظامی آمريکايی در تهران حمله کرد و حداقل يک شهروند آمريکا را ترور کرد.

با اين حال از دهه هشتاد ميلادی تاکنون، سازمان مجاهدين خلق مدافعان بسياری در کنگره آمريکا جلب کرده است.

در آگهی يک صفحه ای ای که شورای ملی مقاومت در بيست و ششم سپتامبر سال ۲۰۰۲ در روزنامه نيويورک تايمز درج کرد ادعا شده است که ۱۵۰ نماينده کنگره آمريکا از اين سازمان حمايت می کنند.

نکته قابل توجه ديگر اين است که علی رغم اطلاق رسمی عنوان تروريست به اين سازمان، شورای ملی مقاومت در پايتخت آمريکا دفتر رسمی دارد.

در جنگ اول خليج فارس در ۱۹۹۱، نيروهای تحت فرماندهی آمريکا به ظاهر به واسطه نفوذ سياسی قوی مدافعان اين سازمان در آمريکا و اروپا، از هدف قرار دادن پايگاههای مجاهدين خلق در عراق خودداری کردند.

اتحاديه اروپا تنها در سال ۲۰۰۲ به سازمان مجاهدين خلق رسما عنوان تروريست اطلاق کرد.

با توجه به اين سوابق، انتشار خبر حمله نيروهای تحت فرماندهی آمريکا به پايگاههای اين سازمان در بيش از يک نوبت، موجب شگفتی بسياری از ناظران شده است.

آيا اين حملات را می توان نشانه ای از تغيير موضع آمريکا نسبت به مجاهدين تلقی کرد؟

گری سيک، عضو سابق شورای امنيت ملی آمريکا چنين برداشتی ندارد و اعتقاد ندارد تغيير موضعی رخ داده باشد.

به گفته او، دولت آمريکا ساليان درازی است مجاهدين خلق را سازمان تروريستی لحاظ کرده و اين موضع را علی رغم آن حفظ کرده است که تعداد زيادی از نمايندگان کنگره، بويژه در جناح محافظه کار از مجاهدين اعلام حمايت کرده و خواستار حذفشان از فهرست سازمانهای تروريستی بوده اند.

آقای سيک می گويد وزارت خارجه آمريکا در دولتهای مختلف از برآوردن اين درخواست خودداری کرده است و همچنان به اين روند ادامه می دهد.

او حملات هوايی اخير به پايگاههای مجاهدين خلق در عراق را مؤيد اين اصل می داند که آمريکا آنان را همواره سازمانی تروريستی تلقی کرده و می کند.

آخرين اخبار دريافتی از عراق حاکی از آن است که نيروهای آمريکايی مجاهدين خلق را تا تعيين تکليف آنها در يکی از پايگاهها نگاه داشته اند.

آيا اين وضعيت را می توان نشانه ای از اين دانست که دولت آمريکا برای تعيين نوع برخورد با مجاهدين خلق با مشکل روبه روست؟

گری سيک در پاسخ به اين سؤال می گويد: "دولت آمريکا با مسئله غامضی روبه روست؛ نيروهايش مجاهدين خلق را بمباران کرده، تعدادی از آنان را کشته و تعدادی از تانکهايشان را منهدم کرده اند، اکنون در فرايند مذاکره برای آتش بس يا نوعی تسليمند که بر اساس آن، مجاهدين خلق احتمالا به صورت مسالمت آميز به نيروهای آمريکايی تسليم خواهند شد.

گری سيک اين سؤال را مطرح می کند که مجاهدين خلق به کجا خواهند رفت؟ و بعد از تسليم چه اتفاقی برايشان خواهد افتاد؟

او خود به نقل از فرماندهان نظامی آمريکا که در مسئله مجاهدين خلق دخالت دارند می گويد موضوع سرنوشت مجاهدين را بايد وزارت خارجه آمريکا مشخص کند و پاسخ به اين سؤال را بسيار مشکل می داند اما اطمينان دارد آنان قطعا در عراق نخواهند ماند.

آقای سيک می گويد: "تصور نمی کنم عراقيها خواستار ماندن مجاهدين خلق باشند، تقريبا هيچ کشور ديگری نيز به آنها خوشامد نخواهد گفت و بازگرداندنشان به ايران هم که به ظاهر راه حل منطقی به نظر می رسد نيز خارج از بحث است زيرا آنها در ايران به عنوان جنايتکار تحت تعقيبند و قطعا مورد مجازات قرار خواهند گرفت؛ مثلا زندانی خواهند شد يا حتی بدتر.

دولت ايران اعلام کرده است اگر مجاهدين خلق از کردار گذشته ابراز ندامت کنند، حاضر است آنان را بپذيرد و به ميان جامعه ايران بازگرداند اما گری سيک بر اين باور است که مجاهدين خلق نسبت به پذيرفتن اين پيشنهاد محتاطند زيرا ممکن است به زندان يا سرنوشت بدتری بينجامد لذا مشخص نيست چه پيش خواهد آمد و هيچ راه حل منطقی نيز برای آن نمی شود يافت.