نعمت آزرم

              اندام خونچکندۀ دانشگاه

 

        برای احمد باطبی                                                                          

 

این دستهای توست

                      فرا رفته تا فرازترین  ژرفه های آبیٍٍ آگاهی   

در آسمان نیلی ایرانشهر

تا چشم های دیدن و دانستن

از هر کران چارسوی جهان بنگرند و دریابند

-برتر ز کاهدودهای ژاژخائی این دوده دروج سرشتان-

خورشیدِ آن حقیقت عریانِِِ را:

خونلخته های  تافته زان زیر پیرهن

یک شعله از هزارجان فروزان را

در دستهای دادخواه تو

                            تابان.

S

در دستهای دادخواه تو آن زیر پیرهن،

برگی ز دفتری ست چهل برگ

و جا به جای بیشترین برگهای آن گلگون

 

از سالهای سی

از روزهای شانزده آذر

تا سال های سُرخ ترین سال ها:

 

                         -دوسویه پنجاه وهفت-

 

تا سالهای خوابگاه امیرآباد

تا تیر ماه سیصدوهفتادوهشت

تا بعد، تا همیشهً بیداد.

S

در دستهای دادخواه تو آن زیر پیرهن

اندام خونچکنده دانشگاه است

سُرخانه های آن

قلب سه نسل

                گرم به خون در تپیده دانشجوست:

 

آن زیر پیرهن؛

پیراهن بزرگ نیاست

خون شریعت رضوی بافته در آن

با خون قندچی ست

پیوند روز هجدهم تیر است

با روز شانزده آذر

آن دورها و

            اینهمه نزدیک

                             با همان.

S

دانم چها به روز تو آورده اند

                              - جهان داند-

وان دست های دادخواه تو،

آن دست ها که زیر پیرهنی سرخ را گواه کرد و به ذهن زمان سپرد،

داغ  ودرفش وچکمه و شلّاق یافته است به پادافراه

دائم شبانه روز تو تاریک است

و دسته های لاشخوران جوان و پیر بر سر این سفره گَشوده تاراج،

فارغ ز رنج و بند تو درگیر چالش اند بر سر اندازه های سهم.

در واپسین هزاره اهریمن باری

 سلّول و تازیانه و اعدام ناشناخته نیست

آنجا که عمر می سپُری بی زمان

 یک نسل پیش نیز عموهات بوده اند

آنان چنان تو نیز

- پس از نوبت پدرهایشان-

این فصل را به دوره خود آزموده اند.

 

 S

امّا غمت مباد!

این گورزاده گان

این مُرده زندگانِ پای به مرگ تبار

                                        هم اکنون؛

هستند و نیستند

           در گزارش تاریخ

                               مرده اند.

بیهوده اند،

اینان هزار سال از این پیش

                                   بوده اند.

S

در دست های دادخواه تو آن زیرپیرهن،

فرمان روسیاهی ِ تاریخی ِ تباه نهادان است.

  

 فریاد دست های دادخواه تو آن را بلند نگاه داشته تا بام آسمان،

تا دیده گان دیدن امروزها و فرداها،

همواره بنگرند و بداننداش.

در جاری زمان.

از هر کران منتظر آفاق چارسوی،

تا همچنان.

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             

                       جهانشهر- تیرماه ۱۳۸۰ خورشیدی

                         Nemat_azarm@hotmail.com                                                                                                               

              

 کمیته پیگیری وضعیت احمد باطبی

 

 

وبلاگهای خبری:http://freeirancom.persianblog.com/

http://news.blogsky.com/?PostId=

http://batabi.blogspot.com/

تومار حمایت از احمد باطبی:http://www.petitiononline.com/Batebi/petition.html