 |
جمعه ۲۹ اسفند ١٣٨٢ – ١۹ مارس ٢٠٠۴
|
|
|
"بهاران"
بهار آمد،
اما
نيامد "بهاران"!
زمين سرد،
زمان
سرد،
تو گوئي نرويد دگر سبزه در سبزه زاران!
درختان شده پر گل اما،
تو
گوئي
نمي بندد از گرده گل
دگر "نطفه" در
کشتزاران؟!
به ميهن،
چو مردم
گرفتار مردارخواران "دين" اند
چه
جشن و چه نوروز؟!
لعنت
بر اين نابکاران.
تو آنجا به
"زندان" ميهن گرفتار
من اينجا
به غربت،
غمين
و دل آزار
دل تنگ
ما
همچنان
دور از خيل ياران.
هوا چون
دل ما گرفته است،
ابري است
اما
نمي بارد افسوس يک قطره باران!
ولي مژده اي دارم ات من
در ايران
نسيمي است جاري
نسيم
خوش مهر و ياري
به
همراه آواز مست قناري!
بيا جان من،
عهد و پيمان
ديگر،
به
ميعادگاه وطن
گرچه "کشتي"
نشسته به گل،
بادبان
برفرازيم؛
فشاريم
در دست دستان مردم
جهاني
دگر،
ميهن
از نو بسازيم!
بابک
يحيوي
استراسبورگ- نوروز ۱۳۸۳
|
|
|
| |