سه شنبه ۲۰ اسفند ۱۳۸۱ - ۱۱ مارس ۲۰۰۳

ابراهيم عليزاده:

دولت آمريکا میخواهد تسلط بلامنازع خود را

بر خاورميانه تثبيت کند

از نظر ما سياست سلطه طلبانه آمريکا در اين منطقه ريشهاش در ذات سرمايهدارانه نظام حاکم بر آمريکا است و چنين سياستی حتی اگر منطقه را به ثباتی نسبی هم برساند

۱ - روشن است که اينبار دولت آمريکا برخالف سال۱۹۹۱ و بدنبال جنگ کويت اين بار تمايل شديدی به تعويض حکومت عراق از طريق يک قدرت نمائی نظامی دارد و از راههای مختلف می کوشد که به آن هدف خود نزديک شود. استقرار نيرو در کشورهای دور و بر عراق، هزينه کردن ميلياردها دلار، پيشبرد يک کشمکش ديپلماتيک فشرده با قدرتهای بزرگ مخالف جنگ، همه اينها حاکی از جدی بودن تصميم دولت آمريکا در اين زمينه است. برای آمريکا راه بازگشتی از اين سياست وجود ندارد و شک از پيروزی در اين کارزار حداقل در گام نخست بايستی بنام آمريکا ثبت شود. هدف آمريکا نمايش پيروزی نظامی است اما توازن قوای واقعی در سطح بينالمللی در ارتباط با اين مسئله نشان میدهد که ناديده گرفتن رقبای بزرگ و پافشاری بر پيروزی مستقيم نظامی در عين حال میتواند يک ماجراجوئی خطرناک در سطح سياست بين امللی باشد و از اينرو بعنوان يک احتمال ضعيفتر دولت آمريکا در آخرين لحظه ممکن است به اشکال ديگری از پيروزی هم رضايت بدهد.

۲ - دولت آمريکا میخواهد تسلط بلامنازع خود را بر خاورميانه بعنوان يکی از مناطق استراتژيک جهان تثبيت کند. مسئله امنيت آمريکا، مبارزه با تروريسم، خلع سالح عراق، سياست حمله پيشگيرانه و غيره که در تبليغات رسمی عنوان میشوند تنها پوششهائی برای قابل قبول جلوه دادن لشکرکشی نظامی هستند. باين منظور رقبای بزرگ نظير اتحاديه اروپا، روسيه و غيره بايستی به تمکين و يا دنباله روی وادار شوند و دولتهای سرکش در محل هم بايستی مرعوب و يا از صحنه حذف شوند. اين در واقع همان کشمکش آشنای تقسيم جهان به مناطق نفوذ دولتها و بخشهای مختلف سرمايه امپرياليستی در عصر ما است که عوارض آن دامن مردم در کشورهای عقب مانده را میگيرد

۳ - جمهوری اسلامی با همه جناحهايش در حال پوست اندازی و انطباق خود با نيازهای سرمايه در اين دوره است. تحکيم سلطه آمريکا بر اين منطقه که امروز از طريق تدارک حمله به عراق در جريان است اين روند را در ماورای اختلافات جناحها تسريع خواهد کرد. اما نه دموکراسی و گشايش فضای سياسی ايران و نه سرنگونی رژيم اسلامی از طريق يک انقلاب راديکال و ترقیخواهانه حاصل اين روند نخواهند بود در بهترين حالت چيزی بيشتر از نظام سياسی در پاکستان و مصر و غيره نصيب مردم در ايران نخواهد شد. اما رشد و پيشروی مبارزات کارگران و مردم تحت ستم و محروم در ايران میتواند همه اين نقشهها را نقش بر آب کند. دولتهای اسرائيل و ترکيه دو متحد قابل اتکاء برای سياستهای آمريکا در منطقه هستند. آمريکا اين دو دولت را بعنوان پايگاه و نقطه پرش سياستهای خود در خاورميانه انتخاب کرده است و بهمين جهت

درسياستهای منطقهای خود برای جلب رضايتشان به آنها امتياز میدهد. حمايت بدون قيد وشرط از دولت دست راستی افراطی در اسرائيل در بهخون کشيدن مردم فلسطينجلوهای از اين سياست است. از اينرو پيشرفت استراتژی آمريکا در اين منطقه عرصه را بر مبارزه مردم فلسطين تنگتر خواهد کرد. همين موقعيت را دولت ترکيه برای آ(مريکا دارد و اين يکی از مخاطراتی است که مبارزه حقطلبانه مردم کرد را در عراق و ترکيه را تهديد میکند. دست ارتش ترکيه در سرکوب مردم کرد بازتر خواهد شد و دستاندازیهايش را بر امور کردستان عراق بيشتر خواهد کرد.

۴ - از نظر ما سياست سلطهطلبانه آمريکا در اين منطقه ريشهاش در ذات سرمايهدارانه نظام حاکم بر آمريکا است و چنين سياستی حتی اگر منطقه را به ثباتی نسبی هم برساند - امری که بسيار بعيد است - کاری جز تحکيم پايههای سرمايه و تداوم استثمار و ستم اجرای سياستهای نئوليبرالی در اين منطقه نخواهد کرد و کارگران آگاه و مبارزين سوسياليست بنا به تعريف رزمندگان پيگير مبارزه و مقاومت در برابر چنين سياستهائی هستند. اين مقاومت بايستی به نيروی آگاهی، تشکل و

تاکتيک و سياست درست از جانب نيروهای سوسياليست و جنبشهای تودهای پيشرو و مترقی متکی باشد و هدايت شود. چنين حرکتی البته هيچ وجه مشترکی با اعتراض ارتجاعی رايج به آمريکا ندارد. کمونيستها میتوانند و بايستی پرچمداران مبارزه بر عليه سلطهجوئی باشند و با روشنگریهای خود توهمات زيانباری را که در صفوف مبارزه کارگران و مردم تحت ستم بوجود میآيد، خنثی کنند و اين کاری است که ما بايد به سهم خود با جديت دنبال میکنيم. بويژه در رابطه با مسئله کرد ما به مردم کرد میگوئييم که بدليل تناقضاتی که در منطقه وجود دارد و اهدافی که آمريکا تعقيب میکند آزادی و حقوق اوليه مردم کرد در عراق و در هيج جای ديگری از طريق پيشرفت سياستهای آمريکا حاصل نخواهد شد و اين واقعيت را مردم کرد خود تجربه کردهاند. در سطح عمومیتر ما از جنبش جهانی ضد جنگ پشتيبانی میکنيم و در آن شرکت میکنيم.