سه شنبه ۱۹ اسفند ١٣٨٢ – ۹ مارس ٢٠٠۴

۲ساعت هم تاب شنيدن صدای زنان را نداشتند!

به دنبال لغو مجوز برگزاری تجمع اعتراض آميز زنان عليه خشونت (روز جهانی زن, پارک لاله تهران, ساعت ۱۷تا۱۹) از سوی استانداری تهران , مراسم اين روز با خشونت همراه شد. خبر لغو مراسم درست چند ساعت قبل از اجرای مراسم به يکی از اعضای مرکز فرهنگی زنان به طور شفاهی اعلام و از او خواسته شد که لغو مجوز را اعلام کند! اما او گفته بود در فرصت کوتاهی که باقيست تنها می تواند اين موضوع را به اعضای مرکز اطلاع دهد. علاوه بر اين استانداری هيچ حکم کتبی مبنی بر لغو مجوز در اختيار او قرار نداده بود.

 

 

تريبون فمينيستی ايران:

عکس ها: آرش آشوری

 

به دنبال لغو مجوز برگزاری تجمع اعتراض آميز زنان عليه خشونت (روز جهانی زن, پارک لاله تهران, ساعت ۱۷تا۱۹) از سوی استانداری تهران , مراسم اين روز با خشونت همراه شد. خبر لغو مراسم درست چند ساعت قبل از اجرای مراسم به يکی از اعضای مرکز فرهنگی زنان به طور شفاهی اعلام و از او خواسته شد که لغو مجوز را اعلام کند! اما او گفته بود در فرصت کوتاهی که باقيست تنها می تواند اين موضوع را به اعضای مرکز اطلاع دهد. علاوه بر اين استانداری هيچ حکم کتبی مبنی بر لغو مجوز در اختيار او قرار نداده بود.

به همين جهت برگزار کنندگان با حضور در پارک لاله و محل گردهمايی تعيين شده ضمن اعتراض به استانداری در خودداری از ارائه حکم کتبی به آنان, خود را موظف دانستند تا شرکت کنندگان را از لغو برنامه مطلع سازند. آنان طبق مجوز کتبی ای که در اختيار داشتند در ساعت ۵ بعداز ظهر در محل حاضر شدند. نيروی انتظامی که پيش تر در محل حاضر بود از آنان که در محوطه آمفی تئاتر گرد آمده بودند خواست که آنجا را ترک کرده و مسئوليت اين کار را بر عهده نيروی انتظامی بگذارند. اما آنان حاضر به ترک محل نشدند چرا که خود را در برابر جمعی که به دعوت آنان در محل حاضر شده بودند مسئول می دانستند. از آنجايی که ماموران بر اين نکته تاکيد داشتند که زنان اجتماع کننده مجوزی ندارند آنان نسخه هايی از مجوز صادر شده در تاريخ ۹ اسفند را نيز در دست داشتند و به شرکت کنندگان نشان می دادند.

اين امر با واکنش نيروی انتظامی روبه رو شد و تا حد برخورد لفظی پيش رفت و حتی دوربين يکی از اعضای برگزار کننده برای مدت کوتاهی توسط ماموران ضبط و بازپس گيری آن با سوزاندن فيلم همراه شد. در اين حين زنان شرکت کننده نيز با اعتراض به ماموران کوشيدند برای ملحق شدن به برگزار کنندگان وارد محوطه آمفی تئاتر شوند که با ممانعت ماموران روبه رو گشتند. به اين ترتيب در حالی که جمعيت خارج از محوطه آمفی تئاتر, که بيشتر زن بودند, افزايش می يافت, برگزار کنندگان در برابر اعتراض زنان به عدم برگزاری مراسم خبر لغو مجوز را به آنان اعلام می کردند و می کوشيدند مانع از ايجاد تشنج در ميان شرکت کنندگان شوند. در اين حين پسر جوانی که بدون اطلاع از لغو مجوز پلاکارد هايی را با خود به مراسم لغو شده آورده بود با اعتراض ماموران مواجه و پلاکاردهايش ضبط شد. اين امر باعث شد که حضار شروع به دست زدن کنند و در پی آن به خواندن سرودهای ملی بپردازند. درساعت ۶ بعد از ظهر که همراه با افزايش جمعيت بر تعداد نيروهای انتظامی نيز افزوده می شد, برگزار کنندگان روی سن آمفی تئاترايستادند و ضمن تبريک روز جهانی زن به همه زنان , و تشکر از حضور آنان و عذر خواهی از عدم اجرای برنامه از همه خواستند که پراکنده شوند و خود در حالی که دست به دست هم داده بودند از ميان جمعيت تشويق کننده گذشتند و پارک را ترک کردند.جمعيت زنان نيز در حالی که سرود می خواندند, همچون آنان با دست های بالا برده راه عبورشان را باز کردند اما کماکان مصمم بودند که هر طور شده به مناسبت روز جهانی زن مراسمی برپا شود.

