حسن صادقی:

حداقل دست​مزد بايد ۲۰۷ هزار تومان در ماه باشد

سال گذشته با کارفرمايان، بر سر افزايش ۲۷ درصدی دست​مزد توافق کرديم، اما دولت اعلام​کرد که من می گويم ۲۲ درصد؛ چون هم دولت و هم کارفرمای بزرگ هستم.

دولت بزرگ​ترين مانع بر سر راه توافق​های صنفی است. جامعه کارگری می​خواهد اعتصاب و راه​پيمايی کند، دولت اجازه نمی دهد؛ می خواهد با کارفرما بر سر افزايش دست​مزد به توافق برسد، دولت می گويد برای من بار مالی سنگين دارد.

 

اگر بتوانيم در مواد و تبصره​ های برنامه چهارم توسعه، نزديکی ميزان دست​مزدها با حداقل معيشت را بگنجانيم، کار بزرگی کرده​ايم.

به گزارش خبرنگار سرويس کارگری ايلنا, « حسن صادقی»، رييس کانون عالی شوراهای اسلامی کار سراسر کشور در گردهم​آيی شوراهای اسلامی کار در قزوين ، ضمن بيان اين مطلب گفت: مصوبات اخير مجلس، نوعی دست​اندازی به قوانين کار بود وگويا برای کسی مهم نيست که چه بر سر انسان​ها می​آيد؛ در اين بين، مهم، حفظ سرمايه دار است.

وی افزود: اگر سياست های توسعه طلبانه و سرمايه داری جديد پياده شود، تا دو سال آينده شوراهای اسلامی کار از بين خواهند رفت زيرا اراده حاکم می​گويد؛ چيزی به نام شورای کارگری نبايد باشد و يا اگر شورايی باشد، آقايان خط بدهند و نمايندگان کارگری اطاعت کنند که در اين صورت معنای شورا مخدوش خواهدشد، چرا که اين امر به معنای نفوذ غير مستقيم در شوراهاست و از اين طريق، شورا بانی تشويق سرمايه​داری می شود.

صادقی با انتقاد از عمل​کرد دوگانه مجلس گفت: تصويب ماده ۹۴ قانون نظام صنفی، اشاعه برده​داری است و اين مصوبه در حالی به تصويب مجلس رسيد که چند روز قبل، علی​رغم آن​همه اعتراض جامعه کارگری در خصوص تصويب لايحه وزارت رفاه و تامين اجتماعی، قصد داشتند، وزارت رفاه را ايجادکنند و امروز نيز با تصويب ماده ۹۴ قانون نظام صنفی، بيش از ۶ ميليون نفر را از چتر پوشش تامين اجتماعی محروم کرده​اند و اين عمل​کرد دوگانه می گويد، مجلس قابل اعتماد نيست.

وی، در بخش ديگری از سخنان خود، گفت وگوی کارگران با تشکلات کافرمايی را امری مثبت ارزيابی کرد و گفت: شوراهای کارگری به عنوان نهادی توان​مند و قانونی می​توانند، از اين گفت​وگوها نتيجه بگيرند؛ ما با کسانی گفت وگو می کنيم که با آن​ها منافع مشترکی داشته باشيم، از اين روی معتقديم، سرمايه​گذاران واقعی کارفرمايان هستد که می​توان با آن​ها گفتگو کرد.

صادقی گفت: سرمايه​گذار، امنيت سرمايه​اش را می​خواهد و کارگران نيز می​خواهند، امنيت شغلی و معيشت کافی داشته باشند؛ لذا ما از کسانی که اقتصاد سالم و اشتغال زا را دنبال می​کنند، حمايت می کنيم، ضمن آن​که بايد کسانی را که بين کارگر و کارفرما مانع ايجاد کرده​اند را شناسايی کرده و آن​ها را از اين ميان برانيم.

