تظاهرات دانشجويان، نوک کوه آتش فشان

مسعود بهنود

 

باقی ماندن نيروهای انتظامی و گروه های فشار در چندمين شب از نا آرامی های کوی دانشگاه تهران در اطراف کوی و دانشگاه تهران نشان دهنده آن است که مسوولان جمهوری اسلامی احتمال می دهند نا آرامی ها ادامه يابد و به سلسله ای مبدل شود که کنترل را از دست آنان خارج کند.

در چهارمين روز از تظاهرات دانشجوئی تهران نيز رسانه های تحت نظارت حکومت کوشيدند با اشاره به خواست های صنفی دانشجويان آن را تظاهراتی محدود نشان دهند و گسترش آن را به مخالفان جمهوری اسلامی و به ويژه آمريکا منتسب کنند.

تظاهرات محدود دانشجويان در اولين روز خود برای نشان دادن اعتراض به اخباری بود که در مورد احتمال خصوصی سازی و شهريه ای شدن دانشگاه های دولتی منتشر شده بود.

آن تظاهرات به واسطه دو عامل گسترش يافت و به سرداده شدن شعارهائی عليه رهبران جمهوری اسلامی انجاميد.

نخستين عامل، دخالت گروه های فشار بود که از هفته قبل آماده آرايش نظامی به خود گرفته و مشغول حمله به اجتماعات منتقدان شده بودند.

عامل دومی که به گسترش تظاهرات انجاميد و آن را به خبر مهمی در رسانه های معتبر بين المللی تبديل کرد، نارضايتی مردم ايران از نحوه اداره کشور است که در آخرين انتخابات ايران (انتخابات شوراها) نمود عينی يافت و درصد قابل توجهی از مردم از شرکت در اين انتخابات صرف نظر کردند.

آنچه جامعه ايران را در زمانی که به گفته اصلاح طلبان، با تهديدهای خارجی روبروست و به اتحاد درونی خود نياز دارد به چنين نقطه جوششی رسانده که تنها با استفاده از زور و قدرت عريان پنهان کردنی است، شکست جريان اصلاح طلبی معروف به دوم خرداد است که از ديد بسياری ناظران، به مردم نشان داد از طريق اصلاحات درونی نظام، امکان دست يابی آنان به مطالباتشان وجود ندارد.

اهميت تظاهرات و درگيری های چند هزار نفری در شهری که نيم ميليون نفر دانشجو دارد به خاطر فراوانی تعداد کسانی است که در پشت پنجره های خانه خود چشم به اين حوادث دوخته اند و به حرکت هائی تندتر از اصلاحات آرام می انديشند و اين تظاهرات تنها نوک کوهی بلند است که ظاهر شده.

ما واکنش رهبران حکومت در مقابل التهاب چند روزه محيط های دانشجوئی همان واکنش سنتی بود که در مواقع مختلف از آنها سرزده است.

رهبر جمهوری اسلامی دانشجويان را تهديد کرد که با کمک نيروهای سازمان داده شده مانند روز ۲۳ تير سال ۱۳۷۸ با بی رحمی با آنان مقابله خواهد شد و هاشمی رفسنجانی، رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام که به دليل اهميت وقايع دانشگاه تهران امامت نماز جمعه تهران را خود عهده دار شده بود تظاهرکنندگان را "سوسول، فرزندان ساواکی ها و درباری های فراری" خواند که به تحريک آمريکا خود را به صحنه انداخته اند.

کوچک شمردن تظاهرات مردمی و وابسته معرفی کردن آن به بيگانگان، همان روشی است که حاکمان نظام پادشاهی ايران نيز از ابتدای سال ۵۷ در تبليغات رسمی و واکنش های حکومتی به کار گرفت در حالی که چندی بعد با وجود موانعی که حکومت وقت در راه اطلاع رسانی برقرار کرده بود، جهانيان از آغاز حرکتی فراگير عليه حکومت پادشاهی با خبر شدند.