مجاهدين خلق را تنها نگذاريم

سياوش فرجی

 

سازمان مجاهدين خلق ايران امروز در يکی از حساسترين لحظات تاريخی خود بسر می برد. اين سازمان يکی از مطرح ترين سازمانهای سياسی ايران است که هنوز از قدرت بسيج بالا يی برخودار است.

سازمان مجاهدين در سال ۱۳۴۴ بعد ازبه بن بست رسيدن مبارزات مسالمت اميز پايه

گذاری شد.حکومت شاه تمام توان خود را برای از بين بردن اين سازمان بکار برد.اعضا وهواداران آن در زندانهای شاه به شديدترين وجه شکنجه يا اعدام و زندانی شدند.دراين خيال باطل که اين سازمان ريشه کن شود که زهی خيال باطل بود.شاه به اينان لقب مارکسيستهای اسلامی داده بود و ازاينکه در ميان عده ای از روحانيون نفوذ کرده بوند متاسف بود. *کتاب پاسخ به تاريخ* دران زمان بسياری از سران کنونی حکومت به نزديکی و هواداری اين سازمان افتخا ر می کردند. اين سازمان بعد از انقلاب به بزرگترين سازمان سياسی تبديل شد. حکومت بعد از

انقلاب برنامه اش از بين بردن تمامی احزاب و سازمانها بود.در ان زمان هر دو جناح

کنونی حکومت در اين موضوع متفق بودند. و اين پروسه با حمله به کردستان شروع شد

درگيرهای سياسی تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ ادامه داشت. جامعه وارد فاز جديدی شد و حکومت شروع به اعدام هزاران تن از اعضای سازمانهای سياسی از جمله مجاهدين کرد.حکومت برای از بين بردن اين سازمان از هيچ اقدامی خوداری نکرد از ترور اعضای اين سازمان در خارج گرفته تا حمله به پايگاهايشان وهر بار نيز اعلام کرد که اينان از بين رفته اند. بعد از ماجرای عراق باز جمهوری اسلامی فرصت را غنيمت شمرده از نيروهای متحدين يعنی امريکا و انگليس خواست تا اين سازمان را نابود کنند.

خرازی وزير خارجه دولتی است که با شعار ايران برای همه ايرانيان بر سر کار امد و امروز برای سرکوب ايرانيان به امريکاو انگليس متوسل شده است. همان دولتی که قصد داشت معاند را به مخالف ومخالف را به منتقد تبديل کند.

امروزهر دو جناح حکومت از سرکوب مجاهدين خوشحالند وقتی به روزنامه ها و سايت ها يشان نگاه می کنی با خوشحالی خبر کشته شدن مجاهدين را درج می کنندو حتا از نيروهای متحدين خواستار تحويل انان به جمهوری اسلامی هستند.

تنها دوجناح حکومت نيست که ازکشتار اين سازمان شاد مان است بلکه سلطنت طلبان نيز دراين شادی با حکومت سهيم هستند و از هيچ اقدامی برای بزرگ نشان دادن قتل عام مجاهدين کوتاهی نمی کنند.

سری به اتاق های پالتاکی شان بزنيد و يا نگاهی به راديوها و تلويزيون ها و روز نامه هايشان بياندازيد چه ها نمی شنويد و نمی خوانيد.

برای نمونه نوری زاده در کيهان لندن سلطنت در شماره۹۴۹ به کشفی بزرگ دست يافته و ان اينکه گويا صدام موشکها و کلاهکهای شيميايی اش را در پايگاه های مجاهدين مخفی کرده است! با وجود اين همه بيابان برهوت در عراق بديهی است که هيچ موجود ديوانه ای اين کار را نمی کند چرا که خطر حمله از جانب جمهوری اسلامی يا متحدين به اين مکان زياد است . مصاحبه هوشنگ وزيری با راديو فرانسه يا سئواال خبر نگار کيهان لندن از تونی بلر در همين راستا بود.

راديو ۲۴ ساعته سلطنت در ۲۹ فروردين دربخش شنوندگان از انان ميخواهد که در تظاهرات روز شنبه ۳۰ فروردين که از طرف مجاهدين برگزار ميشود شرکت نکنند چرا که سلطتنت کينه ديرينه بااين سازمان دارد و امروز انان را بزر گترين مانع شان می داند.

اما عکس ا لعمل سازمان ها و احزاب و شخصيتهای هنری فرهنگی و سياسی قابل ستايش است و موجب ترس در دل سلطنت و جمهوری اسلامی می گردد.

چرا که اين دو جريان باورشان نمی شد که سازمان ها و احزاب و شخصيتهای هنری فرهنگی و سياسی علی رغم اختلاف با مجاهدين اينچنين واکنشی نسبت به کشتار مجاهدين نشان دهند.

اميد است که مجاهدين در اين هم درديها و همراهی های مثبت تعمق کنند و از اين تجربه بزرگ درس بگيرند.

سياوش فرجی