اين مقام کارگری، در خصوص تطبيق دست​مزدها با معيشت گفت: تطبيق مزد با معيشت به يک زمان ۵ ساله نياز دارد، چرا که دست​مزدهای امروز واقعی نيست و به همين منظور، کارگر و کارفرما بايد دولت را در برنامه چهارم توسعه ملزم کنند تا ميان مزد و معيشت تطبيق ايجادکند.

صادقی گفت: حداقل دست​مزدی که يک کارگر بتواند، از طريق آن معيشت خانواده​اش را تامين کند، ۲۰۷ هزار تومان در ماه است.

وی افزود: سال گذشته با کارفرمايان، بر سر افزايش ۲۷ درصدی دست​مزد توافق کرديم، اما دولت اعلام​کرد که من می گويم ۲۲ درصد؛ چون هم دولت و هم کارفرمای بزرگ هستم.

صادقی دولت را بزرگ​ترين مانع بر سر راه توافق​های صنفی دانست و گفت: جامعه کارگری می​خواهد اعتصاب و راه​پيمايی کند، دولت اجازه نمی دهد؛ می خواهد با کارفرما بر سر افزايش دست​مزد به توافق برسد، دولت می گويد برای من بار مالی سنگين دارد.

وی گفت: البته وضعيت ما در زمان رياست جمهوری قبلی هم بهتر از امروز نبود، اما اعتراض​ها و راه​پيمايی​های کارگران انجام می شد و امنيت نيروی کار بيش از امروز بود که متاسفانه انديشه حاکم امروز همه اين چيزها را برای کارگران از بين برده است.

وی به مقايسه ساير کشور ها با ايران پرداخت و گفت: درآمد سرانه ملی در کشور ما ۳۳۰۰ دلار، در مالزی ۱۱۰۰ دلار و در ترکيه ۷۰۰ دلار بوده​است، اما متاسفانه امروز و پس از گذشت چند سال، درآمد سرانه ما ۱۴۵۰ دلار, مالزی ۸۰۰۰ دلار و ترکيه ۴۵۰۰ دلار است و اين روند، به معنای پرکشيدن کالاهای اساسی از سفره کارگران است؛ تا زمانی​که قشر عظيمی از مردم گرسنه باشند، ما نمی​توانيم، از رشد اقتصادی ۸ درصدی سخن بگوييم.

صادقی در مورد اهميت انتخابات و افزايش سهميه کارگران در مجلس هفتم گفت: از سال ۱۳۷۸ ، جامعه کارگری به حالت انزوا افتاد و در همين راستا، منافع کارگران از هر سو مورد تعرض قرار گرفت و دولت با ابزارهايی که در اختيار داشت، ضمن تسلط بر مديريت کار توانست، نيروی کار کاملا منزوی کند و اين​جاست که جامعه کارگری هم​اکنون ابزار دست کسانی شده که اعتقادی به نيروی کار ندارند.

صادقی گفت: گاهی مجبوريم برای حفظ امنيت نيروی کار قربانی شويم؛ اما اگر قرار باشد به عنوان نمايندگان کارگران هم تحقير شويم و هم نا امنی برای نيروی کار، هم​چنان موجود باشد، نباشيم بهتر است؛ اما مطمئن باشيد در مقابل همه کسانی که در حال متزلزل کردن بنای کارگران هستند، می​ايستيم و از منافع کارگران دفاع می کنيم.

وی افزود: فضای جامعه امروز شما را به خواسته​هايتان نزديک​تر می​کند، اما هم مواردی وجود دارد که از شما می خواهند« برده» باشيد.

صادقی در خاتمه گفت: عمل​کرد کارگران بايد صنفی و به دور از سياست بازی​ها باشد؛ اما اين به معنای آن نيست که بينش سياسی نداشته باشيد، بلکه با بينش درست سياسی و شناخت افرادی که ارتباطی با جامعه کارگری ندارند، بتوانيد هواداران واقعی جامعه کارگری را شناسايی و معرفی کنيد.