به همين دليل با وجود آن که بيشتر اعضای برگزار کننده از محل خارج شده بودند نيروی انتظامی نيز در اثر پافشاری زنان پس از هماهنگی با استانداری اجرای برنامه را به شرط کوتاه بودن مجاز اعلام کرد آن هم در زمانی که ديگر اکثر برگزار کنندگان غايب بودند. در اين حين بار ديگر يکی از اعضای مرکز که تازه به محل رسيده بود و در آنجا از لغو برنامه مطلع شده بود روی سکو رفت و ضمن انتقاد به دير اعلام شدن لغو مجوز تجمع توضيح کوتاهی درباره برنامه هايی که قرار بود اجرا شود داد و گفت که ما می خواستيم نشان دهيم که زنان چگونه در معرض خشونت هستند اما حالا ديگرنه زمانی برايمان مانده و نه نيازی به اين امر هست. می خواستيم اعتراض کنيم که چرا صدای زنان به جايی نمی رسد اما آنها حتی به ما اجازه حرف زدن هم ندادند.او ضمن اعلام پايان مراسم اجرا نشده و تشکر از جمعيت حاضر ازآنان خواست که متفرق شوند.

اين آخرين اطلاع مستقيم ما از برنامه بود اما بعدا شنيديم که زنان به حضور خود در آمفی تئاتر ادامه و شعارهايی در تاکيد بر الحاق ايران به کنوانسيون رفع هرگونه تبعيض از زنان سر دادند. ايسنا نيز در اين باره نوشت «زنان تجمع کننده در آمفی تئاتربا تاکيد بر اين که اعتراض حق است و مجوز نمی خواهد شعارهايی دادند مانند" حقوق زن در ايران تصويب بايد گردد", و "قانون تبعيض آميز ملغا بايد گردد"». گفته می شود به دنبال اين اعتراضات و با ورود نيروهای بسيجی به محل ميزان تشنج به سطحی رسيده که به درگيری و دستگيری برخی انجاميده است. در سايت خبری بی بی سی در اين باره آمده است که «پس از آن که سازمان دهندگان محل را ترک کردند نيروهای بسيج سوار بر موتور سيکلت و مجهز به باتوم وارد شدند و تلاش کردند زنان و مردانی را که هنوز در محل بودند مرعوب کنند.» سايت زنان ايران نيز گزارش داده است که «نيروی انتظامی با ايجاد حلقه های انسانی زنان را پراکنده کرده و به محل های خلوت پارک هدايت می کرد و با خشونت از آنان می خواست که صحنه را ترک کنند.» بر اساس آخرين اطلاعات دوربين های بسياری از افراد شرکت کننده توسط ماموران ضبط شده و متاسفانه حدود ۷ نفر هم دستگير شده اند, از جمله هومن کاظميان, کاوه مظفری و ارشاد عليجانی. شايع بود که زنی هم در ميان بازداشت شدگان هست اما تا اين لحظه اطلاعات بيشتری در اين مورد به ما نرسيده است. برخی از خانواده های دستگير شدگان پس از مراجعه بی حاصل به چندين محل که گفته می شد بازداشت شدگان را به آنجا برده اند خبردار شده بودند که فرزندانشان را به ستاد فرماندهی نيروی انتظامی تهران بزرگ تحويل داده اند.

به اين ترتيب زنانی که می خواستند عليه خشونت هايی که به آن ها اعمال می شود دست به اعتراضی قانونی زنند با خشونتی غير قانونی مواجه شدند, چرا که لغو يک مجوز درست چند ساعت مانده به اجرای برنامه خود مصداق زير پا نهادن قانون است و نشانه جدی نگرفتن مطالبات زنان به عنوان نيمی از اعضای جامعه.

حتی برای دو ساعت هم تاب شنيدن صدای زنان را نداشتند.